ตอนนี้หนูเรียนคณะมนุษย์ เอกภาษาจีนค่ะ เหตุที่เลือกภาษาจีน เพราะหนูอยากมีภาษาที่สามเพิ่มขึ้น คือหนูเป็นคนชอบภาษาอังกฤษแต่ไหนแต่ไรอยู่แล้ว ถึงแม้หนูจะเรียนโครงการพิเศษเน้นวิทย์คณิตมาตอนมัธยมปลาย แต่หนูชอบไปแข่งทักษะภาษาอังกฤษกับโรงเรียนตลอด พอมาถึงช่วงสอบเข้ามหาลัย หนูคิดว่า อังกฤษใครก็พูดได้แล้ว หางานยากแน่ๆเลย หนูเลยเรียนต่อด้านภาษาจีน  พอเรียนไปแล้วเทอมนึง หนูทบทวนกับตัวเองตลอดเลยว่า เมื่อก่อนคิดผิดมาก มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะอยู่กับสิ่งที่เราไม่ได้รัก หนูรู้สึกเฉยๆกับวิชาเอก ทั้งๆที่เรียนเอกจีน แต่หนูมีความสุขกับการเรียนวิชาย่อยๆที่เป็นอังกฤษ เมื่อเปรียบเทียบกันสองวิชา เวลาหนูอ่านจีน รู้สึกว่าตัวเองอ่านไปเพื่อสอบแค่นั้น หลังสอบลืมหมด ต่างจากอังกฤษ ถึงไม่ได้สอบ หนูก็อ่าน เพราะความอยากรู้อยากเข้าใจ  ตอนนี้หนุไม่มีความสุขเลย ท้อมาก จะเรียนต่อไปคงจะทำร้ายจิตใจตัวเอง อยู่กับสิ่งที่ไม่ใช่ตัวเอง หนูรู้ว่าหนูผิดที่เลือกมาให้มันเป็นแบบนี้ แต่หนูจะมีโอกาสกลับไปแก้ไขมันอีกมั้ยคะ หนูอยากย้ายสาขาไปเรียนอิ้ง แต่ความหวังมันช่างริบหรี่เหลือเกิน หนูไม่อยากซิ่ว สงสารพ่อกับแม่จริงๆค่ะ  ถ้าเรียนจีนต่อก็ไม่มีความสุข ถ้าจะย้ายสาขาไปเรียนอิ้งก็ไม่รู้ทางภาควิชาอิ้งเขารับนักศึกษาที่ย้ายมั้ย ตอนนี้ท้อมากเลยค่า อยากมีที่ระบาย ทุกอย่างมันไม่ชัดเจนเลย ภาวนาให้ย้ายได้ ถ้าย้ายได้ ต่อให้ต้องมาเก็บวิชาที่เขาเรียนไปแล้วหรือต้องลงซัมเมอร์ ต่อให้ลำบากแค่ไหนหนูก็ยอม ขอแค่โอกาสให้หนูได้แก้ตัว ได้ทำในสิ่งที่หนูรักซักครั้ง พระเจ้าช่วยหนูด้วยนะคะ