"ถ้าต่างคนต่างคิดร้าย คิดผิด ทำบาปทำกรรมต่อกัน
มีความเห็นว่าทำตามธรรมะนี่แย่ หากินค้าขายไม่ได้กิน ไม่ทันคนอื่น ต้องโกง ต้องขโมย แย่งชิง ปล้นจี้กัน
ทุกวันนี้จึงหาคนซื่อสัตย์ลำบาก ไว้ใจกันไม่ค่อยได้ แค่มองหน้ากันก็ฆ่ากันได้แล้ว ทำไมถึงเป็นอย่างนั้น
เพราะไม่สนใจความถูกต้อง คือธรรมะนั่นเอง
เมืองอุบลเรานี่ยังดีนะ อาตมาเคยไปอยู่มาหลายจังหวัด บางจังหวัดนี่มองหน้ากันไม่ได้เลย
มองทำไม? ต้องการอะไรหรือ?...ยิงกันตายเลย!
ทำไมมนุษย์มองหน้ากันไม่ได้ คิดยังไงกันนี่ เราเป็นมนุษย์ด้วยกัน แต่ไม่อาศัยกันและกัน เราจะไปอาศัยใคร?
นี่แค่มองหน้ายิงโป้ง! ตายเสียแล้ว ชีวิตไม่มีค่าเลยหรือ?
คนห่างธรรมะมากเกินไป จึงเข้าใจผิด เห็นว่าถือศีลถือธรรมแล้วหากินลำบาก
ต้องขโมย ต้องโกง มันจึงจะหากินสะดวกสบาย มัวแต่คิดทำดี ไม่มีเวลาทำมาหากิน
เจ้านายเคยมาฟังธรรมที่วัด อาตมาพูดความจริงให้ฟัง เขานั่งหลับตาฟัง แต่เมื่อลุกเดินออกไปแล้วได้ยินเขาคุยกันว่า
แหม!...ที่ท่านพูดนี่ มันถูกทุกอย่างเลยนะ แต่เราคงทำไม่ได้หรอก
แน่ะ!...พูดกันไปอย่างนั้น เราได้ยินแล้วเหนื่อยใจ
เหมือนกับครูสอนเด็กในโรงเรียน สอนถูกทุกอย่าง แต่นักเรียนไม่เอาด้วย ไม่ยอมทำตาม ครูจะมีกำลังใจสอนต่อมั้ย?
คนมาฟังธรรมก็เหมือนกัน ฟังแล้วพูดกันว่า เราทำไม่ได้ พระก็เสียกำลังใจหมด
บางทีมีคนนิมนต์ไปเทศน์ในบ้าน มองดูเห็นเขากินเหล้ากันอ้อๆแอ้ๆ จะให้เราเทศน์อย่างไร จะเอาพระไปเทศน์ทำไม? อย่างนี้พระเสียกำลังใจหมด
ดังนั้นบ้านเมืองทุกวันนี้จึงเดือดร้อนกัน เพราะธรรมะหายไปจากจิตใจคน
เหมือนกับว่ากลางคืนทำไมจึงมืด? มืดเพราะตะวันลับไปแล้ว ความมืดก็เกิดขึ้นมา
เมื่อบ้านเมืองเดือดร้อน ก็เพราะคนไม่มีธรรมะ คนมีความเห็นผิดว่าทำตามธรรมะมันไม่เจริญ
บางคนเข้าวัดฟังธรรมเป็นประจำ พอออกจากวัดไปเข้ากับเพื่อนไม่ติดเสียแล้ว
เขาเห็นเขาเย้ยว่า แหม!...เดี๋ยวนี้ธรรมะธัมโมจริงนะ ถูกเขาว่าอย่างนี้...อายแล้วไม่ยอมมาวัดอีก
คำว่า อาย นั้น เราควรอายในสิ่งที่ผิดหรือสิ่งที่เป็นความชั่วเป็นบาป สิ่งที่ไม่ผิดไม่เป็นบาปเราจะอายไปทำไม?
เราทำถูกแล้ว แต่พอเขาว่า เป็นคนธรรมะธัมโมเป็นคนวัดคนวา เมื่อไหร่จะบวชนะ? บางคนอายซะแล้ว ไม่อยากจะมาวัด เข็ดไปหลายเดือน
ทำไมต้องอายเขา แล้วอย่างนี้เราจะไปหาความสงบกันได้ที่ไหนถ้าเราไม่อาศัยธรรมะ
เราจะหาจากการทำมาหากินหรือ? ก็เดือดร้อนวุ่นวายกันอยู่ทุกวัน
บางคนมีทรัพย์สมบัติมากมายแต่เป็นทุกข์เดือดร้อนก็มีให้เห็น บางคนยากจนทุกข์ยาก อยู่ด้วยความทรมาน
บางบ้านพ่อบ้านแม่บ้านทะเลาะตบตีกันทุกวัน ถ้าเราไม่ปฏิบัติธรรม เราไม่เข้าวัดหาทางสงบใจบ้าง เราจะไปหาความสงบกันที่ไหน?
ทุกวันนี้ คนเราคิดอย่างนี้ ธรรมะจึงไม่มีในใจคนบ้านเมืองสังคมจึงวุ่นวาย แม้แต่ในวัดเองก็ทรุดโทรมลงก็เพราะคนเราคิดผิดกันนั่นแหละ
บางคนนะ ลูกหลานคนไหนสอนไม่ได้มันติดกัญชาติดเฮโรอีนเอาไปบวช
พวกนี้บวชแล้วไม่ฟังใคร ไม่ยอมปฏิบัติตามพระธรรมวินัย ก็เลยเป็นการเข้าไปทำลายศาสนา ทำลายสถานที่ ทำลายพระสงฆ์ที่ท่านปฏิบัติดี
พระดีๆ ท่านก็แยกออกไปอยู่ตามป่าตามเขา เพราะท่านไม่มีอำนาจจะเปลี่ยนแปลงใคร ท่านก็ปล่อยให้คนบ้าอยู่ในนั้น วุ่นวายกันตรงนั้น"
พระโพธิญาณเถระ
https://www.facebook.com/pages/สาขาวัดหนองป่าพง/182989118504002
ดังนั้นบ้านเมืองทุกวันนี้จึงเดือดร้อนกัน เพราะธรรมะหายไปจากจิตใจคน
มีความเห็นว่าทำตามธรรมะนี่แย่ หากินค้าขายไม่ได้กิน ไม่ทันคนอื่น ต้องโกง ต้องขโมย แย่งชิง ปล้นจี้กัน
ทุกวันนี้จึงหาคนซื่อสัตย์ลำบาก ไว้ใจกันไม่ค่อยได้ แค่มองหน้ากันก็ฆ่ากันได้แล้ว ทำไมถึงเป็นอย่างนั้น
เพราะไม่สนใจความถูกต้อง คือธรรมะนั่นเอง
เมืองอุบลเรานี่ยังดีนะ อาตมาเคยไปอยู่มาหลายจังหวัด บางจังหวัดนี่มองหน้ากันไม่ได้เลย
มองทำไม? ต้องการอะไรหรือ?...ยิงกันตายเลย!
ทำไมมนุษย์มองหน้ากันไม่ได้ คิดยังไงกันนี่ เราเป็นมนุษย์ด้วยกัน แต่ไม่อาศัยกันและกัน เราจะไปอาศัยใคร?
นี่แค่มองหน้ายิงโป้ง! ตายเสียแล้ว ชีวิตไม่มีค่าเลยหรือ?
คนห่างธรรมะมากเกินไป จึงเข้าใจผิด เห็นว่าถือศีลถือธรรมแล้วหากินลำบาก
ต้องขโมย ต้องโกง มันจึงจะหากินสะดวกสบาย มัวแต่คิดทำดี ไม่มีเวลาทำมาหากิน
เจ้านายเคยมาฟังธรรมที่วัด อาตมาพูดความจริงให้ฟัง เขานั่งหลับตาฟัง แต่เมื่อลุกเดินออกไปแล้วได้ยินเขาคุยกันว่า
แหม!...ที่ท่านพูดนี่ มันถูกทุกอย่างเลยนะ แต่เราคงทำไม่ได้หรอก
แน่ะ!...พูดกันไปอย่างนั้น เราได้ยินแล้วเหนื่อยใจ
เหมือนกับครูสอนเด็กในโรงเรียน สอนถูกทุกอย่าง แต่นักเรียนไม่เอาด้วย ไม่ยอมทำตาม ครูจะมีกำลังใจสอนต่อมั้ย?
คนมาฟังธรรมก็เหมือนกัน ฟังแล้วพูดกันว่า เราทำไม่ได้ พระก็เสียกำลังใจหมด
บางทีมีคนนิมนต์ไปเทศน์ในบ้าน มองดูเห็นเขากินเหล้ากันอ้อๆแอ้ๆ จะให้เราเทศน์อย่างไร จะเอาพระไปเทศน์ทำไม? อย่างนี้พระเสียกำลังใจหมด
ดังนั้นบ้านเมืองทุกวันนี้จึงเดือดร้อนกัน เพราะธรรมะหายไปจากจิตใจคน
เหมือนกับว่ากลางคืนทำไมจึงมืด? มืดเพราะตะวันลับไปแล้ว ความมืดก็เกิดขึ้นมา
เมื่อบ้านเมืองเดือดร้อน ก็เพราะคนไม่มีธรรมะ คนมีความเห็นผิดว่าทำตามธรรมะมันไม่เจริญ
บางคนเข้าวัดฟังธรรมเป็นประจำ พอออกจากวัดไปเข้ากับเพื่อนไม่ติดเสียแล้ว
เขาเห็นเขาเย้ยว่า แหม!...เดี๋ยวนี้ธรรมะธัมโมจริงนะ ถูกเขาว่าอย่างนี้...อายแล้วไม่ยอมมาวัดอีก
คำว่า อาย นั้น เราควรอายในสิ่งที่ผิดหรือสิ่งที่เป็นความชั่วเป็นบาป สิ่งที่ไม่ผิดไม่เป็นบาปเราจะอายไปทำไม?
เราทำถูกแล้ว แต่พอเขาว่า เป็นคนธรรมะธัมโมเป็นคนวัดคนวา เมื่อไหร่จะบวชนะ? บางคนอายซะแล้ว ไม่อยากจะมาวัด เข็ดไปหลายเดือน
ทำไมต้องอายเขา แล้วอย่างนี้เราจะไปหาความสงบกันได้ที่ไหนถ้าเราไม่อาศัยธรรมะ
เราจะหาจากการทำมาหากินหรือ? ก็เดือดร้อนวุ่นวายกันอยู่ทุกวัน
บางคนมีทรัพย์สมบัติมากมายแต่เป็นทุกข์เดือดร้อนก็มีให้เห็น บางคนยากจนทุกข์ยาก อยู่ด้วยความทรมาน
บางบ้านพ่อบ้านแม่บ้านทะเลาะตบตีกันทุกวัน ถ้าเราไม่ปฏิบัติธรรม เราไม่เข้าวัดหาทางสงบใจบ้าง เราจะไปหาความสงบกันที่ไหน?
ทุกวันนี้ คนเราคิดอย่างนี้ ธรรมะจึงไม่มีในใจคนบ้านเมืองสังคมจึงวุ่นวาย แม้แต่ในวัดเองก็ทรุดโทรมลงก็เพราะคนเราคิดผิดกันนั่นแหละ
บางคนนะ ลูกหลานคนไหนสอนไม่ได้มันติดกัญชาติดเฮโรอีนเอาไปบวช
พวกนี้บวชแล้วไม่ฟังใคร ไม่ยอมปฏิบัติตามพระธรรมวินัย ก็เลยเป็นการเข้าไปทำลายศาสนา ทำลายสถานที่ ทำลายพระสงฆ์ที่ท่านปฏิบัติดี
พระดีๆ ท่านก็แยกออกไปอยู่ตามป่าตามเขา เพราะท่านไม่มีอำนาจจะเปลี่ยนแปลงใคร ท่านก็ปล่อยให้คนบ้าอยู่ในนั้น วุ่นวายกันตรงนั้น"
พระโพธิญาณเถระ
https://www.facebook.com/pages/สาขาวัดหนองป่าพง/182989118504002