ผมโชคดีที่เกิดทันดูฟุตบอลยุค90 ยุคที่หลายๆทีมนิยมสูตร3กองหลัง ตำแหน่งจอมทัพในแผงหลังอย่างลิเบอโร่นั้นโคตรเท่ห์ แต่เล่นโคตรยากในความคิดของผม เป็นบุญตาของผมเหลือเกินที่เกิดทันดูความคลาสสิกของบาเรซี่ เอียร์โร่ โคลเลอร์ ซามเมอร์ มัตเธอุส พวกนี้คือระดับขึ้นหิ้งในยุคที่ผมเริ่มดูบอล ฟุตบอลยุคต่อมาตำแหน่งลิเบอโร่นั้นสาปสูญเพราะระบบฟุตบอลเปลี่ยนไป ประกอบตำแหน่งจอมทัพในตำแหน่งลิเบอโร่ต้องใช้มันสมอง ทักษะ การอ่านเกมส์ชั้นสูง หาคนมาเล่นยาก กุนซือจึงเปลี่ยนไปให้ระบบแบ็คโฟร์ซะส่วนใหญ่ แต่เรายังได้เห็นทีมเวิร์คจากคู่กองหลังที่ยอดเยี่ยม คันนาวาโร่-เนสต้า เดอร์ไซยี่-บล็อง ยาปสตั้ม - รอนนี่ ยอนเซ่น โทนี่ อดัมส์ - แคมป์เบลล์
ปัจจุบันผมพยายามมองหากองหลังระดับโลก แต่หายังไงก็หาไม่เจอ ไม่ต้องระดับบาเรซี่ เจอร์เก้น โคลเรอส์ เอียร์โร่ หรือมัตเธอุสหรอก กองหลังอย่างติเอโก้ ซิลวา รามอสที่ว่าดีที่สุดในยุคนี้ ยังไม่ได้เศษเสี้ยวของการนำตูราม มัลดินี่ ที่ไม่ใช่เซ็นเตอร์อาชีพมาเล่นยังดูดีกว่าเลยนะครับ
ฟุตบอสมัยนี้ั ขาดแคลนกองหลังระดับโลก
ปัจจุบันผมพยายามมองหากองหลังระดับโลก แต่หายังไงก็หาไม่เจอ ไม่ต้องระดับบาเรซี่ เจอร์เก้น โคลเรอส์ เอียร์โร่ หรือมัตเธอุสหรอก กองหลังอย่างติเอโก้ ซิลวา รามอสที่ว่าดีที่สุดในยุคนี้ ยังไม่ได้เศษเสี้ยวของการนำตูราม มัลดินี่ ที่ไม่ใช่เซ็นเตอร์อาชีพมาเล่นยังดูดีกว่าเลยนะครับ