มันเป็นเช้าวันจันทร์ที่ 16 มิถุนายน 2557 (ช่วงเดือนนี้ผมปิดเทอมพอดี) ต้องบอกก่อนเลยว่าการเดินทางครั้งนี้ผมไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลยไม่มีข้อมูลผมอาศัยถามผู้คนไปเรื่อยๆคับ (ผมชวนเพื่อนคนไหนก็ไม่ไป สุดท้ายผมเลยตัดสินใจไปคนเดี่ยวแบบกล้าๆกลัวๆนิดๆ) มันเป็นการไปหาพี่สาวผมที่ทำงานเป็นล่ามแปลภาษาให้บริษัทหนึ่งของเวียดนามอยู่ที่เเขงสาละวัน เมืองตะโอยและ ผมก็เลยคิดซะว่าได้เที่ยวไปด้วย การไปครั้งนี้ผมไม่ได้บอกพี่สาวเลย(กะว่าจะเซอร์ไพรส์วันเกิด) ผมออกเดินทางตอนเช้าๆ เพื่อให้ทันรถโดยสารออกเที่ยวเเรกๆ (รถโดยสารระหว่างประเทศไทย-ลาว มุกดาหาร-สะหวันนะเขต)  การเดินทางไปแขวงสาละวัน (จากไทยไปลาว) มีอยู่สองเส้นทางครับอั้นนี้ผมขอเเนะนำครับเผื่อเพื่อนๆที่ยังไม่รู้เส้นทางที่ชอบเที่ยวเหมือนกันอยากไป  เส้นทางที่ 1. มุกดาหาร-สะหวันนะเขต-ปากเซ-สาละวัน) เส้นทางที่ 2. (อุบล)ช่องเม็ก-ปากเซ-สาละวัน) ผมเลือกเส้นทางที่1ครับ คือผมขึ้นรถโดยสารจากสถานีขนส่งผู้โดยสารมุกดาหาร-สถานีขนส่งแขวงสะหวันนะเขต แล้วก็ต่อรถบัสโดยสารสะหวันนะเขต-ปากเซ-สาละวัน (เเขวงสะหวันนะเขตไม่มีรถโดยสารที่ไปยังแขวงสาละวันโดยตรงครับต้องผ่านปากเซก่อน ทำให้เดินทางช้าครับ) แต่สำหรับผม ผมคิดว่าการเดินทางช้าๆนั้นมันทำให้ผมได้มีเวลามองวิถีชีวิตสองข้างทางและมีเวลาเก็บภาพความทรงจำดีๆไว้ได้เยอะเลยครับ)  ผมเลยเลือกเส้นทางที่หนึ่ง แต่ถ้าอยากไปเร็วผมแนะนำเส้นทางที่สองครับเส้นทางสะดวก และอีกอย่างแขวงนี้ไม่ค้อยมีนักท่องเที่ยวครับ, วิถีชีวิตของผู้คนที่นี้ยังคงดำเนินไปอย่างช้าๆเรื่อยๆ ไม่ต้องเเข่งขันกับใคร   !งั้นเรามาเดินทางไปพร้อมกันเลยครับ


เช้าเเรกที่ด่านตม. มุกดาหาร (กำลังจะข้ามสะพานมิตรภาพไทย-ลาว2)


ข้ามสะพานมิตรภาพไทย-ลาว2 มาแล้วครับ (มองจากฝั่งลาวไปไทย)[


ถึงแล้วครับแขวงสะหวันนะเขต สปป.ลาว (กำลังหารถต่อไปยังปากเซ-สาละวัน)


รถออกจากสะหวันนะเขตประมาณเที่ยงครี่ง ถึงปากเซสี่โมงกว่าๆและรถก็มุ่งตรงไปยังแขวงสาละวันเลย (ตื่นขึ้นมาก็ถึงปากเซเลยครับฝนตกปรอยๆ แต่ไม่ได้เก็บภาพไว้ครับเพราะบรรยากาศสองข้างทางดีมากๆเลยเผลอหลับไป แต่ไม่เป็นไรครับผมเก็บภาพเหล่านั้นไว้ในความทรงจำแล้วครัช


ช่วงเวลาประมาณสองทุ่มกว่าถึงแล้วครับแขวงสาละวัน หลังจากลงจากรถสิ่งเเรกที่ผมทำคือ......จิบเบยลาวเย็นๆฟังเพลงชิวๆครับ(คืนนี้ต้องผมพักที่แขวงสาละวันครับเพราะไม่มีเที่ยวรถเเล้ว)

อยากบอกว่าเพลงรักเดียวของพี่ปูพงษ์สิทธิ์ดังไกลถึง สปป.ลาวเลยครับ ผมนี้ชิวมาก


เช้าเเล้วครับ เริ่มเดินทางกันต่อ


เริ่มเดินทาง


เส้นทางเริ่มเข้าสู่ป่า,เขา (รู้สึกว่าธรรมชาติมีตัวตน)


รู้สึกดีได้ไม่นาน......ก็ต้องมาเจอภาพนี้ !ได้แต่มองและก็ทำอะไรไม่ได้และก็ทำอะไรไม่ได้ (ความอุดมสมบูรณ์ที่เสรี)


พยายามไม่เก็บเอาภาพนั้นมาคิด  (อยู่กับธรรมชาติของฉันต่อ)


หมู่บ้านบริเวณสองข้างทางที่ผมผ่านมาเรื่อยๆเกิบตลอดเส้นทาง ไม่มีไฟฟ้าใช้ครับ (ผมรู้สึกว่าผมกำลังย้อนเวลาชัดๆ..ฟิน)
ฟิน

แล้วก็ฟิน



รอยยิ้มอันบริสุทธิ์ที่หาไม่ได้ในเมืองใหญ่
พักรถก่อน


ขึ้นเขา-ลงเขา น้องคนนี้บอกว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาครับที่ต้องเจอกับอาการแบบนี้ (ผมนี้ต้องใช้ยาดมตลอดเส้นทางเลย)555


น้องผู้หญิงคนนี้ก้เช่นกัน (สู้ๆครับน้อง)


มิตรภาพระหว่างเดินทาง บนเส้นทางสายเดี่ยวกัน (ขอบคุณครับสำหรับบุหรี่หนึ่งมวน)


นี้คือรถโดยสารที่เราเดินทางมาครับ


รถโดยสารสาละวัน-ชายเเดนละไลเวียดนาม จอดเสียอยู่


มิตรภาพระหว่างทาง

อีก77 กิโลเมตรถึงชายเเดนละไลเวียดนาม


ภาพนี้ไม่ขออธิบาย   (สุดๆ)


ขึ้นเขา-ลงเขา (ไม่ไหวแล้วขอชาร์จแบตก่อนละ)


อีก3กิโลเมตร ก็จะถึงเมืองตะโอยแล้วครับ สู้ๆ


หลังจากที่เดินทางมาอยากแสนยากลำบาก(เอาเป็นว่าผมใช้เวลา2วันในการเดินทางจากมุกดาหารมายังเมืองตะโอย) สิ่งเเรกที่เจอคือชนเผ่าครับ พวกเขาจะเอาของป่าจากภูเขาลงมาเเลกกับตังค์และอาหาร (แต่ผมไม่รู้ว่าเป็นชนเผ่าอะไร)


อันนี้เขาบอกว่าเป็นเครื่องสูบยาเส้นครับ ผู้คนที่นี้เขาเรียนว่าปันก๊อก ที่มาของชื่อก็คือเวลาเวลาเขาสูบ อากาศมันจะดันน้ำขึ้นมาเป็นเสียงก๊อกๆ และคนหนึ่งสูบเสร็จแล้วก็จะปันให้อีกคนสูบ(ปันกันสูบ,แบงปันกันสูบ) เขาจึงเรียกว่าสูบปันก๊อก

idolเลย เท่สุดๆ


เมืองตะโอยจะมีคนเวียดนามอยู่เยอะครับ ร้านนอาหารส่วนมากจะเป็นร้านของคนเวียดนามซะส่วนใหญ่ อันนี้เป็นอาหารเวียดนามแต่ว่ามันชื่อเมนูอะไรผมไม่รู้คับ..ลืมถามกินอย่างเดี่ยว อิๆ  แต่เบียร์ผมรู้คับชื่อว่าไซ่ง่อนเบียร์ เบียร์ของเวียดนาม รสชาติดีครับ


ขอซักภาพครับ

ขออีกกันพลาดครับ555


ถึงเเล้วครับที่พักของผม เมืองตะโอย


อันนี้คือที่อาบน้ำของผมครับ (สำหรับผม ผมว่ามันหรูกว่าโรงแรมระดับห้าดาวเลยนะครับ) น้ำไหลลงมาจากภูเขา,เย็นสะอาดไม่มีสารเคมีดื่มได้ครับ ผมดื่มมาเเล้ว55 แม่น้ำสายนี้ถือว่าเป็นหัวใจสำคัญของผู้คนบริเวณเเถบนี้ครับใช้ประโยชน์สารพัดต่างๆนาๆ(หลังอาบน้ำเสร็จก็เขานอนเลยครับ วันนี้เหนื่อยมาทั้งวัน)



เช้าแล้ว กับการเริ่มต้นวันใหม่ อากาศดีมากๆ

อย่างเฟี๊ยว !



คนในหมู่บ้านแถวนี้จะมารับจ้างถางหญ้าและปลูกกล้วยครับ


อยู่ที่นี้ รอยยิ้มและมิตรภาพมีให้ผมทุกวัน


ระหว่างรอรถ(ขากลับ) เส้นทางระหว่างเมืองตะโอย-ไปเมืองสะม้วย !อีกประมาณ30กิโลเมตรถึงชายเเดนละไลเวียดนาม
บรรยากาศดีมากๆ


กลับแล้วนะครับ อั้นนี้รถโดยสานของเราบุกเบิกมากครับ

ระหว่างเดินทางกลับ


ขากลับระหว่างทาง นานๆทีจะมีรถผ่านมา เด็กๆก็จะรีบวิ่งมาดูรถกันครับ


วิถีชีวิต  (ระหว่างเดินทางกลับ)


ระหว่างรถจอดรับผู้โดยสาร  !มิตรภาพตัวตน้อยๆก็ส่งรอยยิ้มอันน่ารักเเละบริสุทธิ์ให้เราก่อนกลับ


ระหว่างทาง ขากลับ


ตลาดข้างทาง


อาหารที่นี้ผมว่าสดจริงๆครับ  หาจากป่าแล้วก็เอามาวางขายเลย อาหารสดตามซุปเปอร์มาเก็ตต่างๆที่ว่าสดเเล้ว   แต่ถ้าได้มาเจอเเบบนี้ผมว่าซุปเปอร์มาเก็ตยังอายเลยครับ อิๆ

ภาพบรรยากาศตลาดสด มากๆ





มีภาพหลายภาพที่ผมไม่ได้ลงและไม่มีอยู่ในเมมโมรี่กล้อง เพราะผมเชื่อว่ากล้องที่ดีที่สุดคือ ความทรงจำ ครับ
                                                        ขอบคุณครับ RP.