เขียนมายาวมาก เอามาให้อ่านกันค่ะ

++++++++++++++++++++++++++++++++

ขอแบบยาวๆ สักนิด ส่งท้ายละคร กุหลาบเล่นไฟ ที่ลาจอ...

6 ต.ค. 57 ละคร กุหลาบเล่นไฟ เวอร์ชั่น 2 ออกอากาศเป็นตอนแรก ถึงวันนี้ 25 พ.ย. 57 ละครลาจอแล้ว จำนวน 16 ตอน ครบถ้วนกระบวนความ

กุหลาบเล่นไฟ ได้ขึ้นจออีกครั้งหลังเคยสร้างครั้งแรกในปี 2546 ผ่านไป 11 ปีได้กลับมาขึ้นจออีกครา

เป็นหนึ่งในผลงานที่ภาคภูมิใจ ทั้งในส่วนการเป็นผลงานเขียนชิ้นแรก ทำให้ทุกคนได้รู้จักชื่อ เทพิตา บนเส้นทางนักเขียนและวงการละคร อีกหนึ่งความภาคภูมิใจ คือ เรื่องถูกเลือกมาสร้างครั้งที่ 2 อย่างน้อยก็บอกว่า ตัวงานมีคุณค่าที่จะหยิบมาสร้างเพื่อความบันเทิงให้ผู้ชม

ตอนละครออกอากาศมีคนถามเยอะว่า เปลี่ยนแปลงจากเวอร์ชั่นแรกและจากตัวบทประพันธ์แค่ไหน...เป็นเรื่องปกติเมื่อมีเวอร์ชั่นใหม่ก็ต้องมีความต่างจากของเก่า ด้วยยุคสมัยที่เปลี่ยนไป และการตีความตามมุมมองคนทำงานใหม่ ส่วนการปรับบทประพันธ์ก็เป็นปกติอยู่แล้ว ไม่มีละครเรื่องไหนทำได้ตามบทประพันธ์ 100% ขอแค่รักษาแกนเรื่องหลักเอาไว้

เวอร์ชั่นนี้แกนเรื่องหลักยังอยู่ครบ มีการเพิ่มเติม ตัดทอน ตามการตีความ

นักแสดงทุกคนทำหน้าที่ตัวเองได้ดีต่างกันไป ตามความสามารถ ความตั้งใจแต่ละบุคคล แต่เมื่อรวมเป็นองค์ประกอบละคร 1 เรื่อง ก็ถือว่าครบถ้วนเท่าที่จะเป็นไปได้

วี ในบท ธิปไตย (เคยเล่นละครที่เราเขียนจากเรื่อง เหลี่ยมรัก) เวอร์ชั่นนี้บทถูกเพิ่มในปมเรื่องครอบครัว และความสัมพันธ์กับแม่ที่ไม่ค่อยลงรอย นำมาซึ่งความเจ้าชู้โฉ่งฉ่าง ไม่ค่อยเชื่อนักเรื่องรักแท้...วีเล่นดีในความเป็นตัววี โดยเฉพาะบทนี้ที่ดูเข้าทางกับภาพลักษณ์ที่คนมองตัวเขา...วัดว่าหนุ่มวีทำได้ดีแค่ไหนก็จากเสียงคนดูที่อินไปกับบทที่มีขึ้นลง และเล่นกับความรู้สึกคนดู

ดีใจที่เห็น 3 นางเอก นาว-ทิสานาฏ โบ-ธัญญะสุภางค์ และ เซฟฟานี่ อาวะนิค พิสูจน์ฝีมือแสดงให้ได้เห็นความสามารถในตัวพวกเธอ ทำให้คนรู้จักพวกเธอมากขึ้น ชื่นชมความเก่งทุกคน

นาว บท ปริตา หรือ อ้อม....ได้เรื่องโอกาสทำให้คนดูเห็นภาพใหม่ๆ จากที่เคยเล่นมา มีความหลากหลายในบททั้ง เจ้าน้ำตา เด็ดเดี่ยว หรือมุมร้าย แล้วตีทุกบทแตกแบบไร้ข้อกังขา...จับตาเธอคนนี้ไว้ ถ้าได้บทดี โอกาสดี เป็นแถวหน้าวงการแน่

โบ บท ปัทมาศ หรือ ดาว... ก้าวข้ามเสียงวิจารณ์แง่ลบได้สิ้นเชิง ก้าวกระโดดจากละคร 2 เรื่องแรกที่โดนโจมตีหนัก แต่เรื่องนี้พิสูจน์ฝีมือกับบทหลากหลายทางอารมณ์ ทั้งน่าสงสาร ระคนด้วยความหมั่นไส้...จุดวัดการเข้าถึงบทบาทคือดึงอารมณ์คนดูเข้าไปได้...ความมุ่งมั่น ตั้งใจอยากพิสูจน์ตัวเอง ลบคำสบประมาท วันนี้โบทำได้แล้ว เชื่อว่าโอกาสและบทดีๆ จะเข้ามาให้ได้ลับฝีมือ อย่างใน รอยรัก แรงแค้น และยังเชื่อว่าเธอจะยังสามารถเป็นนางเอกได้อยู่

เซฟฟานี่ บท รัญชิตา หรือ มิ้นท์... เป็นคนที่กังวลที่สุดในตอนละครออก ด้วยชั่วโมงบินทางการแสดงและบทบาทที่เล่นไม่ง่าย ซึ่งช่วงแรกยังไม่เห็นความเจิดจรัสนัก แต่ยิ่งเล่น ยิ่งดี ฉายแววขึ้นเรื่อยๆ ในความมีเสน่ห์ ด้วยเฉพาะช่วงท้ายที่ตัวละครมีจุดเปลี่ยน ต้องร้ายขึ้นเรื่อยๆ สาวเจ้าเล่นได้เนียน ไม่สะดุด เมื่อเข้าใจการแสดง รักที่จะทำมันโดยไม่กลัว บทไหนก็ทะลุไปได้...ไปพิสูจน์การเป็นนางเอกเต็มตัวในละครหลังข่าวในเรื่อง เพลิงตะวัน ...เป็นกำลังใจให้เสมอ

อานัส (เคยเล่นละครที่เราเขียนจาก กลลวงรัก)... ปริเทพเวอร์ชั่นนี้ถูกเพิ่มบทให้เด่นขึ้น และพลิกบทบาท 2 ช่วง จากดีสุดๆ มาคลั่งแค้น...ดีที่สุดในเรื่องนี้กับการแสดงบทนี้ของอานัส คือ การเข้าถึงบทบาทในช่วงใช้อารมณ์เยอะโดยเฉพาะฉากเศร้า หลายฉากจึงเห็นน้ำตาสั่งได้แบบอินๆ

อีกหลากตัวละคร... หนุ่มธีร์ กับบท พลศิษฏ์-มาร์ท... มาเรียกน้ำตาคนดุได้ในตอนสุดท้ายแบบเลอค่า, โม-อมีนา ในบท พรพิมล หรือ พอลลี่... เกิดมาเพื่อบทร้ายและจัดจ้าน การเข้าถึงอารมณ์ดี, เกี่ยวก้อย-ขวัญกวินท์ ในบท ดอกแก้ว... บทที่ถูกเพิ่มเข้ามา ในบทประพันธ์ไม่มี...เล่นดี ขโมยซีนตลอด โดยเฉพาะความร้ายตลก ฮากับนางตลอด

นักแสดงรุ่นใหญ่ ตุ๊ก-เดือนเต็ม ปู-นาตยา เดวิด อัศวนนท์ หนุ่ม-สุรวุฑ เปิ้ล ภารดี ดี้-ปัทมา คงรักษามาตรฐานฝีมือ และเป็นองค์ประกอบที่รวมให้ กุหลาบเล่นไฟ สมบูรณ์ขึ้น ยังรวมถึงบท ชาญวุฒิ ต้อยติ่ง และ อ๋อง ที่ถูกเพิ่มเข้ามาก็ฮา และช่วยเบรกอารมณ์ดราม่าได้เยอะ

ขอบคุณ...พี่ต้อ-มารุต พี่ชายที่แสนดีเสมอ ที่ให้ กุหลาบเล่นไฟ เวอร์ชั่นแรกขึ้นจอ และเป็นหนึ่งส่วนสำคัญที่ทำให้มีเทพิตาในวันนี้

ขอบคุณ...ค่าย พอดีคำ ที่ให้โอกาสต่อเนื่องหลังจาก ลูกไม้หลากสี เวอร์ชั่นที่ 2 จนมาถึง กุหลาบเล่นไฟ เวอร์ชั่น

ขอบคุณผู้กำกับฯ คนเก่ง พี่หนึ่ง-ชัชวาล Chajchavan Saswatgloonที่ทำให้ กุหลาบเล่นไฟ กลับมาโลดแล่นแบบถึงใจถึงอารมณ์

ขอบคุณเพื่อนจอม เจษฎา Jomjessada Deesamut พีอาร์คนเก่งจากละครเรื่องนี้ที่ส่งรูปมาให้ได้ช่วยโปรโมตตลอด

ที่ลืมไม่ได้ ขอบคุณผู้ชมทุกคนที่ติดตาม กุหลาบเล่นไฟ กันมา มากน้อยอาจไม่สำคัญ แต่นั่นเป็นกำลังใจชั้นดีในการผลักดันให้มีพลังทำงานต่อๆ ไป ทั้งจากคนที่ไม่รู้จักเป็นการส่วนตัว แต่ได้มารู้จักกันในเฟซบุ๊ก รวมถึงเพื่อนพ้องน้องพี่ที่รู้จักและรักใคร่กันดี ที่เป็นกำลังใจให้กันมา...เรารู้ดีว่าคุณเป็นใครกันบ้าง 55

เสียงติชมละครทั้งจากเวบไซด์ต่างๆ โดยเฉพาะ PANTIP และที่มาถึงตัวโดยตรง เป็นอีกส่วนสำคัญในการพัฒนางานทั้งส่วนตัว และเชื่อว่าสำหรับคนทำงานทุกคน

...ส่วนตัว ไม่เคยเสพติดกับคำชม หรือ ต่อต้านกับคำติ...คำชมเป็นยาชูกำลังได้ดี แต่ไม่เลือกเสพถ้าเคลือบด้วยยาพิษ...ขอเป็นคำติจากความจริงใจ ไม่ใช่อคติ เสียดีกว่า ยิ่งช่วยพัฒนางานเรา

งานนิยายที่สร้างจินตนาการ รวมถึงเมื่อถูกหยิบไปสร้างเป็นละคร หลักๆ คือ สร้างความบันเทิงให้คนดู แต่ทุกๆ เรื่อง มีสาระซ่อนอยู่ในนั้น ไม่มากก็น้อย...ขึ้นอยู่ที่ว่าคนดูจะเลือกหยิบไปใช้กับตัวเองได้มากน้อยแค่ไหน แล้วแต่บุคคล

ส่วนตัวมองว่าสีสันหรือความจัดจ้านของละคร กุหลาบเล่นไฟ ก็แค่เปลือกที่ห่อหุ้มละครเท่านั้น แต่แก่นมันคือ เรื่อง ความรักของคนในครอบครัวและมิตรภาพแห่งเพื่อนต่างหาก...

งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา...ทุกอย่างมีวาระในตัวมัน...แล้วพบกันใหม่มิตรรักแฟนนิยาย&ละคร...

https://www.facebook.com/tepitagame/posts/391240784363915:0