หอมเจ้าเอย หอมดอกลัดดาวัลย์
ยามเหมันต์ ยวนเย้า เร้าถวิล
ถึงคนหนึ่ง ซึ่งไกลโพ้น มิยลยิน
ขอส่งกลิ่น กรุ่นหอมให้  ใคร่ดอมดม
          งามกลีบขาว ราวเกล็ด หิมะสวย
          งามสำรวย เรียงเรียบ เฉียบงามสม
          งามพวงช่อ ลออนวล ชวนเชยชม
          เพลินสุขสม ดมดอม หอมลัดดาวัลย์
โปรดรับรู้ ชู้เคย ชิดชมชื่น
ไปเป็นอื่น ทั้งกายใจ ให้สุขสันต์
สายลมโชย พัดกลิ่นหอม มาลีวัลย์
ให้เธอนั้น สัมผัสบ้าง บางเวลา
          ไกลเพียงใด ก็ส่งใจ รำลึกถึง
           รักที่เคย ซาบซึ้ง เสน่หา
           ตามติดตน ล้นใจอยู่ ทุกเพลา
           กรุ่นกลิ่นพา ลัดดาวัลย์ พลันรัญจวน.