ตั้งกระทู้ครั้งแรกนะคะ แท็คไม่เป็นด้วยอะ ยังไงต้องขอโทษด้วย กระทู้นี้เราตั้งใจเล่าประสบการณ์ชีวิตคู่ของเราที่บางคนอาจจะคิดว่ ความรักจอมปลอม เพราะมันคือ รักออนไลน์
เราเป็นผู้หญิงธรรมดาคนนึง ทำงานออฟฟิต มนุษย์เงินเดือนตัวแม่ สิ้นเดือนเหมือนสิ้นใจทุกที และช่วงนั้นน้ำท่วมค่ะ ไปไหนมาไหนลำบาก แต่ตามประสาคนโสด ก็ออกไปห้าง ไปกินกาแฟ ไปกับเพื่อนได้ทุกวันหยุดจริงๆ แล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เราประสบอุบัติเหตุ ตกบันไดเลื่อนในห้าง ไม่เป็นไรมากค่ะ ปากแหกเลย ตอนนั้นพอเย็บปากเสร็จก็ลางานยาวเลยค่ะ เพราะไม่สามารถออกไปไหนได้นอกจากล้างแผล อยู่บ้านทำไงล่ะคะ เหงา เบื่อ ปากก็พูดไม่ได้ กินไม่ได้ ใช้หลอดชาไข่มุกดูดโจ๊กเอา เราก็เลยลองเข้าเวปหาเพื่อนชื่อดัง ที่เมื่อก่อนเราเคยเล่นสนุกๆ หาเพื่อนคุยด้วยขำขำ คนแอดมาเพียบค่ะ ทักมั่งตอบมั่งตอบไม่ทันมั่ง ใครเคยเล่นจะรู้เน้อะ ว่าบางทีแอดมาคุยสองสามคำก็หาย บางคนแอดมาดูหน้าก่อน แล้วก็มีไอดีนึงทักมา ถามชื่อเรา คุยสักพักก็หายไป จนในที่สุด แผลเราหาย ตัดไหม ไปทำงานได้แล้ว แต่เชื่อเหอะ ไปแบบสภาพปิดปากไปคงมีใครเค้าอยากใช้งาน สมัยก่อน msn มันเปิดไว้กับหน้า hotmail ได้ตลอด ว่างไงคะ ออนทิ้งไว้เลย แล้วก็มีผู้ชายคนนึงทักขึ้นมา ชั่วโมงนั้นบอกตรงๆค่ะ เราจำใครไม่ได้เลย เค้าก็เข้ามาคุย ถามโน่นถามนี่ เราก็ตอบไปตรงๆค่ะ ว่า เราจะพี่เค้าไม่ได้ ทีนี้ก็ยาวเลย เริ่มคุยกันใหม่ แต่ก็ไม่มีอะไรนะ เลิกงานเราก้อกลับบ้านปกติ ไม่มีสานต่อ จนวันที่สาม เราต้องไปกินเหล้ากับลูกค้า เราก็ไปบ่นๆกับพี่เค้าแหละ ว่าทางเข้าบ้านน้ำท่วม กลับดึกอีก แท็กซี่ก็ไม่ไป เซ็ง เค้าเลยอาสามารับไปส่งบ้านขากลับ เพราะสงสาร ในระหว่างนั้น ก็มีแอดเฟสบุคกันค่ะ ในเฟสบุคเรายังไม่ลบรูปเรากับแฟนเก่าเลย จนถึงเวลากลับบ้าน เราก็คิดอยุ่นานสองนาน ว่าจะโทรบอกพี่เค้าดีมั้ย เพราะเราเอาเบอร์เค้ามาแต่เค้าไม่มีเบอร์เรานะ สุดท้ายคุยกับเพื่อนสนิทแล้วก็ลงความเห็นกันว่า เอาโทรก็โทร เรานัดเจอเค้าที่สถานีรถไฟฟ้าแอร์พอร์ตลิงค์หัวหมาก ถามว่าตื่นเต้นมั้ย ไม่ค่อยนะคะ เพราะคุยกันแบบปกติไม่มีหยอดไม่มีหยดอะไร แต่แอบเติมแป้งนิดนึงนะ ก่อนเดินลงมารอ อิอิ พอลงมารอก็ใช้วิธีโทรแหละค่ะ ว่าอ่ะถึงแล้วรถสีนี้ คันนี้ ในใจเราน่ะ แหม.. เรานี่ใจง่ายนะ ขึ้นรถผู้ชายดึกดื่น แต่ไม่รุ้อะไรดลใจค่ะ ก็ขึ้นไป ยกมื้อไหว้ตามระเบียบ เพราะเค้าแก่กว่า เขิลมั้ย ไม่ละ พี่เค้าน่าจะเขิลกว่า ดูไม่หันมามองหน้าเราเลย เอ่อ... จะมองได้ไงอะ เค้าก็ต้องมองทางดิ เน้อะ หลังจากถึงบ้าน เราก็ขอบคุณตามมารยาท แล้วก็แยกย้ายค่ะ อีเพื่อนก็เชคสถานการณ์ตลอด สรุปดิชั้นปลอดภัยถึงบ้านอย่างสวยงามแถมเมาเล็กน้อย
ก่อนนอนก็มีส่งข้อความไปขอบคุณอีกรอบตามมารยาทหญิงไทย
แต่เหตุการณ์หลังจากนั้น มันเริ่มไม่ปกติค่ะ

มีต่อนะคะ กลัวคนอ่านเบื่อ ขอเว้นหน่อย แปปเดียวค่ะ