ในช่วงเกือบสิ้นปี ละครเกาหลีเหมือนตกภาวะหลงทางไปกับชื่อเสียงดารา แฟนเซอร์วิสที่ใส่ละครอย่างบ้าคลั่งสุดท้ายละครเกาหลีเข้าสู่ยุคตกต่ำ
จนมาถึงปลายปีที่เหมือนว่าทีมละครเกาหลีที่หลงทางมานานเริ่มมาคำนึงถึงสิ่งที่สำคัญในละคร คือบทละครแนวทาง



Pinocchio ตัวการ์ตูนที่เมื่อโกหกมีจมูกยื่นออกมา
แต่สำหรับเรื่อง Pinocchio หากใครที่เป็นโรคนี้ไม่สามารถโกหกได้ เมื่อโกหกร่างกายจะตอบสนองโดยการสะอึกไม่ยอมหยุด
ทำให้ใช้ชีวิตตามปรกติได้ยาก และเป็นอุปสรรคในการทำงานหลายด้าน  

รวมทั้งอาชีพนักข่าวที่คนเชื่อถือว่า  คือคนที่พูดความจริงที่น่าเชื่อถือที่สุด

เรื่องนี้จุดเริ่มต้นจากคำโกหก ฆ่าครอบครัวหนึ่งอย่างเลือดเย็น
เพราะคำโกหกเจ้าของโรงงานทำให้ พนักงานดับเพลิงเสียชีวิตทั้งหมด
และหัวหน้าทีมต้องกลายจำเลยสังคมเพราะคำโกหกเอาตัวรอดของเจ้าของโรงงงาน
เด็กสองคนกลายเป็นคนไร้พ่อ  ไร้แม่ และไร้ตัวตน เพราะคำโกหกของนักข่าวที่ ตีข่าวใส่สีเกินจริงเพื่อสร้างเรตติ้งให้กับช่วงข่าวตัวเอง

ฮามยอง(ชเวดัลโพ)เก็บความเกลียดชังต่อสื่อสารมวลชนที่เขาเป็นสิ่งที่น่าขยะแขยง กับเรื่องความตายในครอบครัวเพื่อความอยู่รอด
คนที่ไม่เคยโกหกต้องโกหกคนทั้งโลกเพื่อความอยู่รอด สุดท้ายชีวิตเขาต้องมาสู่สิ่งเกลียดที่สุดคืออาชีพนักข่าว

ชเว อินฮา หญิงสาวที่ใฝ่ฝันเป็นนักข่าวตามมารดาแต่โรค Pinocchio กลายเป็นส่วนทำลายความฝันเธอ เพราะเธอโกหกไม่ได้
เธอเป็นนักข่าวไม่ได้เพราะเธอโกหกไม่เป็น

คำโกหกเพียงเพื่อความอยู่รอด เพื่อหาความจริง เพื่อทำลายคนอื่น คือสิ่งที่ทุกคนมีอยู่ในตัว
คนเขียนบทเหมือนตั้งคำถามกับคนดูว่า โลกนี้เราอยู่ด้วยความจริงได้หรือไม่ ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย แต่ความจริงเปลี่ยนคนและฆ่าคนได้เช่นกัน

ความเห็นส่วนตัว
หลายๆคนบอกว่าละครเกาหลีเน้นฟินเป็นหลัก นี่อาจป็นละครเกาหลีหนึ่งในน้อยเรื่องที่เน้นเป้าหมายอาชีพ ปริศนา และคำถามที่ชัดเจน
สี่ตอนแรกพอใจค่ะละครสนุกไม่เยิ่นเย้อ ชัดเจน ว่าคนเขียนต้องการบอกอะไรคนดู
ได้แต่หวังว่าเรื่องไม่หลงทางและจบได้ดี ตามแกนหลักละครเกี่ยวกับเรื่องการใช้คำโกหกมาป็นตัวเดินเรื่อง

เป็นอันว่าปลายปีนี้เรื่องที่เราชอบมากมีสองเรื่องคือ
Miseng / Pinocchio  
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ ตอนนี้ขอไล่ดูมิแซงให้จบก่อนมีสนทนายาวแน่นอนเพราะชอบมาก