เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับตัวเรา อยากจะแชร์ประสบการณ์ให้เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ช่วยแสดงความคิดเห็นหน่อยค่ะ เรื่องมีอยู่ว่า...
เราชื่อ พี (นามสมมติ) ได้คุยกับน้องคนหนึ่งชื่อ เอส (นามสมมติ) ทุกครั้งที่คุยกันจะต้องมีปัญหา ความคิดไม่ตรงกัน และสุดท้ายก็ทะเลาะกันในที่สุด จริงๆเราเลิกคุยไปนานละ ตั้งแต่ครั้งที่2ที่มีความคิดไม่ตรงกัน เราก็ถอยห่างดีกว่า เพราะคุยไป ต่างคนก็มีความคิดเป็นของตัวเอง มองกันคนละมุม พอเอสไม่พอใจก็จะบล๊อกเฟส บล๊อกไลน์เรา ซึ่งเราก็ไม่แคร์นะ เพราะเราถือว่าเอสมีสิทธิ์จะทำแบบนั้น
แต่...พอครั้งที่3 เอสก็เป็นคนทักเราก่อนเช่นเคย มาทักทายเรา ทำเหมือนปกติ เหมือนกับว่าเรื่องก่อนๆไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราชื่อนะถ้าเป็นคนอื่นคงไม่คุยอะ แต่เรามองว่า เรื่องมันจบไปแล้ว คุยดีมาก็คุยดีมา แต่ถ้าคุยไม่ดีมา ก็อาจมีคำตอบที่ดูกวนส้นตรีนตอบกลับไป คน2คนต่างมีความไม่ตรงกัน ไม่ว่าจะกลับมาคุยยังไง มันก็จูนกันไม่ติดหรอก สุดท้ายก็มาทะเลาะกันอีก เรื่องของเรื่องคือ เอสเป็นคนชอบบิ๊กไบค์ และมีกลุ่มของเขา ซึ่งจะมีคนมาโพส มาแสดงความคิดเห็นที่ไม่ชอบคนขี่บิ๊กไบค์ ด่าลามปามถึงคนตาย อะไรทำนองนี้ เอสด้วยความที่เห็นคนโพสอย่างนั้น ก็เดือด โมโม โกรธ จนถ้าเจอคนที่โพสที่ไหนจะไปกระทืบมัน.... เหตุที่ทะเลาะจนทนไม่ไหวคือ เราไปเตือนเอสด้วยความหวังดี กับการโพสของเอสที่ไปลามปามด่าถึงบุพการีคนอื่น เรามองว่ามันไม่ควรอะ พ่อแม่คือพระในบ้าน เป็นที่รักละเคารพ พ่อแม่ใครใครก็รัก ซึ่งเรามั่นใจนะ เป็นใครโดนด่าถึงพ่อแม่ก็คงไม่ยอม
จริงอยู่ว่า เรื่องนี้ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวอะไรของเราหรอก แต่ในฐานะที่เรารู้จักกัน สิ่งไหนที่เห็นทำผิดก็ควรบอกกล่าว เราก็เป็นคนหนึ่งที่หวังดีบอกเอสว่า
พี: ถ้าเอสจะด่าอะไร ก็ด่าที่ตัวเขา อย่าด่าลามปามไปถึงบุพการี พ่อแม่ใครใครก็รัก
เอส: พีก็พูดได้ดิ พีไม่ได้เจอกับตัวเอง พีไม่เข้าใจหรอก
พี: ทำไมจะไม่เข้าใจ รู้ว่าเขามาด่าคนที่ตายมาแล้ว เขามาพูดให้บิ๊กไบค์ดูไม่ดีในสายตาคนอื่น เอสโกรธ โมโห แต่ไม่ควรด่าถึงพ่อแม่ใครรึเปล่า???
เอส:ทีเขายังด่าได้เลย แล้วทำไมเอสจะด่าไม่ได้
พี:งั้นเอสก็ไม่ต่างอะไรจากเขา ก็เลวเหมือนกับเขาอะ
เอส:เลวยังไง เหมือนกันตรงไหนขี่บิ๊กไบค์ก็ไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้ใคร จอดตามที่ป้ายบอก ไม่ได้ขี่แข่งกับใคร เอสเลวยังไง
พี: เลวที่ไปด่าพ่อแม่คนอื่นไง ถ้ามีคนอื่นมาด่าพ่อแม่เอส เอสยอมไหม? ไม่มีใครยอมหรอก
มีการโต้ตอบกันไปมาจนในที่สุด เราทนไม่ไหวละ คือเราเตือนด้วยความหวังดี แต่กลับมองเป็นอย่างอื่น สุดท้ายก็จบด้วยไม่ดี และเอสก็มาพูดทำนองว่า อย่าคิดว่าตัวเองโตกว่าละจะรู้อะไรมากกว่า เอสอายุ17ปี เราอายุ24ปี คือที่คุยมาทั้งหมด เรายังไม่ได้ว่าเอสว่าทำตัวเป็นเด็ก และเราโตกว่า พอเอสพูดเราถึงคิดในใจนะ นี่โตมากเลย จากเรื่องเล็กๆกลายเป็นเรื่องใหญ่ เถียงกันไปไม่จบไม่สิ้น
ถ้ารู้ว่าคุยละความคิดไม่ตรงกัน ไม่ต้องทักให้เสียเวลา การกระทำแบบนี้นี่โตมากพอละหรอ สมควรไหมที่เรามองว่าเป็นเด็ก เรื่องแค่นี้แยกแยะไม่ออก เราก็ไม่ได้โตอะไรมากมายหรอก แต่อายุที่ห่างกันตั้ง7ปี จะไม่มีประสบการณ์บ้างเลยรึไง เราก็ไม่เคยมองว่าอายุน้อยกว่า เวลามีความคิดอะไรก็จะดูเป็นเด็กไปสะหมด เพราะบางเรื่อง คนอายุมากกว่าก็อาจจะคิดได้ไม่ดีเท่าเด็กก็ได้ เราพูดกับตัวเองเลยว่า ถ้ามีครั้งที่4 เราจะพูดเลยว่า "อย่าทักเราเลย เราไม่อยากคุยให้เสียปาก ต่างคนต่างอยู่ ไม่ต้องมาทัก จะดีมากกกกก ขอบคุณ"
คนแบบนี้...ก็มีอยู่บนโลกกกก แค่หวังดีกลับมาพูดว่า "ดูตัวเองให้ดีสะก่อน อย่าหวังดีให้มันมาก น่าเบื่อ!!!"
เราชื่อ พี (นามสมมติ) ได้คุยกับน้องคนหนึ่งชื่อ เอส (นามสมมติ) ทุกครั้งที่คุยกันจะต้องมีปัญหา ความคิดไม่ตรงกัน และสุดท้ายก็ทะเลาะกันในที่สุด จริงๆเราเลิกคุยไปนานละ ตั้งแต่ครั้งที่2ที่มีความคิดไม่ตรงกัน เราก็ถอยห่างดีกว่า เพราะคุยไป ต่างคนก็มีความคิดเป็นของตัวเอง มองกันคนละมุม พอเอสไม่พอใจก็จะบล๊อกเฟส บล๊อกไลน์เรา ซึ่งเราก็ไม่แคร์นะ เพราะเราถือว่าเอสมีสิทธิ์จะทำแบบนั้น
แต่...พอครั้งที่3 เอสก็เป็นคนทักเราก่อนเช่นเคย มาทักทายเรา ทำเหมือนปกติ เหมือนกับว่าเรื่องก่อนๆไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราชื่อนะถ้าเป็นคนอื่นคงไม่คุยอะ แต่เรามองว่า เรื่องมันจบไปแล้ว คุยดีมาก็คุยดีมา แต่ถ้าคุยไม่ดีมา ก็อาจมีคำตอบที่ดูกวนส้นตรีนตอบกลับไป คน2คนต่างมีความไม่ตรงกัน ไม่ว่าจะกลับมาคุยยังไง มันก็จูนกันไม่ติดหรอก สุดท้ายก็มาทะเลาะกันอีก เรื่องของเรื่องคือ เอสเป็นคนชอบบิ๊กไบค์ และมีกลุ่มของเขา ซึ่งจะมีคนมาโพส มาแสดงความคิดเห็นที่ไม่ชอบคนขี่บิ๊กไบค์ ด่าลามปามถึงคนตาย อะไรทำนองนี้ เอสด้วยความที่เห็นคนโพสอย่างนั้น ก็เดือด โมโม โกรธ จนถ้าเจอคนที่โพสที่ไหนจะไปกระทืบมัน.... เหตุที่ทะเลาะจนทนไม่ไหวคือ เราไปเตือนเอสด้วยความหวังดี กับการโพสของเอสที่ไปลามปามด่าถึงบุพการีคนอื่น เรามองว่ามันไม่ควรอะ พ่อแม่คือพระในบ้าน เป็นที่รักละเคารพ พ่อแม่ใครใครก็รัก ซึ่งเรามั่นใจนะ เป็นใครโดนด่าถึงพ่อแม่ก็คงไม่ยอม
จริงอยู่ว่า เรื่องนี้ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวอะไรของเราหรอก แต่ในฐานะที่เรารู้จักกัน สิ่งไหนที่เห็นทำผิดก็ควรบอกกล่าว เราก็เป็นคนหนึ่งที่หวังดีบอกเอสว่า
พี: ถ้าเอสจะด่าอะไร ก็ด่าที่ตัวเขา อย่าด่าลามปามไปถึงบุพการี พ่อแม่ใครใครก็รัก
เอส: พีก็พูดได้ดิ พีไม่ได้เจอกับตัวเอง พีไม่เข้าใจหรอก
พี: ทำไมจะไม่เข้าใจ รู้ว่าเขามาด่าคนที่ตายมาแล้ว เขามาพูดให้บิ๊กไบค์ดูไม่ดีในสายตาคนอื่น เอสโกรธ โมโห แต่ไม่ควรด่าถึงพ่อแม่ใครรึเปล่า???
เอส:ทีเขายังด่าได้เลย แล้วทำไมเอสจะด่าไม่ได้
พี:งั้นเอสก็ไม่ต่างอะไรจากเขา ก็เลวเหมือนกับเขาอะ
เอส:เลวยังไง เหมือนกันตรงไหนขี่บิ๊กไบค์ก็ไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้ใคร จอดตามที่ป้ายบอก ไม่ได้ขี่แข่งกับใคร เอสเลวยังไง
พี: เลวที่ไปด่าพ่อแม่คนอื่นไง ถ้ามีคนอื่นมาด่าพ่อแม่เอส เอสยอมไหม? ไม่มีใครยอมหรอก
มีการโต้ตอบกันไปมาจนในที่สุด เราทนไม่ไหวละ คือเราเตือนด้วยความหวังดี แต่กลับมองเป็นอย่างอื่น สุดท้ายก็จบด้วยไม่ดี และเอสก็มาพูดทำนองว่า อย่าคิดว่าตัวเองโตกว่าละจะรู้อะไรมากกว่า เอสอายุ17ปี เราอายุ24ปี คือที่คุยมาทั้งหมด เรายังไม่ได้ว่าเอสว่าทำตัวเป็นเด็ก และเราโตกว่า พอเอสพูดเราถึงคิดในใจนะ นี่โตมากเลย จากเรื่องเล็กๆกลายเป็นเรื่องใหญ่ เถียงกันไปไม่จบไม่สิ้น
ถ้ารู้ว่าคุยละความคิดไม่ตรงกัน ไม่ต้องทักให้เสียเวลา การกระทำแบบนี้นี่โตมากพอละหรอ สมควรไหมที่เรามองว่าเป็นเด็ก เรื่องแค่นี้แยกแยะไม่ออก เราก็ไม่ได้โตอะไรมากมายหรอก แต่อายุที่ห่างกันตั้ง7ปี จะไม่มีประสบการณ์บ้างเลยรึไง เราก็ไม่เคยมองว่าอายุน้อยกว่า เวลามีความคิดอะไรก็จะดูเป็นเด็กไปสะหมด เพราะบางเรื่อง คนอายุมากกว่าก็อาจจะคิดได้ไม่ดีเท่าเด็กก็ได้ เราพูดกับตัวเองเลยว่า ถ้ามีครั้งที่4 เราจะพูดเลยว่า "อย่าทักเราเลย เราไม่อยากคุยให้เสียปาก ต่างคนต่างอยู่ ไม่ต้องมาทัก จะดีมากกกกก ขอบคุณ"