คือเรื่องมีอยู่ว่า เราคบกับแฟนมา 3 ปีค่ะ เพิ่งครบรอบ 3 ปีเมื่อวันที่ 21ตุลาคม57 มานี่เอง
ระหว่างที่คบกันมา3ปี แฟนเราเสมอต้นเสมอปลายมาตลอดค่ะ จนล่าสุดมีผู้หญิงโทรมาหาแฟน
แฟนบอกว่าเป็นเพื่อนที่ทำงาน โทรมาถามเรื่องงาน แต่เค้าคุยด้วยแบบทั้งพูดเพราะ มีบ๊ายบาย
ทั้งๆที่เพื่อนผู้หญิงคนอื่นๆเค้าไม่เคยเป็นแบบนี้ ปกติเค้าจะคุยธรรมดา เหมือนเพื่อนธรรมดา
แต่สำหรับคนที่เค้าบอกว่าเป็นเพื่อนที่ทำงานคนนี้มันไม่ใช่อะ มันไม่เหมือนเพื่อนคุยอะ จริงๆนะ
ตอนผู้หญิงคนนั้นโทรมาเราเลยขอฟังด้วย เพราะอยากรู้ว่าคุยอะไรกัน ทำไมต้องพูดเพราะ
(เราเป็นคนขี้หึงนะ และเซ้นแรงเรื่องจับผิดจับโกหก ถ้าแฟนโกหกจะจับได้เกือบตลอด) พอเราขอฟัง
เค้าก้อพยายามบ่ายเบี่ยงไม่ให้เราได้ยิน จนเรางอน เค้าก้อคุยกันต่อแปปนึงแล้วก้อวาง
เราถามเค้าว่า “ใครโทรมา มีเรื่องอะไร”
เค้าก้อบอกว่า “เพื่อนที่ทำงานน่ะ(ผู้หญิงคนนั้น)เค้าโทรมาบอกว่ามีคนสอนงานแล้วนะ ไรงี้”
เราก้อถามต่อว่า “ทำไมไม่ให้ฟัง”
เค้าบอกเราว่า “จะฟังทำไม ทำไมต้องฟัง(แบบตะคอกอะ)”
เราก้อเอะใจ ว่าทำไม ถ้าไม่มีอะไร ทำไมต้องทำตัวแบบนี้ ทั้งๆที่เราก้อถามดีๆ ทั้งๆที่เค้าไม่เคยตะคอกใส่เราก่อน แต่ครั้งนี้เขามาแปลกๆ
เราก้อเลยบอกว่า “โทรถามหน่อยได้ไหม ว่าเค้ามีอะไร ทำไมเรื่องแค่นี้ต้องโทรรายงาน กลัว(แฟนเรา)เป็นห่วงหรอ”
เค้าบอกว่า “ไม่อยากโทร”
เราก้อบอกว่า “(แฟนเรา)ไม่อยากให้เราสบายใจ แค่นี้ทำให้เราไม่ได้หรอ รักเราทำไมไม่ทำให้เราสบายใจล่ะ ”
เค้าก้อบอกว่า “ไม่เอา ไม่กล้าโทร ไม่อยากโทร” เค้าพูดยังงี้ตลอด ไม่ยอมโทร ทำยังไงก้อไม่โทร
เราก้อยื้อมาเรื่อยๆๆๆ ขอให้เค้าโทร แต่ก้อไม่เป็นผล ยังไงเค้าก้อจะไม่โทรให้ได้
จนเรารอเค้าเผลอ เราหยิบโทรสับเค้ามาเมมเบอร์คนนั้นในเครื่องเรา เพราะเราอยากรู้ว่าเค้าคือใคร
พอเราเข้าไลน์ ก้อขึ้นว่ามีเพิ่มเพื่อน ปรากฏว่าเป็นผู้หญิงคนนั้น เป็นคนเดียวกันกับในเฟส (ยังไม่จบ)
...ขอเล่าเรื่องก่อนหน้านี้ละกันนะคะ เพราะมันเชื่อมโยงกัน...
คือเราชอบเช็คเฟสแฟนค่ะ (แต่แฟนก้อไม่เคยว่าอะไรเราเลยนะ) มีวันนึง เราดูแชทเฟส
มีผู้หญิงคนนึงซึ่งเป็นเพื่อนที่ทำงานเค้าคุยกับแฟนเรา แต่ไม่ได้เป็นคำพูดนะ เป็นแค่สติ๊กเกอร์
ผู้หญิงคนนั้นส่งสติ๊กเกอร์มา แฟนเราก้อส่งกลับ แต่ส่งตัวเขียวๆอะ ที่มันอยู่ในเกม cut the lope อะ
ที่ทำท่าทางเหมือนเขินน่ารักๆ เราก้อไม่เข้าใจ ทำไมต้องส่งแบบนั้นไปให้ หรือรู้สึกเขินอะไร
แล้วผู้หญิงคนนั้นก้อส่งรูปองุ่นมาให้ดูอีก แล้วพออันนี้ เราบอกแฟนว่า ไม่ต้องตอบไปนะ
เราไม่ชอบ ทำไมต้องมาอะไรๆด้วย เราก้อกดบล็อกไป แต่มีวันนึง แฟนเราไปกดอันบล็อก
เราก้อถามว่า “ทำไมต้องอันบล็อก อยากคุยกะคนนั้นหรอ”
เค้าก้อบอกว่า “ลองกดเล่นเฉยๆ” แล้วเราก้อทะเลาะกัน
จนเราก้อเออ ไม่ติดใจอะไรละ เพราะผู้หญิงคนนั้นออกจากงานไปละแต่เราจำหน้าคนนั้นได้แม่นเลย
...ต่อจากตอนแรกนะคะ...
พอเราเข้าไลน์ เราก้อเห็นว่า คนที่โทรมาหาแฟนเรา คือคนที่ทำงานที่เดียวกันแล้วก้อออกไป
เราก้อมาคุยกับเค้าว่า “ทำไมไม่บอกว่าเป็นคนเดียวกันกับในเฟส เค้าเข้ามาทำงานอีกหรอ ไหนบอกออกไปแล้วไง”
เค้าก้อบอกว่า “เค้าออกไปเดือนกว่าๆแล้วก้อเข้ามาทำงานอีกน่ะ”
เราก้อถามว่า “แล้วทำไมไม่บอกอะ”
เค้าก้อบอกเราว่า “ไม่กล้าบอก กลัวเราโกรธ”
เราก้อปลอบเค้าไปว่า “มีอะไรก้อบอกสิ เราไม่โกรธหรอกนะ เราเข้าใจ ถ้ายิ่งโกหกนี่สิ พอเรารู้ความจริงเราก้อยิ่งโกรธ ไม่เปนไรนะ เราเข้าใจนะ อย่าโกหกกันอีกนะ เราไม่โกรธหรอก จริงๆนะ แค่มีอะไรขอให้บอก”
แล้วเราก้อปลอบๆๆไป แล้วอยู่ๆเค้าก้อมากอดเรา แล้วร้องไห้
เค้าบอกเราว่า “ตัวเองเข้าใจเค้าจริงๆนะเค้าไม่รู้จะพูดยังไง เค้ากลัวตัวเองเสียใจ”
เราก้อบอกว่า “ไม่เป็นไรนะ มีอะไรก้อบอกนะ เราเข้าใจตัวเองเสมอนะ”
แล้วเค้าก้อร้องไห้แล้วเล่าให้ฟังว่า “เค้าชอบผู้หญิงคนนั้น ชอบตั้งแต่แรกเจอ จนคนนั้นออกไปเดือนกว่า เค้าก้อคิดถึงตลอดเลย เค้าพยายามไม่ชอบแล้วนะ เค้าพยายามหลบหน้า เค้าไม่รู้ว่าทำไมถึงชอบขนาดนั้น”
เราเลยถามเค้าว่า “แล้วยังรักเราไหม ยังอยากอยู่กับเราไหม”
เค้าบอกว่า “เค้ารักตัวเองน่ะ เค้าอยากอยู่กับตัวเองน่ะ เค้าจะเลิกชอบคนนั้นนะ เค้าจะพยายาม”
แล้วเค้าก้อบอกว่าจะลาออกจากที่ทำงาน ไม่ก้อย้ายสาขา แต่เค้าบอกว่า ไม่อยากออกจากที่ทำงานเลย
ชอบงานที่นั่นแต่ต้องออกเพราะอยากให้เราสบายใจ เราก้อบอกเค้าไปว่าไม่ต้องออกก้อได้ ทำงานที่นั่นไปเถอะ แต่ถ้าทำที่นั่น ก้อต้องเจอผู้หญิงคนนั้นแล้วตัดใจไม่ได้ เราก้อจะได้ให้(แฟนเรา)ไปคบกะคนนั้น
เค้าบอกว่าเลือกเราๆๆๆๆๆ แต่ชอบคนนั้นมากอยากคบเป็นแฟนด้วย
พอเราบอกให้ไปคบกะคนนั้น เค้าก้อบอกว่า คนนั้นคงไม่ได้ชอบ(แฟนเรา)หรอก (ชอบฝ่ายเดียว)
เราก้อบอกให้ไปลองถามถ้าชอบพอกัน ก้อจะให้ไปอยู่ด้วยกันเลย
เค้าก้อบอกไม่เอาๆๆๆ อยากอยู่กับเรา ห่วงเรา รักเรา เราก้อบอกว่าเอองั้นก้อลาออกจากที่ทำงานซะ
ไม่งั้นก้อเลิกชอบคนนั้นไม่ได้หรอก เค้าก้อร้องไห้ บอกอยากทำงานที่นั่น ชอบงานที่นั่น
ก้อยื้อกันอยู่อย่างงั้นเรื่องออกไม่ออก จนสุดท้ายเค้าก้อบอกว่าจะลาออก จะตัดใจจากคนนั้นให้ได้
จนแฟนเราเค้ากลับบ้านไป ก้อคุยเฟสกัน แต่มีคนนึงในเฟสแอดมา ชื่อว่า ผู้หวังดี แต่ไม่ใช่มือที่สาม
เค้าบอกเราว่า “รู้รึป่าวว่าแฟนคุณคิดไรอยู่ ทำไมต้องไปส่งผู้หญิงคนนั้นหลังเลิกงานทุกวัน แฟนคุณคิดอะไรกับผู้หญิงคนนั้นคุณรู้รึป่าว”
เราก้อไปถามแฟนเราในเฟส “(แคปแชทที่คุยกับผู้หวังดีให้ดู) ทำไมต้องส่งผู้หญิงคนนั้นทุกวัน”
เค้าบอกว่า “ส่งที่วินเฉยๆเพราะเลิกพร้อมกัน ไม่ได้ส่งทุกวัน แค่บางวัน”
(เราเคยไปที่ทำงานแฟนเรานะ หลายคนก้อรู้ว่าแฟนเรามีเราเป็นแฟนอยู่)
เราก้อถามแฟนว่า “แล้วส่งนี่ คนอื่นเห็นมั่งปะ”
แฟนเราก้อบอกว่า “ก้อเห็นกันหลายคนน่ะ”
เราก้อถาม “จะเอาไง จะเลือกใครกันแน่ มีไรก้อบอก อย่าให้รู้จากปากคนอื่น”
เค้าก้อบอกว่า “เค้าไม่รู้น่ะ เค้ารักตัวเอง แต่เค้าก้อชอบคนนั้นมาก เค้ากลัวตัดใจไม่ได้”
เราก้อเลยบอก “เออ... งั้นเราก้อเลิกกันเถอะ ถ้าตัดใจไม่ได้ ถ้าโลเลอย่างนี้ เธอไม่ต้องเลือกหรอก เราจะเป็นคนเดินออกมาเอง”
แล้วเค้าก้อยื้อๆๆๆ ถามเราทำไมต้องเลิกๆๆๆๆ เราก้อไม่ไหว ที่ต้องอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่ชัดเจนแบบนี้
เราก้ออึดอัด ที่ไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร
เราเลยตัดพ้อว่า “เรามีคนต่อคิวอยู่ รีบๆตัดสินใจนะ ถ้าเลือกไม่ได้เราก้อจะออกมาเอง ให้เธอได้คบกับคนนั้น”
เค้าก้อทำเป็นห่วงนะถามเราว่า “แล้วพี่คนนั้นเค้าจะดูแลตัวเองได้ดีกว่าเค้าหรอ พี่เค้าจะรักตัวเองมากไหม
พี่เค้าจะทำให้ตัวเองมีความสุขหรอ”
เราก้อบอก “ไม่รู้ เราแค่ไม่อยากทนที่จะต้องอยู่ในสภาพแบบนี้ เราเจ็บนะ เราไม่อยากเจ็บแบบนี้นานๆ”
คุยไปๆมาๆ สรุปก้อเลิกกัน เราก้อทำใจไม่ได้อะ เราเลยไปคุยกะพี่คนนั้น ก้อเออ คนอกหักมาเจอคนอกหัก
มันก้อปลอบกันไปปลอบกันมา จนพี่เค้าขอคบเรา เราก้อเออ เสียใจอะ อยากได้คนปลอบ เลยบอกตกลง
พอเช้าวันต่อมา
พี่คนนั้นก้อบอกว่า “ขอเวลาสักพัก พี่ยังรักแฟนเก่ามาก ยังทำใจไม่ได้ และไม่กล้าเรียกเราว่าแฟน กลัวดูแลเราไม่ดีด้วย”
เราก้อเออยังเฮิร์ตอยู่อะ โคตรเสียใจเลย แล้วเราก้อไม่มีใครเลย
พออีกวัน เราก้อเก็บของๆแฟนเก่าทั้งหมด กะจะให้เค้าคืนไป พอเค้ามาเอาของ เราก้อยื้อเค้าอะ
เราไม่เหลือใครแล้ว พี่คนนั้นก้อลืมแฟนเก่าไม่ได้ แต่เค้าทำท่าทีเฉยๆอะ ทั้งที่เมื่อคืนยังยื้อเราอยู่เลย
เค้ามาหาเราเค้ายังคุยไลน์กะผู้หญิงคนนั้นอยู่เลยอะ ต่อหน้าต่อตา เค้าบอกกลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว
เราก้อเออ เสียใจ ร้องไห้ แต่เค้าไม่สนใจแล้ว เอาของแล้วกลับบ้านไม่สนใจใยดีเราเลย แล้วก้อจบกันจริงๆ ...
แต่ตอนนี้เราโอเคแล้วนะ เราอยู่กับแม่แล้วสบายใจขึ้น อีกอย่าง เราก้อมีคนเข้ามาคุยเรื่อยๆ
มีคนคุยด้วยก้อทำให้สบายใจ ไม่คิดมาก เพราะชวนคุยตลกๆ แต่โสด ยังไม่กล้าคบใครเลย
เรื่องที่เล่ามาทั้งหมดเป็นเรื่องคร่าวๆนะคะ เราก็ไม่รู้นะ ว่าใครผิดกันแน่ เราว่าเราก็ผิดนะ
ที่ไล่เค้า แต่เราไม่ชอบอะอะไรที่มันไม่ชัดเจน เราเปนคนตรงๆ ไม่ชอบอะไรคลุมเครือ
เราเลยตัดปัญหาจึงเลือกที่จะเดินออกมาเอง เพราะอยู่ไปเราก้อไม่รู้ว่าแฟนเราจะตัดใจจากคนนั้นได้ไหม
ขนาดไม่เจอกันเดือนกว่ายังคิดถึงตลอดเลยอะ คงไม่ได้ชอบธรรมดาแล้วมั้งเนอะ
เห็นเค้าบอกว่าอยู่กับคนนั้นแล้วมีความสุข เราก้อถามนะ แล้วอยู่กับเราไม่มีความสุขหรอ
เค้าบอกว่า ไม่มากน่ะ เราก้อเออเว้ย แล้วตอนละเลิกจะยื้อเราทำไม ไหนบอกรักไหนบอกห่วงเรามาก
ผ่านไปแค่วันเดียว เปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย แต่ก่อนเลิกนี่เค้าปกติกะเราทุกอย่างนะ
ยิ้ม หัวเราะพูดมาก เฮฮา แต่เค้าเปลี่ยนไปไวมากอะ มีแต่คนบอกว่า เดะเค้าก้อกลับมา อาจแค่หลง
แต่เราว่าไม่ใช่ละ คงรักแล้วล่ะไม่ใช่หลง เราก้อปล่อยวาง ผ่านไปสองวัน เรากลับมาเป็นปกติ
เพราะมีคนให้กำลังใจตลอด ...
ปล.จะติจะว่าอะไรก้อได้นะคะ ถ้าพิมพ์ผิดอะไรต้องขอโทษด้วย น้อมรับทุกคำติชมค่ะ
อยากรู้ด้วยว่า ทุกคนคิดกับเรื่องของเรายังไง ใครผิดใครถูกกันแน่
ผิดที่เขาโลเล หรือว่าเราไม่อยากรอ
ระหว่างที่คบกันมา3ปี แฟนเราเสมอต้นเสมอปลายมาตลอดค่ะ จนล่าสุดมีผู้หญิงโทรมาหาแฟน
แฟนบอกว่าเป็นเพื่อนที่ทำงาน โทรมาถามเรื่องงาน แต่เค้าคุยด้วยแบบทั้งพูดเพราะ มีบ๊ายบาย
ทั้งๆที่เพื่อนผู้หญิงคนอื่นๆเค้าไม่เคยเป็นแบบนี้ ปกติเค้าจะคุยธรรมดา เหมือนเพื่อนธรรมดา
แต่สำหรับคนที่เค้าบอกว่าเป็นเพื่อนที่ทำงานคนนี้มันไม่ใช่อะ มันไม่เหมือนเพื่อนคุยอะ จริงๆนะ
ตอนผู้หญิงคนนั้นโทรมาเราเลยขอฟังด้วย เพราะอยากรู้ว่าคุยอะไรกัน ทำไมต้องพูดเพราะ
(เราเป็นคนขี้หึงนะ และเซ้นแรงเรื่องจับผิดจับโกหก ถ้าแฟนโกหกจะจับได้เกือบตลอด) พอเราขอฟัง
เค้าก้อพยายามบ่ายเบี่ยงไม่ให้เราได้ยิน จนเรางอน เค้าก้อคุยกันต่อแปปนึงแล้วก้อวาง
เราถามเค้าว่า “ใครโทรมา มีเรื่องอะไร”
เค้าก้อบอกว่า “เพื่อนที่ทำงานน่ะ(ผู้หญิงคนนั้น)เค้าโทรมาบอกว่ามีคนสอนงานแล้วนะ ไรงี้”
เราก้อถามต่อว่า “ทำไมไม่ให้ฟัง”
เค้าบอกเราว่า “จะฟังทำไม ทำไมต้องฟัง(แบบตะคอกอะ)”
เราก้อเอะใจ ว่าทำไม ถ้าไม่มีอะไร ทำไมต้องทำตัวแบบนี้ ทั้งๆที่เราก้อถามดีๆ ทั้งๆที่เค้าไม่เคยตะคอกใส่เราก่อน แต่ครั้งนี้เขามาแปลกๆ
เราก้อเลยบอกว่า “โทรถามหน่อยได้ไหม ว่าเค้ามีอะไร ทำไมเรื่องแค่นี้ต้องโทรรายงาน กลัว(แฟนเรา)เป็นห่วงหรอ”
เค้าบอกว่า “ไม่อยากโทร”
เราก้อบอกว่า “(แฟนเรา)ไม่อยากให้เราสบายใจ แค่นี้ทำให้เราไม่ได้หรอ รักเราทำไมไม่ทำให้เราสบายใจล่ะ ”
เค้าก้อบอกว่า “ไม่เอา ไม่กล้าโทร ไม่อยากโทร” เค้าพูดยังงี้ตลอด ไม่ยอมโทร ทำยังไงก้อไม่โทร
เราก้อยื้อมาเรื่อยๆๆๆ ขอให้เค้าโทร แต่ก้อไม่เป็นผล ยังไงเค้าก้อจะไม่โทรให้ได้
จนเรารอเค้าเผลอ เราหยิบโทรสับเค้ามาเมมเบอร์คนนั้นในเครื่องเรา เพราะเราอยากรู้ว่าเค้าคือใคร
พอเราเข้าไลน์ ก้อขึ้นว่ามีเพิ่มเพื่อน ปรากฏว่าเป็นผู้หญิงคนนั้น เป็นคนเดียวกันกับในเฟส (ยังไม่จบ)
...ขอเล่าเรื่องก่อนหน้านี้ละกันนะคะ เพราะมันเชื่อมโยงกัน...
คือเราชอบเช็คเฟสแฟนค่ะ (แต่แฟนก้อไม่เคยว่าอะไรเราเลยนะ) มีวันนึง เราดูแชทเฟส
มีผู้หญิงคนนึงซึ่งเป็นเพื่อนที่ทำงานเค้าคุยกับแฟนเรา แต่ไม่ได้เป็นคำพูดนะ เป็นแค่สติ๊กเกอร์
ผู้หญิงคนนั้นส่งสติ๊กเกอร์มา แฟนเราก้อส่งกลับ แต่ส่งตัวเขียวๆอะ ที่มันอยู่ในเกม cut the lope อะ
ที่ทำท่าทางเหมือนเขินน่ารักๆ เราก้อไม่เข้าใจ ทำไมต้องส่งแบบนั้นไปให้ หรือรู้สึกเขินอะไร
แล้วผู้หญิงคนนั้นก้อส่งรูปองุ่นมาให้ดูอีก แล้วพออันนี้ เราบอกแฟนว่า ไม่ต้องตอบไปนะ
เราไม่ชอบ ทำไมต้องมาอะไรๆด้วย เราก้อกดบล็อกไป แต่มีวันนึง แฟนเราไปกดอันบล็อก
เราก้อถามว่า “ทำไมต้องอันบล็อก อยากคุยกะคนนั้นหรอ”
เค้าก้อบอกว่า “ลองกดเล่นเฉยๆ” แล้วเราก้อทะเลาะกัน
จนเราก้อเออ ไม่ติดใจอะไรละ เพราะผู้หญิงคนนั้นออกจากงานไปละแต่เราจำหน้าคนนั้นได้แม่นเลย
...ต่อจากตอนแรกนะคะ...
พอเราเข้าไลน์ เราก้อเห็นว่า คนที่โทรมาหาแฟนเรา คือคนที่ทำงานที่เดียวกันแล้วก้อออกไป
เราก้อมาคุยกับเค้าว่า “ทำไมไม่บอกว่าเป็นคนเดียวกันกับในเฟส เค้าเข้ามาทำงานอีกหรอ ไหนบอกออกไปแล้วไง”
เค้าก้อบอกว่า “เค้าออกไปเดือนกว่าๆแล้วก้อเข้ามาทำงานอีกน่ะ”
เราก้อถามว่า “แล้วทำไมไม่บอกอะ”
เค้าก้อบอกเราว่า “ไม่กล้าบอก กลัวเราโกรธ”
เราก้อปลอบเค้าไปว่า “มีอะไรก้อบอกสิ เราไม่โกรธหรอกนะ เราเข้าใจ ถ้ายิ่งโกหกนี่สิ พอเรารู้ความจริงเราก้อยิ่งโกรธ ไม่เปนไรนะ เราเข้าใจนะ อย่าโกหกกันอีกนะ เราไม่โกรธหรอก จริงๆนะ แค่มีอะไรขอให้บอก”
แล้วเราก้อปลอบๆๆไป แล้วอยู่ๆเค้าก้อมากอดเรา แล้วร้องไห้
เค้าบอกเราว่า “ตัวเองเข้าใจเค้าจริงๆนะเค้าไม่รู้จะพูดยังไง เค้ากลัวตัวเองเสียใจ”
เราก้อบอกว่า “ไม่เป็นไรนะ มีอะไรก้อบอกนะ เราเข้าใจตัวเองเสมอนะ”
แล้วเค้าก้อร้องไห้แล้วเล่าให้ฟังว่า “เค้าชอบผู้หญิงคนนั้น ชอบตั้งแต่แรกเจอ จนคนนั้นออกไปเดือนกว่า เค้าก้อคิดถึงตลอดเลย เค้าพยายามไม่ชอบแล้วนะ เค้าพยายามหลบหน้า เค้าไม่รู้ว่าทำไมถึงชอบขนาดนั้น”
เราเลยถามเค้าว่า “แล้วยังรักเราไหม ยังอยากอยู่กับเราไหม”
เค้าบอกว่า “เค้ารักตัวเองน่ะ เค้าอยากอยู่กับตัวเองน่ะ เค้าจะเลิกชอบคนนั้นนะ เค้าจะพยายาม”
แล้วเค้าก้อบอกว่าจะลาออกจากที่ทำงาน ไม่ก้อย้ายสาขา แต่เค้าบอกว่า ไม่อยากออกจากที่ทำงานเลย
ชอบงานที่นั่นแต่ต้องออกเพราะอยากให้เราสบายใจ เราก้อบอกเค้าไปว่าไม่ต้องออกก้อได้ ทำงานที่นั่นไปเถอะ แต่ถ้าทำที่นั่น ก้อต้องเจอผู้หญิงคนนั้นแล้วตัดใจไม่ได้ เราก้อจะได้ให้(แฟนเรา)ไปคบกะคนนั้น
เค้าบอกว่าเลือกเราๆๆๆๆๆ แต่ชอบคนนั้นมากอยากคบเป็นแฟนด้วย
พอเราบอกให้ไปคบกะคนนั้น เค้าก้อบอกว่า คนนั้นคงไม่ได้ชอบ(แฟนเรา)หรอก (ชอบฝ่ายเดียว)
เราก้อบอกให้ไปลองถามถ้าชอบพอกัน ก้อจะให้ไปอยู่ด้วยกันเลย
เค้าก้อบอกไม่เอาๆๆๆ อยากอยู่กับเรา ห่วงเรา รักเรา เราก้อบอกว่าเอองั้นก้อลาออกจากที่ทำงานซะ
ไม่งั้นก้อเลิกชอบคนนั้นไม่ได้หรอก เค้าก้อร้องไห้ บอกอยากทำงานที่นั่น ชอบงานที่นั่น
ก้อยื้อกันอยู่อย่างงั้นเรื่องออกไม่ออก จนสุดท้ายเค้าก้อบอกว่าจะลาออก จะตัดใจจากคนนั้นให้ได้
จนแฟนเราเค้ากลับบ้านไป ก้อคุยเฟสกัน แต่มีคนนึงในเฟสแอดมา ชื่อว่า ผู้หวังดี แต่ไม่ใช่มือที่สาม
เค้าบอกเราว่า “รู้รึป่าวว่าแฟนคุณคิดไรอยู่ ทำไมต้องไปส่งผู้หญิงคนนั้นหลังเลิกงานทุกวัน แฟนคุณคิดอะไรกับผู้หญิงคนนั้นคุณรู้รึป่าว”
เราก้อไปถามแฟนเราในเฟส “(แคปแชทที่คุยกับผู้หวังดีให้ดู) ทำไมต้องส่งผู้หญิงคนนั้นทุกวัน”
เค้าบอกว่า “ส่งที่วินเฉยๆเพราะเลิกพร้อมกัน ไม่ได้ส่งทุกวัน แค่บางวัน”
(เราเคยไปที่ทำงานแฟนเรานะ หลายคนก้อรู้ว่าแฟนเรามีเราเป็นแฟนอยู่)
เราก้อถามแฟนว่า “แล้วส่งนี่ คนอื่นเห็นมั่งปะ”
แฟนเราก้อบอกว่า “ก้อเห็นกันหลายคนน่ะ”
เราก้อถาม “จะเอาไง จะเลือกใครกันแน่ มีไรก้อบอก อย่าให้รู้จากปากคนอื่น”
เค้าก้อบอกว่า “เค้าไม่รู้น่ะ เค้ารักตัวเอง แต่เค้าก้อชอบคนนั้นมาก เค้ากลัวตัดใจไม่ได้”
เราก้อเลยบอก “เออ... งั้นเราก้อเลิกกันเถอะ ถ้าตัดใจไม่ได้ ถ้าโลเลอย่างนี้ เธอไม่ต้องเลือกหรอก เราจะเป็นคนเดินออกมาเอง”
แล้วเค้าก้อยื้อๆๆๆ ถามเราทำไมต้องเลิกๆๆๆๆ เราก้อไม่ไหว ที่ต้องอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่ชัดเจนแบบนี้
เราก้ออึดอัด ที่ไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร
เราเลยตัดพ้อว่า “เรามีคนต่อคิวอยู่ รีบๆตัดสินใจนะ ถ้าเลือกไม่ได้เราก้อจะออกมาเอง ให้เธอได้คบกับคนนั้น”
เค้าก้อทำเป็นห่วงนะถามเราว่า “แล้วพี่คนนั้นเค้าจะดูแลตัวเองได้ดีกว่าเค้าหรอ พี่เค้าจะรักตัวเองมากไหม
พี่เค้าจะทำให้ตัวเองมีความสุขหรอ”
เราก้อบอก “ไม่รู้ เราแค่ไม่อยากทนที่จะต้องอยู่ในสภาพแบบนี้ เราเจ็บนะ เราไม่อยากเจ็บแบบนี้นานๆ”
คุยไปๆมาๆ สรุปก้อเลิกกัน เราก้อทำใจไม่ได้อะ เราเลยไปคุยกะพี่คนนั้น ก้อเออ คนอกหักมาเจอคนอกหัก
มันก้อปลอบกันไปปลอบกันมา จนพี่เค้าขอคบเรา เราก้อเออ เสียใจอะ อยากได้คนปลอบ เลยบอกตกลง
พอเช้าวันต่อมา
พี่คนนั้นก้อบอกว่า “ขอเวลาสักพัก พี่ยังรักแฟนเก่ามาก ยังทำใจไม่ได้ และไม่กล้าเรียกเราว่าแฟน กลัวดูแลเราไม่ดีด้วย”
เราก้อเออยังเฮิร์ตอยู่อะ โคตรเสียใจเลย แล้วเราก้อไม่มีใครเลย
พออีกวัน เราก้อเก็บของๆแฟนเก่าทั้งหมด กะจะให้เค้าคืนไป พอเค้ามาเอาของ เราก้อยื้อเค้าอะ
เราไม่เหลือใครแล้ว พี่คนนั้นก้อลืมแฟนเก่าไม่ได้ แต่เค้าทำท่าทีเฉยๆอะ ทั้งที่เมื่อคืนยังยื้อเราอยู่เลย
เค้ามาหาเราเค้ายังคุยไลน์กะผู้หญิงคนนั้นอยู่เลยอะ ต่อหน้าต่อตา เค้าบอกกลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว
เราก้อเออ เสียใจ ร้องไห้ แต่เค้าไม่สนใจแล้ว เอาของแล้วกลับบ้านไม่สนใจใยดีเราเลย แล้วก้อจบกันจริงๆ ...
แต่ตอนนี้เราโอเคแล้วนะ เราอยู่กับแม่แล้วสบายใจขึ้น อีกอย่าง เราก้อมีคนเข้ามาคุยเรื่อยๆ
มีคนคุยด้วยก้อทำให้สบายใจ ไม่คิดมาก เพราะชวนคุยตลกๆ แต่โสด ยังไม่กล้าคบใครเลย
เรื่องที่เล่ามาทั้งหมดเป็นเรื่องคร่าวๆนะคะ เราก็ไม่รู้นะ ว่าใครผิดกันแน่ เราว่าเราก็ผิดนะ
ที่ไล่เค้า แต่เราไม่ชอบอะอะไรที่มันไม่ชัดเจน เราเปนคนตรงๆ ไม่ชอบอะไรคลุมเครือ
เราเลยตัดปัญหาจึงเลือกที่จะเดินออกมาเอง เพราะอยู่ไปเราก้อไม่รู้ว่าแฟนเราจะตัดใจจากคนนั้นได้ไหม
ขนาดไม่เจอกันเดือนกว่ายังคิดถึงตลอดเลยอะ คงไม่ได้ชอบธรรมดาแล้วมั้งเนอะ
เห็นเค้าบอกว่าอยู่กับคนนั้นแล้วมีความสุข เราก้อถามนะ แล้วอยู่กับเราไม่มีความสุขหรอ
เค้าบอกว่า ไม่มากน่ะ เราก้อเออเว้ย แล้วตอนละเลิกจะยื้อเราทำไม ไหนบอกรักไหนบอกห่วงเรามาก
ผ่านไปแค่วันเดียว เปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย แต่ก่อนเลิกนี่เค้าปกติกะเราทุกอย่างนะ
ยิ้ม หัวเราะพูดมาก เฮฮา แต่เค้าเปลี่ยนไปไวมากอะ มีแต่คนบอกว่า เดะเค้าก้อกลับมา อาจแค่หลง
แต่เราว่าไม่ใช่ละ คงรักแล้วล่ะไม่ใช่หลง เราก้อปล่อยวาง ผ่านไปสองวัน เรากลับมาเป็นปกติ
เพราะมีคนให้กำลังใจตลอด ...
ปล.จะติจะว่าอะไรก้อได้นะคะ ถ้าพิมพ์ผิดอะไรต้องขอโทษด้วย น้อมรับทุกคำติชมค่ะ
อยากรู้ด้วยว่า ทุกคนคิดกับเรื่องของเรายังไง ใครผิดใครถูกกันแน่