สวัสดีคะเพื่อนๆชาวพันทิปทุกคน ก่อนอื่นต้องขอบอกก่อนนะคะ ว่ากระทู้นี้เป็นกระทู้แรก ที่อยากสอบถามเพื่อนๆที่เจอเหตุการณ์คล้ายๆเราค่ะ ต้องขอโทษไว้ล่วงหน้านะคะ ถ้าหากมีคำไหนพิมผิดหรือไม่ถูกหลักภาษา
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เริ่มเรื่องเลยนะคะ คือเรามีเพื่อนสนิทคนนึง (ขออนุญาติไม่เอ่ยนาม) ชื่อ ก เรากับ ก สนิทกันค่ะ จนมีอยู่วันนึง ข ก็เข้ามาแทรก แรกๆเราก็ไม่ได้อะไรค่ะ คือ ตอนนั้น ข ก็ทะเลาะกับกลุ่มเพื่อนของเธออยู่ เราจึง อืมมม เธอก็มาอยู่กับเราได้นะ เพราะว่า บ้านของเรา และ ข อยู่หมู่บ้านเดียวกันค่ะ จนเวลาผ่านไปเหมือน ข จะเริ่มเข้ามามีอิทธิพลต่อ กลุ่มเรา มากขึ้น จนเราสังเกตว่า ไปไหนมาไหน ก ต้องชวน ข ไปด้วยตลอด เดี๋ยวนี้มีอะไรก็จะบอก ข ก่อน บอกเรา ทั้งๆที่เมื่อก่อน ก จะปรึกษาทักเรื่องกับเราตลอด จนเราเก็บมาน้อยใจแล้วก็คิดมากค่ะ จนวันนึงเราไม่ไหวจริงๆเลยร้องไห้ ก เลยถามเราว่าเป็นอะไร ตอนแรกเราไม่บอกค่ะ เราบอกว่าไม่เป็นไรร เราโอเค แต่เค้าไม่เชื่อเค้าคั้นเราจนเราคล้ายๆตะคอกออกไปทั้งๆร้องไห้ว่า เคยสนใจด้วยหรอเดี๋ยวนี้มีอะไรก็ ข นะ มันไม่ใช่เราแล้ว แล้ว ก ก็อธิบายๆให้เราฟัง โอเคหลังจากวันนั้นที่เราระบายไปมันโล่งใจขึ้นมากจริงๆ อย่างน้อยก็ไม่ต้องเก็บไปคิดมากแล้ว.. มันมีประโยคนึงที่ ก ก็พูดกับเราว่า เค้าก็น้อยใจเรา เพราะมีอะไรเราก็เดินไปกับ ข ไม่เดินรอเค้าเลย จนเราอธิบายว่า ถึงยังไงเพื่อนคนแรกที่เรานึกถึงก็คือ ก เสมอนะ ไม่ใช่ใครเลย ซึ่ง ก ก็บอกกับเราว่าเพื่อนคนแรกที่เค้านึกถึงก็คือเราเหมือนกัน แล้วเราก็ร้องไห้สักพักนึง จนโอเคขึ้น เราจึงเข้ามาเริ่มเรียนคาบต่อไปต่อกับ ก เรื่องผ่านไปเหมือนจะดีขึ้นแต่พอมาวันนี้ เรารู้สึกได้ว่า ก มีเรื่องไม่สบายใจนะ แต่เออแบบไม่คิดจะบอกเราหน่อยเหรอ แล้วตอนกลางวัน ก ก็เดินกับ ข ตลอด จนทำให้เรานึกถึงประโยคที่ ก บอกเราว่า เราดินกับ ข บ่อย เราได้แต่คิดนะคะพูดไรมากไม่ได้อยู่ดี มันน่าน้อยใจมั้ยล่ะ.... นี่เห็นคนอื่นสำคัญกว่าเราแล้วใช่มั้ย เราไม่ใช่เพื่อนสนิทคนแรกที่เธอจะนึกถึงแล้วหรอ... วันนี้เราเลยแอบไปร้องไห้ข้างๆห้องน้ำ รร เราโกหก ไปว่า เราไปอึ นะ เดี๋ยวตามขึ้นไป เราหายไปสักพัก จนเราขึ้นไปบนห้อง (ตอนนั้นเลิกเรียนแล้ว) เห็น ก กำลังซ้อมเต้นอยู่เราเลยถามว่าวันนี้ตอนเย็นต้องซ้อมแสตนให้น้องมั้ย ก เลยบอกเราว่าไม่นะ เราเลยบอกว่ามันจะ 5 โมงแล้วงั้นเรากลับก่อนนะ.. เราบ้ายบ่าย ก ก่อนเดินลงมาจากตึก ความน้อยใจเรื่องเก่าๆกับวันนี้มันตีกันไปหมด เราคิดว่าเรารักเพื่อนใส่ใจเพื่อนเกินไป จนทำให้เราต้องมานั่งคิดมากแบบนี้พอ เพื่อนไม่ใส่ใจเราบ้างเรานี่เริ่มรู้สึกตัวเลยว่าเราจะหน้านิ่งมากทำอะไรก้ไม่อยากคุยไม่อยากเล่นกับใครเลย ซึ่งปกติเราเป็นคนร่าเริงมากก จนเราก็เริ่มเบื่อตัวเองเหมือนกัน เราอยากให้เรากับ ก กลับไปสนิทกันแบบมีกันแค่2คนแบบเดิมมันน่าจะดีกว่า ถ้ามี ข แล้วทำให้เราทุกข์ใจ เราคิดว่าเราอาจจะเห็นแก่ตัว... แต่เพื่อนเราเราก็รัก เพื่อนเราเราก็หวง..
เราเลยอยากถามความเห็นจากเพื่อนๆหรือพี่ๆ ที่เคยพบเจอปัญหาเดียวกันกับเราหน่อย ว่าคุณทำยังไงกันคะ .. ตอนนี้เราพยายามนิ่งแล้วทำทุกอย่างให้เป็นปกติที่สุด เพราะเราไม่อยากเลิกคบกับเพื่อนคนนี้ เรารู้สึกว่าเราให้ใจเพื่อนเต็ม100กับทุกสิ่งนะคะ แต่ทำไมก็ไม่รู้เหมือนกัน เราอยากทำตัวนิ่งๆ..อยากลองไม่รู้สึกอะไรดูบ้าง
....................................ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่านจนจบอาจจะยาวสักหน่อย แต่ต้องขอบคุณจริงๆนะคะ.............................................................
ปัญหาเกี่ยวกับเพื่อน ที่รบกวนขอคำปรึกษา
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เริ่มเรื่องเลยนะคะ คือเรามีเพื่อนสนิทคนนึง (ขออนุญาติไม่เอ่ยนาม) ชื่อ ก เรากับ ก สนิทกันค่ะ จนมีอยู่วันนึง ข ก็เข้ามาแทรก แรกๆเราก็ไม่ได้อะไรค่ะ คือ ตอนนั้น ข ก็ทะเลาะกับกลุ่มเพื่อนของเธออยู่ เราจึง อืมมม เธอก็มาอยู่กับเราได้นะ เพราะว่า บ้านของเรา และ ข อยู่หมู่บ้านเดียวกันค่ะ จนเวลาผ่านไปเหมือน ข จะเริ่มเข้ามามีอิทธิพลต่อ กลุ่มเรา มากขึ้น จนเราสังเกตว่า ไปไหนมาไหน ก ต้องชวน ข ไปด้วยตลอด เดี๋ยวนี้มีอะไรก็จะบอก ข ก่อน บอกเรา ทั้งๆที่เมื่อก่อน ก จะปรึกษาทักเรื่องกับเราตลอด จนเราเก็บมาน้อยใจแล้วก็คิดมากค่ะ จนวันนึงเราไม่ไหวจริงๆเลยร้องไห้ ก เลยถามเราว่าเป็นอะไร ตอนแรกเราไม่บอกค่ะ เราบอกว่าไม่เป็นไรร เราโอเค แต่เค้าไม่เชื่อเค้าคั้นเราจนเราคล้ายๆตะคอกออกไปทั้งๆร้องไห้ว่า เคยสนใจด้วยหรอเดี๋ยวนี้มีอะไรก็ ข นะ มันไม่ใช่เราแล้ว แล้ว ก ก็อธิบายๆให้เราฟัง โอเคหลังจากวันนั้นที่เราระบายไปมันโล่งใจขึ้นมากจริงๆ อย่างน้อยก็ไม่ต้องเก็บไปคิดมากแล้ว.. มันมีประโยคนึงที่ ก ก็พูดกับเราว่า เค้าก็น้อยใจเรา เพราะมีอะไรเราก็เดินไปกับ ข ไม่เดินรอเค้าเลย จนเราอธิบายว่า ถึงยังไงเพื่อนคนแรกที่เรานึกถึงก็คือ ก เสมอนะ ไม่ใช่ใครเลย ซึ่ง ก ก็บอกกับเราว่าเพื่อนคนแรกที่เค้านึกถึงก็คือเราเหมือนกัน แล้วเราก็ร้องไห้สักพักนึง จนโอเคขึ้น เราจึงเข้ามาเริ่มเรียนคาบต่อไปต่อกับ ก เรื่องผ่านไปเหมือนจะดีขึ้นแต่พอมาวันนี้ เรารู้สึกได้ว่า ก มีเรื่องไม่สบายใจนะ แต่เออแบบไม่คิดจะบอกเราหน่อยเหรอ แล้วตอนกลางวัน ก ก็เดินกับ ข ตลอด จนทำให้เรานึกถึงประโยคที่ ก บอกเราว่า เราดินกับ ข บ่อย เราได้แต่คิดนะคะพูดไรมากไม่ได้อยู่ดี มันน่าน้อยใจมั้ยล่ะ.... นี่เห็นคนอื่นสำคัญกว่าเราแล้วใช่มั้ย เราไม่ใช่เพื่อนสนิทคนแรกที่เธอจะนึกถึงแล้วหรอ... วันนี้เราเลยแอบไปร้องไห้ข้างๆห้องน้ำ รร เราโกหก ไปว่า เราไปอึ นะ เดี๋ยวตามขึ้นไป เราหายไปสักพัก จนเราขึ้นไปบนห้อง (ตอนนั้นเลิกเรียนแล้ว) เห็น ก กำลังซ้อมเต้นอยู่เราเลยถามว่าวันนี้ตอนเย็นต้องซ้อมแสตนให้น้องมั้ย ก เลยบอกเราว่าไม่นะ เราเลยบอกว่ามันจะ 5 โมงแล้วงั้นเรากลับก่อนนะ.. เราบ้ายบ่าย ก ก่อนเดินลงมาจากตึก ความน้อยใจเรื่องเก่าๆกับวันนี้มันตีกันไปหมด เราคิดว่าเรารักเพื่อนใส่ใจเพื่อนเกินไป จนทำให้เราต้องมานั่งคิดมากแบบนี้พอ เพื่อนไม่ใส่ใจเราบ้างเรานี่เริ่มรู้สึกตัวเลยว่าเราจะหน้านิ่งมากทำอะไรก้ไม่อยากคุยไม่อยากเล่นกับใครเลย ซึ่งปกติเราเป็นคนร่าเริงมากก จนเราก็เริ่มเบื่อตัวเองเหมือนกัน เราอยากให้เรากับ ก กลับไปสนิทกันแบบมีกันแค่2คนแบบเดิมมันน่าจะดีกว่า ถ้ามี ข แล้วทำให้เราทุกข์ใจ เราคิดว่าเราอาจจะเห็นแก่ตัว... แต่เพื่อนเราเราก็รัก เพื่อนเราเราก็หวง..
เราเลยอยากถามความเห็นจากเพื่อนๆหรือพี่ๆ ที่เคยพบเจอปัญหาเดียวกันกับเราหน่อย ว่าคุณทำยังไงกันคะ .. ตอนนี้เราพยายามนิ่งแล้วทำทุกอย่างให้เป็นปกติที่สุด เพราะเราไม่อยากเลิกคบกับเพื่อนคนนี้ เรารู้สึกว่าเราให้ใจเพื่อนเต็ม100กับทุกสิ่งนะคะ แต่ทำไมก็ไม่รู้เหมือนกัน เราอยากทำตัวนิ่งๆ..อยากลองไม่รู้สึกอะไรดูบ้าง
....................................ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่านจนจบอาจจะยาวสักหน่อย แต่ต้องขอบคุณจริงๆนะคะ.............................................................