เรื่องราวของผมมีอยู่ว่า ผมได้คบกับผู้หญิงคนหนึ่งเราได้ทำงานบริษัทขายรถยนต์แห่งหนึ่งที่จังหวัดสิงห์บุรี ผมทำงานฝ่ายอะไหล่ เธออยู่ฝ่ายขาย เราเริ่มคบกัน ช่วงแรกเป็นอะไรที่รักของเรานั้นหวานมาก ไปไหนมาไหนด้วยกันกินข้าวด้วยกันตอนนั้นมีแต่ใครๆก็อิจฉาผมเพราะเธอเอาใจใส่ผมทุกอย่างไม่เคยห้ามเลยไม่ว่าผมจะทำอะไรคบกันได้ประมาณ1ปีเธอได้ลาออกจากบริษัทเพื่อกันไปทำธุรกิจที่บ้านของเธอที่ลพบุรี เราก็ไปมาหาสู่กันอยู่บ่อยๆ รักของเราก็มีอุปสรรคบางทั่งพี่สาวของเขาที่ไม่ไว้ใจผมๆก็ได้พิสูทตัวเองจนผู้สาวเขายอมรับ แล้วยังมาเจอด่านแม่ของอีกผมก็ได้ทำทุกอย่างจนแม่เขาเปิดทางให้. ผมทำงานที่สิงห์บุรีได้จนครบ2ปีผมก็ของลาออกมาอยู่บ้านเกิดที่จังหวัดสุพรรณบุรี ช่วงเดือนสองเดือนแรกงานผมยุ่งมาก จนทำให้ผมไม่ค่อยมีเวลาให้เธอ ละเลยเธอไม่เอาใจใส่เธอ และช่วงนั้นเองเป็นเวลาที่มีมือที่สามเข้ามาเอาใจใส่เธอดูแลเธอทำดีกับเธอ. เวลาช่วงนั้นผมไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังจะเสียเธอไป ผมพึ่งจะมารู้เมื่อวันที่3พ.ย.ที่ผ่านมา คืนนั้นเราคุยกันเขาได้ยอมรับในสิ่งที่ผมไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง ว่าเขามีใจให้คนอื่น  เขาเริ่มหมดรักในตัวผมแล้วคำๆนี้ที่เธอพูดมามันทำให้ผมหมดเรี่ยวแรงและน้ำตาไหลในทันที ผมพยายามอ้อนวอนเขา เพราะผมขาดเขาไม่ได้จริงๆ ผมขอโทษเขาในสิ่งที่ผ่านมาที่ละเลยเขา  เขาตอบมาว่าเขาคบพร้อมกัน2คนไม่ได้ คำๆนั้นมันเกือบทำให้หัวใจผมหยุดเต้น ผมพยายามขอโอกาสเขาให้ผมได้แก้ตัวเพราะที่ผ่านมาผมมีเขาแค่คนเดียวนอกใจก็ไม่เคยนอกกายยิ่งไม่มีแน่นอน เขาตอบมาว่าโอกาสยังไม่มีในตอนนี้ นอกเสียจากมือที่สามคนนั้นจะทำตัวไม่ดีเสียก่อน ผมเลยบอกเขาไปว่าผมจะรอให้โอกาสนั้นมาถึง ยังไงผมก็จะรอ ผมรักของผมอยู่แค่คนเดียว ผมเคยพูดกับเขาว่าถ้าวันใดพี่ไม่มีนู๋แล้วพี่จะลาทางโลภ เขายังบอกกลับมาว่าจะบวชชีตาม ตอนนี้ผมเริ่มคิดที่จะบวชแล้วซิ  ผมรักคุณนะดากใหญ่ของผม...ยังไงผมก็จะรอแค่คุณ