ขอปรึกษา ขอความคิดเห็นจากปัญหาเหล่านี้ ว่าความเหมะสมคืออะไร ขอแทนตัวว่า ”เหมียว”ค่ะ เหมียวได้รู้จักกับสามีตอนต้นปี 52เนื่องจากติดต่องานกันและสานสัมพันธ์แบบคนรู้ใจ ประมาณกลางปี 54 นั้นเอง แฟนมาปรึกษาเรื่องซื้อที่ดิน เป็นที่ไร่ ประมาณเกือบ 40 ไร่ เหมียวก็เห็นดีด้วยและตกลงซื้อโดยเป็นเงินเหมียวและแฟนรวมกัน ที่ดินแปลงนี้ คุณแม่แฟนทำเนียนเอาไปถือครองอยู่จนถึงปัจจุบัน และบอกว่าจะโอนคืนให้หลังแต่งงานกัน ถ้าไม่แต่งก็จะคืนเป็นเงินแทน เหมียวก็ไม่ว่าอะไร(เหมียวยังไม่เคยไปบ้านแฟนและไม่รู้จักครอบครัวแฟนแต่ช่วยเหลือทุกอย่างที่แฟนร้องขอ) จนถึงกลางปี 55 แฟนไปสู่ขอ(ครั้งแรกที่เจอครอบครัวแฟน) ซึ่งเงินจัดงานเป็นเงินเก็บเหมียว เงินสู่ขอเป็นเงินเก็บแฟน(ไม่ได้ขอจากพ่อและแม่) หลังแต่งงานกัน 3 เดือน แม่สามีโทรมาบอกอีกว่า มีคนจะขายทีไร่(อีกแหล่ะ) ประมาณ 15 ไร่ ก็ตกลงซื้อไปอีก เหมียวโอนเงินให้เอง เต็มจำนวน คุณแม่สามี (แต่งแล้วขอเรียกว่าสามีแล้วกันนะค่ะ)ก็คงเป็นคนถือครองอยู่อีกแหล่ะ คือถึงตอนนี้เหมียว งง มาก เหมียวเลยถามสามีว่า ทำไมไม่โอนเป็นชื่อเราล่ะ ในเมื่อมันเป็นที่ ที่เราซื้อ ทำไมคุณแม่ต้องเป็นคนถือครองอยู่ คุณแม่สามีให้เหตุผลว่า ของลูกก็เหมือนของแม่ เหมียวยิ่ง งง ไปใหญ่เลย
    ต้นปี 57 เหมียวและสามีตกลงซื้อบ้านเป็นของตัวเอง และใส่ชื่อเหมียวคนเดียว และ ตกลงซื้อที่ดินอีกแปลง 1 ไร่เป็นที่ในชุมชน และเหมียวก็ใส่ชื่อเหมียวคนเดียวอีก ปัญหาเริ่มเกิดตรงนี้แหล่ะค่ะ แม่และพ่อสามีก็ต่อว่าผ่านๆและบอกว่าทำไมไม่ใส่ชื่อสามี ทำไมต้องซื้อเป็นชื่อเหมียว เหมียวก็เลยบอกว่า สามีภรรยาแต่งงานแล้ว จดทะเบียนแล้ว ชื่อใครก็เหมือนกัน แม่และพ่อสามี ไม่พอใจ เหมียวมาก เหมียวเลยอยากรู้ว่า เหมียวทำอะไรผิดหรือค่ะ
    ครอบครัวเราทั้งสองฝ่ายอยู่ห่างกัน 500 กม.ค่ะ  และบ้านที่เหมียวซื้อก็เป็นอีกจังหวัดหนึ่ง ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่เหมียว แต่อยู่ภาคอีสานเหมือนกัน หลังแต่งงานแล้ว ก็ยังดูแลครอบครัวทั้งสองฝ่าย เหมือนเดิม ที่ไม่เหมือนเดิม คือเรามีลูกเพิ่มเข้ามาอีกคน โดยตอนนี้ลูกไปๆมาๆระหว่างบ้านเหมียวและบ้านพ่อแม่เหมียว
โดยเหมียวขอแยกให้เห็นการดูแลของครอบครัวทั้งสองฝ่ายตามนี้นะค่ะ
ฝ่ายสามี (เป็นครอบครัวราชการ)
เราให้รถยนต์ซึ่งซื้อก่อนแต่งงาน เป็นรถเก๋ง 1 คัน รถกระบะ 1 คัน เป็นรถร่วมสมัยนะค่ะ ไม่ใช่รถเก่าด้วย พ่อแม่สามีร้องขอให้โอนชื่อเป็นของเขาแต่เหมียวยังไม่โอนและส่งเสียน้องสาวเขาเรียน ป.ตรีด้วย (ตอนนี้ยังไม่จบ แต่งงานเสียก่อน) รวมทั้งที่ดินซึ่งซื้อตามข้างต้น ซึ่งเหมียวทำใจแล้วว่าแม่สามีคงไม่โอนคืนให้เหมียวแน่ๆ และให้รายเดือนไว้ใช้ เดือนละ 5,000. –บาท ไม่รวมขอเป็นเงินก้อนที่ขอเป็นค่าดูแลไร่อ้อยและไร่ข้าวโพด อีกปีละหลายแสน พ่อสามีเพิ่งเกษียณอายุราชการ ประกันชีวิตสามี ผู้รับผลประโยชน์เป็นชื่อพ่อและแม่
ฝ่ายเรา (ครอบครัวเกษตรกรรม)
รีโนเวทบ้านให้ใหม่ ตอนแต่งให้พ่อและแม่ คนละ 2 แสน พร้อมทองคนละ 2 บาท ใช้หนี้ที่เกิดจากกู้ยืม ให้ทั้งหมดร่วม 5 แสน ให้หยุดทำไร่ทำนา ให้อยู่บ้านเฉยๆ และให้ใช้คนละ 1 หมื่นบาทต่อเดือน ให้เก็บเข้าบัญชีอีกเดือนละ ห้าพันบาท จ่ายทุกอย่างที่เป็นค่าใช้จ่ายให้ ประกันชีวิตเหมียว สามีและน้องสาวเหมียวเป็นผู้รับประโยชน์  ส่งเสียน้องสาวเรียน (ยังอยู่ในขั้นตอนสอบโปรเจก)รอจบ
ในส่วนของเรา รถยนต์ 2 คัน บ้าน 1 หลัง ที่ดิน 1 ไร่ เงินเก็บทั้งหมดเป็นชื่อเหมียวคนเดียว
    เรื่องที่เหมียวจะขอความคิดเห็น คือ เหมียวเห็นแก่ตัวและครอบครัวเหมียวมากเลยหรือค่ะ ทำไมแม่และพ่อสามีถึงไม่พอใจที่เหมียวถือครองทรัพย์สินคนเดียวและมักกล่าวกระทบเหมียวว่าเหมียวเห็นแก่ตัว(เพิ่งกลับบ้านพ่อแม่สามีมา) สำหรับความคิดเหมียว ลูกชายเขาแต่งเข้าบ้านเหมียว เขาก็ต้องดูแลครอบครัวเหมียวเป็นหลักไม่ใช่หรือค่ะ พ่อแม่สามีเป็นราชการมีเงินเดือนอยู่แล้ว แต่พ่อแม่เหมียวไม่มี มีแต่เงินคนชรา 600 บาทต่อเดือน แล้วลูกสาวเหมียวกับสามี พ่อแม่เหมียวเป็นคนเลี้ยงดูจนถึงปัจจุบัน แล้วพ่อกับแม่สามี จะไม่ให้เหมียวมีอะไรเป็นของตัวเองเลยหรือค่ะ หรือกลัวว่าเหมียวจะเลิกกับสามีแล้ว สามีจะไม่ได้อะไร เลยต้องการทุกสิ่งทุกอย่างที่ เราสองคนสร้างมาไปเป็นชื่อคุณแม่สามีทั้งหมดค่ะ ฐานะเหมียวกับสามี ก่อนแต่ง ถ้าเทียบแล้ว เรื่องสมบัติพ่อแม่ เหมียวมีมากกว่าด้วยซ้ำไป
    เหมียวไม่ได้โต้ตอบท่านทั้งสองนะค่ะ สามีก็นั่งอยู่ด้วย ตอนที่พ่อแม่เอ่ยขอให้โอนรถให้เป็นชื่อแม่สามีและให้เปลี่ยนชื่อทุกอย่างที่เหมียวถือครองเป็นของสามีทั้งหมด แต่สามียืนยันว่าให้เหมียวถือครองคนเดียวดีแล้ว เลยได้ยินคำว่าเห็นแก่ตัวเต็ม 2 หูเลยค่ะ
    หรือเพราะเหมียวเป็นลูกสะใภ้ไม่ดีก็ไม่รู้ ตั้งแต่เป็นลูกสะใภ้ท่านมาก็เข้าปีที่3 แล้ว แต่อย่างว่าอาจเพราะท่านไม่ได้อยากได้เหมียวเป็นลูกสะใภ้ตั้งแต่ต้นแล้ว เพราะตอนรู้ว่าสามีจะมาขอเหมียว พ่อกับแม่สามียังพูดเลยว่า ถ้าจะแต่งคนนี้ หาเงินแต่งเอง เหนื่อยใจจังเลย ทำดีแค่ไหน ก็ยังไม่ชอบอยู่ดี