ผมเป็นเด็กอยู่ม.3กำลังจะจบการศึกษาในมัธยมต้น เรื่องมีอยู่ว่า ลุงของผมเป็นโค้ชฟุตบอลที่ทุกๆคนก็น่าจะรู้กันมากมาย ลุงของผมไม่มีลูกไม่มีแฟนอยู่ตัวคนเดียว ลุงของผมก็อยากให้ผมเล่นฟุตบอลมากๆ เขาพยายามพาผมไปซ้อมกับลูกศิษย์ของเขาที่โรงเรียนมัธยมที่เขาทุกๆวันเพื่อจะได้เข้าโคต้านักกีฬาเรียนต่อมัธยมที่รร.นั้น แต่ผมนั้นกลับไม่อยากเล่น ไม่อยากทำอะไรทั้งนั้นผมจึงเลิกเล่นมา และพอผมจะเข้าม.1ผมได้ลองเล่นกีฬาปิงปอง ผมเล่นไปๆมาๆฝีมือก็เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆจนเข้าไปคัดตัว รร.จึงได้ติด และแล้วผมก็เกิดเรื่องผมได้ทะเลาะกับคนที่ซ้อมปิงปองในโรงเรียน ผมก็เลยถอนตัวออกมาแล้วก็ไม่ได้เล่นมันอีกเลย พอนานๆไปเริ่ม ม.2 เพื่อนผมก็ชวนเล่นบาสเก็ตบอลผมคิดในใจว่าเออ ผมอยากเล่นกีฬานี้จริงๆจังๆมาก ผมเล่นไปเล่นมาฝีมือผมก็ดีขึ้นจนโค้ชจังหวัดเขาเอาตัวไปซ้อมด้วย พอซ้อมไปนานๆ ก็มีอยู่วันหนึ่ง ผมได้ออกมานั่งกินข้าวนอกบ้านกับแม่ แล้วลุงผมกำลังเดินออกกำลังกายอยู่แถวๆนั้นแม่ผมก็เลยพูดว่าอยากให้ผมไปเล่นบอลเพื่อจะได้ทำให้ลุงภูมิใจว่ามีหลานชายเล่นฟุตบอลเก่งๆดีกว่ามีลุงเป็นโค้ชบอลแต่หลานกลับเล่นบาสเก็ตบอล เขาก็เรียกลุงมาคุยแม่เขาก็บอกกับลุงว่า "ถ้าจะให้ผมเล่นฟุตบอลตอนนี้ยังทันอยู่ไหม?" ลุงเขาก็แอบยิ้ม เขาก็ตอบตกลงเขาจะฝึกผมให้แล้วเขาก็บอกทิ้งท้ายไว้ว่า "ยังรอหลานชายมาเล่นฟุตบอลด้วยกันอยู๋ตลอดนะ" ตอนนั้นผมก็เซ็งๆอยู่ที่จะต้องเลิกเล่นบาส ช่วงนั้นเป็นช่วงปิดเทอม ผมก็ได้ไปซ้อมในช่วงปิดเทอมกับลูกศิษย์ของลุงผมซึ่งลูกศิษย์ของลุงผมก็เป็นเพื่อนในห้องเรียนเดียวกับผมกันทั้งนั้น พอผมเข้าไปเพื่อนเขาก็มองผมแปลกๆ แบบว่า เออทำไมเพิ่งคิดได้ว่าจะมาเล่นฟุตบอล ผมก็ไม่ได้คิดอะไรก็ซ้อมๆไป ผมคิดว่ากีฬาฟุตบอลมันก็เหมือนๆกับกีฬาที่ผมเคยเล่นผ่านๆมา แต่พอได้ฝึกนานๆไปมันกลับไม่ใช่อย่างที่ผมคิด มันเป็นกีฬาที่เล่นยากมากๆ แต่ความคิดผมต่างจากครั้งแรกๆที่มาซ้อมฟุตบอลว่าผมไม่ชอบมัน แต่ตอนนี้ผมกลับรักมัน อยากเล่นมันทุกวันอยากซ้อมมันทุกวัน นี่รวมๆแล้วผมซ้อมฟุตบอลมาได้ราวๆ7-8เดือน แต่ฝีมือผมยังไม่ดียังถือว่าแย่มากๆอยู่ยังเล่นตามเพื่อนๆหรือน้องๆที่มีใจรักฟุตบอลมาตั้งแต่เด็กไม่ได้เลย จนโดนเพื่อนล้อทุกวันว่าผมมีลุงเป็นโค้ชฟุตบอลแต่กลับเล่นบอลไม่เป็น ผมกลับบ้านมาคิดเกือบทุกวันว่าทำไมผมไม่เล่นฟุตบอลตั้งแต่ตอนเด็กๆที่ลุงผมพยายามให้ผมเล่น ถ้าผมเล่นตั้งแต่ตอนนั้นผมอาจจะได้เล่นฟุตบอลเก่งๆระดับสูงๆ ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกท้อกับตัวเองและหลายๆอย่างทั้งเรื่องฟุตบอลที่ฝีมือย่ำแย่กับเวลาอีกไม่นานที่ผมจะได้ฝึกฟุตบอลกับเรื่องเรียนที่ไม่ค่อยจะดีนัก ผมรู้สึกท้อมากๆที่ฝึกไปเท่าไหร่ก็ยังไม่ดีขึ้นมามากๆซะที

ผมควรทำอย่างไรเพื่อเป็นการให้กำลังใจตัวเองดีครับ?