ขอแท๊ก ห้องสวนลุม - สุขภาพจิต เพราะตอนนี้นอยด์มาก
ขอแท๊ก ห้องศาลาประชาคม - ปัญหาชีวิต เพราะมันเป็นปัญหาชีวิต ณ ขณะนี้
ขอแท๊กห้องโต๊ะเครื่องแป้ง - แต่งหน้า เพราะอยากฝากเตือนเพื่อนผู้หญิงด้วยกัน
ขอแท๊กห้องสีลม - มนุษย์เงินเดือน เพราะเราทำงานบริษัท
***ที่จะเล่านี่ เหมือนจะมาประจานความโง่ตัวเอง T^T ***
ช่วงนี้เราค่อนข้างเครียดๆ เรื่องติดต่อลูกหนี้ไม่ได้ พอติดต่อได้ ก็ได้รับคำตอบแบบ ไม่มี (1. พวกไม่มี ไม่หนี ไม่จ่าย น่ากลัวนะ) เมื่อคืนก็ไมเกรนขึ้น ทรมาน นอนไม่ได้ บอกที่บ้านก็ไม่ได้ จนมาคิดว่า มัน (ลูกหนี้) ยังอยู่ดี กินดี ไม่เครียด แล้วตรูจะมาเครียดทำไม
ย้อนไปเกือบ 2 ปีที่แล้ว เราเพิ่งกลับมาจากไปทำงานที่ออส ก็พอมีเงินเก็บกลับมาบ้าง ก็มีเพื่อนสมัยเรียนคนหนึ่งโทรมาขอยืมเงิน เพราะนางทำธุรกิจ แต่หมุนเงินไม่ทัน ด้วยความที่ตอนที่อยู่ออส เราก็ติดต่อนางเรื่อยๆ เพราะนางเคยไปอยู่นอกมาก่อน ก็จะให้คำปรึกษาเรื่องการปรับตัวได้บ้าง เวลาคิดถึงบ้าน หรือมีเรื่องอะไร นางก็มักจะยกหลักธรรมะมาพูดคุย (2. คนที่พูดเรื่องธรรมะได้เป็นเรื่องเป็นราว ไม่จำเป็นต้องเป็นคนดี)
พอเรากลับมาไทย นางก็ชวนเราไปไหว้พระ ไหว้เจ้า นางเป็นคนอัธยาศัยดี มีเพื่อนเยอะ (3. ทำไมเราไม่สงสัยฟร่ะ มีเพื่อนเยอะ แล้วมายืมตรูทำไม???) เราก็โอเคให้ยืม แต่ก็ถามว่าจะคืนเมื่อไหร่ นางขอเวลา 6 เดือน เราก็โอเค
ระหว่าง 6 เดือนนั้น เราไม่เคยพูดเรื่องเงินที่ยืมไปเลย เพราะเราเห็นว่ายังไม่ครบกำหนด แต่พอถึงเวลา นางก็ขอผลัด บอกว่าลูกค้าไม่มีเลย เราก็ได้แต่โอเค แล้วจะจ่ายได้เมื่อไหร่ล่ะ เป็นคำพูดที่พูดบ่อยมาก ^^!! แต่ระหว่างนั้น เราก็เห็นนางโพสต์ไปกินอาหารตามร้านแพงๆ หรือโรงแรม แต่นางบอกเพื่อนเลี้ยง หรือใช้บัตรอาโกวรูด (4. แล้วไมไม่มารูดคืนตรูบ้าง )
เวลาผ่านไป นางก็ผลัดเรื่อยๆ เราเป็นฝ่ายติดต่อนางก่อนตลอด จนนางไปเริ่มธุรกิจที่ประเทศๆ หนึ่ง (ตอนนั้นเรายังอยู่ออส – ไปรอบ 2) นางก็บอกว่าไม่มีเงิน ค่าตั๋ว ค่าโน่นนี่นั่น พี่ที่เป็นหุ้นส่วนออกให้หมด
จนเมื่อ 3-4 เดือนที่แล้ว ถึงมีการจ่ายรอบแรก 1/3 ของเงินทั้งหมด แล้วนางก็หายไปเลย ติดต่อไม่ได้ ด้วยว่าประเทศที่นางอยู่เข้มงวดเรื่องแอพแชทต่างๆ จนเรามาติดต่อนางได้เมื่อวานผ่าน we chat นางบอกว่าเดือนหน้าจะจ่ายให้อีก 2-3พัน
แต่ที่เสียความรู้สึกมากๆ คือนางโกหกหลายเรื่องมาก แต่เราทำอะไรนางไม่ได้ เคยพูดแรงๆ ก็แล้ว แต่นางก็ทำเหมือนไม่รู้ตัว
อยากเตือนไว้เป็นอุทาหรณ์สำหรับคนที่จะยืมเงินคนอื่นก็ดี หรือจะให้คนอื่นมายืมเงินก็ดี จะทำอะไรคิดให้ดีๆๆ!!!!
ขอแท๊ก ห้องศาลาประชาคม - ปัญหาชีวิต เพราะมันเป็นปัญหาชีวิต ณ ขณะนี้
ขอแท๊กห้องโต๊ะเครื่องแป้ง - แต่งหน้า เพราะอยากฝากเตือนเพื่อนผู้หญิงด้วยกัน
ขอแท๊กห้องสีลม - มนุษย์เงินเดือน เพราะเราทำงานบริษัท
***ที่จะเล่านี่ เหมือนจะมาประจานความโง่ตัวเอง T^T ***
ช่วงนี้เราค่อนข้างเครียดๆ เรื่องติดต่อลูกหนี้ไม่ได้ พอติดต่อได้ ก็ได้รับคำตอบแบบ ไม่มี (1. พวกไม่มี ไม่หนี ไม่จ่าย น่ากลัวนะ) เมื่อคืนก็ไมเกรนขึ้น ทรมาน นอนไม่ได้ บอกที่บ้านก็ไม่ได้ จนมาคิดว่า มัน (ลูกหนี้) ยังอยู่ดี กินดี ไม่เครียด แล้วตรูจะมาเครียดทำไม
ย้อนไปเกือบ 2 ปีที่แล้ว เราเพิ่งกลับมาจากไปทำงานที่ออส ก็พอมีเงินเก็บกลับมาบ้าง ก็มีเพื่อนสมัยเรียนคนหนึ่งโทรมาขอยืมเงิน เพราะนางทำธุรกิจ แต่หมุนเงินไม่ทัน ด้วยความที่ตอนที่อยู่ออส เราก็ติดต่อนางเรื่อยๆ เพราะนางเคยไปอยู่นอกมาก่อน ก็จะให้คำปรึกษาเรื่องการปรับตัวได้บ้าง เวลาคิดถึงบ้าน หรือมีเรื่องอะไร นางก็มักจะยกหลักธรรมะมาพูดคุย (2. คนที่พูดเรื่องธรรมะได้เป็นเรื่องเป็นราว ไม่จำเป็นต้องเป็นคนดี)
พอเรากลับมาไทย นางก็ชวนเราไปไหว้พระ ไหว้เจ้า นางเป็นคนอัธยาศัยดี มีเพื่อนเยอะ (3. ทำไมเราไม่สงสัยฟร่ะ มีเพื่อนเยอะ แล้วมายืมตรูทำไม???) เราก็โอเคให้ยืม แต่ก็ถามว่าจะคืนเมื่อไหร่ นางขอเวลา 6 เดือน เราก็โอเค
ระหว่าง 6 เดือนนั้น เราไม่เคยพูดเรื่องเงินที่ยืมไปเลย เพราะเราเห็นว่ายังไม่ครบกำหนด แต่พอถึงเวลา นางก็ขอผลัด บอกว่าลูกค้าไม่มีเลย เราก็ได้แต่โอเค แล้วจะจ่ายได้เมื่อไหร่ล่ะ เป็นคำพูดที่พูดบ่อยมาก ^^!! แต่ระหว่างนั้น เราก็เห็นนางโพสต์ไปกินอาหารตามร้านแพงๆ หรือโรงแรม แต่นางบอกเพื่อนเลี้ยง หรือใช้บัตรอาโกวรูด (4. แล้วไมไม่มารูดคืนตรูบ้าง )
เวลาผ่านไป นางก็ผลัดเรื่อยๆ เราเป็นฝ่ายติดต่อนางก่อนตลอด จนนางไปเริ่มธุรกิจที่ประเทศๆ หนึ่ง (ตอนนั้นเรายังอยู่ออส – ไปรอบ 2) นางก็บอกว่าไม่มีเงิน ค่าตั๋ว ค่าโน่นนี่นั่น พี่ที่เป็นหุ้นส่วนออกให้หมด
จนเมื่อ 3-4 เดือนที่แล้ว ถึงมีการจ่ายรอบแรก 1/3 ของเงินทั้งหมด แล้วนางก็หายไปเลย ติดต่อไม่ได้ ด้วยว่าประเทศที่นางอยู่เข้มงวดเรื่องแอพแชทต่างๆ จนเรามาติดต่อนางได้เมื่อวานผ่าน we chat นางบอกว่าเดือนหน้าจะจ่ายให้อีก 2-3พัน
แต่ที่เสียความรู้สึกมากๆ คือนางโกหกหลายเรื่องมาก แต่เราทำอะไรนางไม่ได้ เคยพูดแรงๆ ก็แล้ว แต่นางก็ทำเหมือนไม่รู้ตัว