เราคบกันมา 5 ปี มีแพลนจะแต่งงานกันในอีก 1-2 ปีข้างหน้า
ช่วงนี้ก็ไม่ได้มีทะเลาะอะไรกัน
แล้วจู่ๆ เมื่อวานซืนเธอก็โทรมาบอกว่า “เราเลิกกันเถอะ ความรู้สึกไม่เหมือนเดิมแล้ว”
ย้ำต่อว่า “ไม่รู้สึกเหรอว่าช่วงหลังๆ เธอไม่เหมือนเดิมแล้ว”



ผมอึ้งมาก...เหมือนฟ้าผ่า!...
เธอบอกว่า ที่ผ่านมาไม่มีอะไรดีขึ้นเลย
เราต่างกันมากเกินไป เราไปด้วยกันไม่ได้
อย่าเสียเวลากันเลย


เธอเบื่อ เธออยากอยู่คนเดียว ไม่ได้มีคนใหม่จริงๆ
และเธอคิดมานานแล้วด้วย
ผมร้องไห้ พยายามอ้อนวอนเธอ ว่าคุยกันก่อนได้ไหม
จะให้ปรับตัวหรืออะไรบอกกันก่อนสิ มีอะไรไม่พอใจตรงไหน
ผมพร้อมทำทุกอย่าง



แต่เธอยังยืนยันคำเดิมว่า “นี่เป็นทางที่ที่สุดแล้ว ให้ผมไปเจอคนที่รักผมมากกว่า”
ผมร้องไห้เหมือนคนบ้า พยายามขอโอกาสเธอ แต่เธอปฏิเสธทุกอย่าง
ผมขอร้องว่าวันนึงเราจะกลับมาคุยกันได้ไหม?


เธอบอกว่ากลับมาคุยก็ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว
ผมถามว่าแล้วที่เราผูกพันกันมา 5 ปี ต่อไปนี้จะกลายเป็นคนที่ไม่รู้จักกันเลยใช่ไหม
เธอย้ำคำเดิม ว่านี่คือทางที่ดีที่สุดแล้ว


ผมเสียใจมาก ร้องไห้ราวคนบ้า เหมือนเสียสติ
มีเพียงแม่และพี่น้องที่คอยมาปลอบและเช็ดน้ำตา
คนที่คบกันมา 5 ปี ทำไมจู่ๆ ถึงตัดกันขาดง่ายดายแบบนี้


ดูเธอไม่มีเยื่อใยอะไรให้ผมเลย ทำไมไม่สงสารกันบ้าง
เหมือนฆ่าผมทั้งเป็น