อัดอั้นมานาน ...

แต่งงานทำไมอ่ะ ... ทำไมครอบครัวสามีต้องมาคอยบงการชีวิตด้วย

แถม รู้สึกว่าเหมือนโดนครอบครัวสามีหลอกใช้ ...

หลอกใช้ ... เพื่อเข้าผลประโยชน์เค้า

หนี้เก่า ... ก้อใช้ให้

บ้านเก่า ... ก้อปรับให้

สามี ... พึ่งได้บ้าง ไม่ได้บ้าง

คนรอบตัว ... ชอบสั่ง .... ไอ้เราก้อคนใจดี สั่งอะไรก้อทำ .... นานเข้า ... กลับรู้สึกว่า ตัวเองเป็นคนใช้กิตติมศักดิ์

งาน ... ก้อต้องทำ

งานบ้าน .... กลับมาก้อต้องเก็บ ... อยู่กันสองคนไม่เคยเก็บให้

ที่ทำงานก้อจิกใช้ ...

คนโน้นก้อจิกใช้ ....

จะอะไรกันนักหนา ...

เห็นว่าเรามีค่าก้อต่อเมื่อตัวเองมีปัญหา ...

เราเกลียดมาก คนเห็นแก่ตัว .... แต่มาเจอกับคนใกล้ตัว ... มันยิ่งขยะแขยง ไม่อยากยุ่ง

ที่ผ่านมา มีแต่โดนกอบโกย ...

เราทำเพื่อหน้าตาของครอบครัวเค้า แต่เค้าและครอบครัวไม่ได้คิดถึงความรู้สึกของเราเลย ...

ครอบครัวเค้าเอาเราไปเมาส์ เพราะเหตุผลเรื่องหน้าตา ...

เค้าไม่คิดเลยว่า มันก้อได้แค่พูดเรื่องคนอื่น มันไม่เกิดประโยชน์อันใด ...

เบื่อมาก ดันซวย ... เกิดมา ... ไม่เก่ง ... แด๋แด๊ะไม่เป็น ... มีแต่คนเอาเปรียบ ...

ไม่รู้ว่าปัญหานี้จะหมดไปเมื่อไหร่ คงไม่มีวันหมด หรือคงต้องรอวันตาย จึงจะหมด

อุตส่าห์ทำงานที่เงินไม่เยอะแล้วนะ (เงินเยอะไม่ทำ เด๋วโดนกอบโกยอีก ...เบื่อ) จะได้รู้สึกกันซะมั่ง ที่ไหนได้ ไม่รู้สึก

คงต้องห่าง ๆ ไป ไม่อยากเข้าใกล้ใครทั้งนั้น

แค่บ่นเฉย ๆ นะ อารมณ์แบบ ไม่รู้จะอยู่ไปทำไม รู้สึกว่าตัวเองไร้ค่าขึ้นทุกวัน

ถ้าจะแสดงความเห็นแบบด่า ... ขอร้อง... ไม่อยากอ่าน ...

ไม่อยากอ่านแล้วรู้สึกว่า ... ดันโง่เองที่ไปแต่งงานกับเค้า ...

แค่บ่นเฉย ๆ แค่นั้นแหละ ...

สุดท้าย พรุ่งนี้ก้อต้องหน้าชื่นอกตรมกันต่อไป ...

ป.ล. ขอบคุณที่อดทนอ่าน