เคยคิดย้อนกลับไปในอดีตของตัวเราเองที่มีแต่รอยยิ้ม เสียงหัวเราะกันมั๊ยค๊ะ
จริงอยู่ว่าตอนเด็กเราอาจจะมีน้ำตาบ้างแต่ก็นะไม่ได้คิดอะไรมาก
มีแต่ความสุขสนุกสนานยิ้มแย้มแจ่มใสเนื้อตัวเปอะเปื้อนไปวันๆ
( ว่ากันว่าคนที่คุยกันเรื่องอดีตคือคนแก่  แก่ไม่แก่ก็คุยได้นี่นาาาา )

สมัยเราเด็กๆ เนี่ยยยคิดย้อนไปทีไรขำตัวเองทุกที^^
เรามีพี่นะแต่ต้องเล่นอยู่คนเดียวตลอดเลยด้วยอายุที่ห่างกันมากๆ 7ปีและบวกกับเป็นคนละเพศ
( พี่ชายน่ะเค้าก็สนเราแค่เวลาเราร้องให้อ่ะแหละTT )
เราเล่นกะตุ๊กตาคุยกะตุ๊กตา เล่นคนเดียวคุยคนเดียวจนชิน
เราชอบไปเก็บดอกอัญชันที่รั้วหน้าบ้านมากคั้นเล่นแล้วก็ทำตัวเป็นแม่ค้า
ขายให้ใครน่ะหรอ?? ขายให้ตัวเองเนี่ยแหละ><
จนบางทีโดนแม่ดุเพราะเอาดอกอัญชัญมาเล่นหมด
( แม่เราชอบเก็บดอกอัญชัญมากินกะน้ำพริกค่ะแล้วบอกว่าเป็นสมุนไพรใกล้ตัว )
เราก็ไม่สนอ่ะจะดุยังงัยเราก็เล่นอยู่ดี
ละก็ต้นไม้ในรั้วบ้านเรานี่โล้นหมดค่ะไม่ใช่เพราะหนอนกินนะ
เพราะเราเนี่ยแหละ
เราชอบเก็บใบไม้มาทำเส้นก๋วยเตี๋ยวเล่น ( เล่นคนเดียวค่ะ555ขายเองซื้อเอง )
บางส่วนก็เอามาทำเป็นเงิน
หมดสิค๊ะใบไม้ในบ้าน5555

พอเราโตพอที่จะเข้าโรงเรียนประมาณ 3 ขวบนี่แหละมั้ง ( อนุบาล1 )
เรานี่ดื้อมากเพราะไม่เคยเจอเพื่อนเยอะขนาดนี้ ( ซนกว่าลิง )
พี่ชายเราประมาณประถมปลายละ
ช่วงนั้นนะบอกเลยไม่รู้เป็นไรหวงพี่ชายตัวเองมาก
เห็นพี่เดินกะคนอื่นนี่เราร้องให้อ่ะยังจำได้อยู่เลย
วันนั้นเลิกเรียนเราต้องข้ามถนนมารอพ่อรับกลับบ้าน
พี่เราก็จูงมือเราข้ามปกตินั่นแหละแต่อีกข้างจูงเด็กผู้ชายอีกคนเราก็ไม่รู้ว่าเป็นใครหรอก
อนุบาลเท่าเราอ่ะแหละ
พอถึงฝั่งตรงข้ามเท่านั้นแหละค่าาาาอินี่ร้องไหญ่เลย
พอพ่อมาถึงถามพี่ว่าน้องเป็นไรพี่นี่งงเลย555
( อารมณ์ที่แบบพี่เราต้องพาเราข้ามคนเดียวสิเธอเป็นใครทำไมให้พี่เราจูงมือมาด้วย )

นั่นแหละค่ะชีวิตวัยเด็กคิดทีรัยขำทุกที
ใครมีเรื่องราวน่ารักๆ มาแชร์กันนะค๊ะ