ผมเริ่มเครียด ทานข้าวไม่ลง ร่างกายอ่อนแอ คิดถึงแต่คนที่ผมรัก ไอรุนแรง

คนที่ผมรัก ดันไปมีอะไรกับคนอื่น ซึ่งผมไม่รู้ว่าเต็มใจ หรือเมา แถมไม่ได้ป้องกันซะด้วย
.....ขนาดทำกับผมถ้าไม่มีถุงยางไม่ให้ทำ แล้วไอ้หมอนั้นมันเป็นใคร....คิดในแง่บวก เธอคงเมาไม่รู้เรื่อง

...เธอเลยขอห่างกับผมสักพักเพื่อไปเครียเรื่องท้องไม่ท้องกับผู้ชายคนนั้น ...โดยผลสรุปออกมาว่า ถ้าท้อง ผู้ชายคนนั้นยอมรับผิดชอบแล้วต้องแต่งงานกับเธอ....

ถ้าถามว่าผู้ายคนนั้นมีอะไรดีกว่าผม ผมตอบได้ว่าไม่มี

งานก็ไม่มี เงินเดือนก็เป็น0 แถมอายุก็35แล้ว ส่วนผมแค่อายุ25 และพยายามหางานเพื่อมาดูแลเธอ

....

ในใจก็คิดร้ายกับเธอ ไหนบอกผู้ชายที่เข้ามาไม่สนใจ บอกว่าไม่สนคนอื่น แต่สุดท้ายเธอเป็นแบบนี้......

ถ้าเกิดท้องขึ้นมา พ่อแม่เธอก็ดุด่าเธอเป็นแน่ เพราะตอนแรกเธอคบกับผมแล้วพ่อแม่เธอยอบรับผมเป็นเสมือนลูกคนนึงในบ้านไปแล้ว เคยพูดคุยกันเรื่องแต่งงาน ผมไม่ได่เป็นคนพูดก่อนแต่เป็นพ่อของเธอที่พูดขึ้นมา

......ทุกวันนี้ผมก็ยังโทรหาเธอ ถามว่าเป็นยังไงบ้าง เธอก็บอกมาว่า เจ็บที่หัวนม ปวดท้องมาก แถมเมื่อยตามตัวอีก สงสัยจะใช่แล้วละ ....

ผมได้แต่นอนร้องไห้ในห้องคนเดียว สวดมนต์ทุกคืน ภาวนาอย่าให้เธอท้องเลย .....

แต่ถ้าเธอท้องขึ้นมาจริงๆ ผมคงอยู่เหมือนตายทั้งเป็น คงไม่รักใครได้อีก เพราะหมดใจให้เธอไปแล้ว ปักใจว่าเธอจะเป็นแม่ของลูก แต่สุดท้าย เดี๋ยวมันก็ผ่านไป....

อย่าให้เธอท้องเลย สาธุสาธุสาธุ หรือถ้าท้องแล้วผู้ชายไม่รับก็ได้ผมจะเป็นพ่อเด็กให้