เริ่มเรื่องเลยนะ เราคบกับแฟนได้ 8 เดือน เราเริ่มมีปัญหากันเพราะเราเป็นคนไม่มีเวลาเราเรียนและทำงานพิเศษ จุดนี้แหละมันเป็นเหตุให้เรากับแฟนทะเลาะกันจนได้เลิกรากันไป ก่อนคบกันเราก็คุยกันมาก่อนนะตั้ง3เดือนดูนิสัยใจคอันก่อน ตอนแรกเราคิดว่ามันน่าจะเข้ากันได้เพราะดูเขาเป็นคนง่ายๆๆ น่าจะไม่อ่ะไรมาก ส่วนตัวเราเป็นคนชิวๆๆ กินง่ายอยู่ง่ายเพราะเราถูกเลี้ยงมาแบบ ผช เราเป็นคนโกรธง่ายหายเร็ว ไม่จู้จี้ ปล่อยอยากไปไหนไป เที่ยวก็ไม่เคยห้ามแต่ก็มีเตือนบ้างให้เหมาะสม เรื่อง ผญ ก็ไม่เคยจี้ หรือค้นมือถืออ่ะไร เพราะเราเชื่อใจ และเราก็ไม่ค่อยมีเวลาเหมือนตอนคบกันใหม่ๆๆช่วงปิดเทอมเรามีเวลาไลน์กับแฟนทั้งวัน พอเปิดเทอมเราเรียนั้งวัน แถมมีงานพิเศษทำหลังเลิกเรียน มันเลยเปนเหตุให้เรากับแฟนทะเลาะไม่เข้าใจกันบ่อยขึ้นเรื่อยๆ จนเลิกกันในที่สุด
   เหตุผลที่เขาทิ้งเรา เราไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะเราที่ไม่มีเวลาหรือเขาเองี่ต้องการมากเกินไป เราเริ่มทะเลาะจากเหตุที่ว่า เขาพูดมห้เราว่าเราละเลย
ตื่นนอนไม่ทักบอก ถึงคณะไม่ทักบอก พักเที่ยงไม่ทักบอก กินข้าวไม่ทักบอก คือเขาต้องการรู้ทุเรื่องของเรา (เราเรียนคนละที่ค่ะเราเรียน ขอนแก่น เขาเรียน กทม ) มันเลยเป็นเหตุให้เรา เบื่อ เพราะในบางครั้งเราไม่มีแทบเวลาจะพัก เราเหนื่อย เราไม่ทักบอกก็หาว่าเรามีคนอื่นๆๆ  ทั้งๆๆที่เราไม่มีใคร  เราโดนด่าสารพัด เราเข้าใจนะ ว่าเขาต้องการคุยกันตลอด เขาว่าเราละเลย ไม่หึงห่วง เราให้ความรักเขาไม่พอ เขาบอกว่าเขาต้องไปคุยับคนอื่นเพราะเรากดดัน เพราะเขาเป็นคนขี้เหงา เราเยไม่เข้าใจว่า ผช ต้องการอ่ะไร จู้จี้ก็ รำคาญ ปล่อยมากก็หาว่าไม่ใส่ใจ (เลิกกันนานแล้วค่ะ)