เพื่อนบ้าน เริ่มไม่มีกาลเทศะ/ชอบยุ่งเรื่องส่วนตัว/ชอบตามอยากรู้อยากเห็น/ชอบแอบมองในบ้าน.. อึดอัดครับ

ปัญหาโลกแตก **ขออย่าโลกสวยนะครับ มันเป็นปัญหาที่เจอกับตัวจริงๆ** คือ บ้านผมเป็นโครงการบ้านจัดสรรค์ เรื่องของผมกับบ้านตรงข้าม หน้าบ้านตรงกัน บ้านผมมีลูกชาย1ขวบครึ่ง บ้านเค้า(เธอ)มีลูกสาวน่าจะใกล้3ขวบ จะเล่าเป็นข้อๆเพื่อให้อ่านได้ง่ายนะครับ ** เรื่องนี้ขอให้แยกนะครับ ว่า มนุษย์สัมพันธ์ของเพื่อนบ้าน กับ ความเกรงใจ กาลเทศะ **
1.เค้า(เธอ)ชอบถือวิสาสะ เปิดประตูรั้วบ้านเราเข้ามาป้อนข้าวลูกในบ้านเรา(หน้าบ้านในตัวบ้าน) อยู่ดีดีก็เดินเข้ามาเลย มานั่ง แล้วลูกตัวเองก็มาลื้อนู้นลื้อนี่ ของพังบ้าง ของรกบาง แต่เธอก็เฉย
2.เวลาเราไปเดินเล่นรอบหมู่บ้านกับลูกชาย เค้าชอบตามทุกครั้ง จนเราไม่เป็นส่วนตัวในการที่ผมจะเล่นกับลูกอยู่แบบส่วนตัวครอบครัว (ผมเคยหยุดให้เล่นกันนะ ไม่ใช่ไม่เคย)  เดินออกมาทีไร จ้องแต่จะตามตั้งแต่อยู่ในตัวบ้านเลยทีเดียว เหนเราออกปุ๊ป เธอรีบออกมาทันที หรือเวลาเราอยู่ตรงไหน เธอก็จะบอกลูกเธอว่า นู้นๆไง น้องอยู่นู้นไปๆกัน บางครั้งผมต้องเดินหนีเลยครับ เค้าก็ตามตูดแบบติดๆ เป็นแบบนี้ทุกครั้ง บางครั้งผมเหนื่อยที่จะหนี ก็หยุดให้เค้ามา จนบางครั้งไม่เป็นส่วนตัวเลย ผมเข้าใจนะ ว่าหมู่บ้านทุกคนมีสิทธิ์ที่จะเดินเล่น อยากจะเล่นด้วย แต่คุณก็ควรที่จะเว้นช่องว่างให้ครอบครัวคนอื่นเค้ามีเวลากับครอบครัวบ้างใช่ไหมครับ ไม่ใช่จะมาตามทุกวี้ทุกวันแบบนี้ ลูกผมไม่ใช่ของเล่นของลูกคุณนะครับ อีกอย่างชอบเรียกแกมบังคับให้ลูกเราไปเล่นกะลูกเค้า ซึ่งผมเองไม่ชอบในส่วนนี้
3. บ้านนี้ชอบคุยกันเสียงดัง เวลาพูดเค้าเหมือนตะโกนกัน ซึ่งบ้านตรงกันพอดี เสียงเข้ามาตัวบ้านผมเต็มๆ ทรมานหูมาก เวลาญาติโกโหติกาบ้านเค้ามาที นี่ ผมปิดหน้าต่างปิดบ้านแทบไม่ทัน ไม่เกรงใจกันเลย (อันนี้ผมมองว่าน่าจะเป็นนิสัย ที่ติดตัวมานานกับคนในบ้านหลังนี้)
4.ถามนู้นถามนี้เรื่องบ้านเรา และชอบอวดรวยพูดทับถมเกทับ (แต่ตัวเองอาศัยบ้านพี่สาวอยู่ก็คือหลังนี้)โดยเฉพาะ ยัยคนนี้ที่มีลูก ที่เป็นปัญหาของผมนี่แล่ะ
5.บ้านนี้ชอบมาแอบมองบ้าน ทำแอ๊บเดินมาคุยหน้าบ้าน แต่ตาอยู่ไม่สุกมองเข้ามาสอดส่องไปหมด (อันนี้ทั้งตัวแม่เธอและเธอ) จนตอนนี้บ้านผมไม่มีความเป็นส่วนตัวเลยครับ หน้าบ้าน ผ้าม่านก็ไม่อยากจะเปิดแล้ว เพราะบ้านนั้นชอบมาแอบมองสอดรู้สอดเห็นตลอด คือ ง่ายๆนะครับ ตอนนี้ บ้านผมมาทำอะไรบริเวณหน้าบ้านตัวเองไม่ได้ จะต้องยุ่งตลอด คือเข้าใจไหมครับ บ้านเป็นอนาเขตส่วนตัว แต่เราจะทำอะไรส่วนตัวไม่ได้จะต้องเดินมายุ่งตลอดอ่ะ ครับ จนตอนนี้ บริเวณหน้าบ้านจะร้างไปแล้ว เพราะผมไม่ค่อยอยากออกมานั่งเล่น

**** ยังมีอีกเยอะครับ ผมไม่เข้าใจจริงๆว่า ทำไมบ้านนี้เค้าเป็นกันอย่างนี้ ความเกรงใจไม่มี กาลเทศะไม่มี ผมเองก็ไม่อยากจะพูดอะไร พยายามข่มใจไว้ตลอด เพระาผมเองเป็นคนใจร้อนและปากไว้ อย่าให้ด่าหรือพูดครับ ผมพูดตรงๆเลย แต่กลัวจะเสียเพื่อนบ้าน เพระาแม่ผมกับเมียขอไว้ ใครเจอปัญาหแบบนี้ หรือมีวิธีแก้ไข (เอาดีดีนะครับ ไม่เอานะครับ แบบย้ายบ้านหนีสิ ไปอยู่เขาสิ ไม่เอาโลกสวย) ช่วยบอกที เพราะรู้สึก ขาดความเป็นส่วนตัวในครอบครัวครับ
แก้ไขข้อความเมื่อ
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 2
คนไทยปลูกฝังให้คนมีนํ้าใจ  แต่ไม่สอนในเรื่องการเกรงใจผู้อื่น
จะซื้อบ้านที่ไหน ต้องคิดให้หนักๆ  สภาพแวดล้อมสังคมรอบข้างเป็นอย่างไร เพราะบริษัทขาย เขาไม่ได้คัดเลือกคนที่จะเข้ามาซื้อ
เข้ามาอยู่ อาศัย ขอให้มีเงิน มาซื้อเป็นพอ

เราใช้ชีวิต อยู่ ญี่ปุ่น มาจะสามสิบปีจนชินกับทางนี้ พอจะไปอยู่เราอยู่ไม่ได้เลย คนไทยไม่มีความเกรงใจไร้มารยาท
วุ่นวายแม้กระทั่งเรื่องบนเตียงนอนเรากับสามี ไม่มีความเป็นส่วนตัวเลยพากันกลับมาอยู่ญี่ปุ่นเลยกับสามี อยู่ไม่ไหว
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่