เรื่องที่เขียนต่อไปนี้..เป็นเรื่องจริงนะคะ..อยากถามเพื่อนๆว่า ถ้าเป็นเพื่อนๆ จะทำยังไง????
ระหว่างเค้า..กับเรา... ปล.นามสมมุติ ^^ ปล.2 ขอโทษที่บางทีใช้คำหยาบนะคะ..เพื่อนๆคุยกัน ฮ่าๆ
แล้วก็ ขอบคุณทุกท่านที่แวะเข้ามาอ่านค่าาา
-------------------- ^ o ^ --------------------
ในวันเปิดเทอมใหม่..ของนักศึกษามหาลัย
พลอย เด็กผู้หญิงที่ออกห้าวๆเหมือนทอม..ได้เริ่มต้นชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย
เธอมีแฟนแล้ว o.O และแฟนของเธอก้เป็นผู้หญิงด้วยเช่นกัน
พลอยเป็นคนที่ตามใจแฟนมากกก ออกแนวติดแฟน - -"
ในคาบเรียนแรก พลอยได้มาเจอกับผู้หญิงธรรมดาๆคนนึง ไม่ได้น่ารักอะไรในสายตาเธอ
เพื่อนร่วมห้องชื่อ..ผึ้ง เด็กสาวที่นั่งเงียบๆไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจากับใครเท่าไหร่
แรกๆพลอยก้ไม่ได้สนใจอะไรในตัวของผึ้ง เพราะเป็นแค่เพื่อนร่วมชั้น...แถมคนละกลุ่มกันอีกต่างหาก
เรียนไปเรียนมา..ก้เริ่มได้พูดคุยกัน แกล้งกัน และสนิทกันในที่สุด..
เพื่อนๆในห้องต่างเรียกเธอทั้งสองว่า "คู่จิ้น" เพราะเราสองคนดูสนิทกันมากกกก
แต่ถึงอย่างนั้น..เราสองคนก็ไม่เคยคิดอะไรกันเลยจริงๆเพราะต่างคนต่างก็มีแฟนกันอยู่แล้ว
แฟนสาวของพลอยขี้หวงมาก โทรศัพท์คุยกับพลอยตลอดทั้งวัน(ยกเว้นเวลาเข้าเรียน)
นอกนั้น กินข้าว ทำงานกลุ่ม ระหว่างเปลี่ยนคาบเรียน ก่อนกลับบ้าน ก่อนนอน..คุยกันตลอดเวลา
ส่วนผึ้ง เธอมีแฟนหนุ่ม ซึ่งทำงานอยู่ที่ต่างจังหวัด ไม่ค่อยได้คุยกับเธอบ่อยนัก นานๆครั้งจะโทรหากันทีนึง..
หากมีช่วงวันหยุดยาว..ผึ้งก็จะกลับบ้านที่ต่างจังหวัดของเธอและไปเที่ยวกับแฟนของเธอตามประสาเด็กผู้หญิงทั่วๆไป
ความสัมพันธ์ของผึ้งกับแฟนเธอดูไม่ค่อยจะหวานแหว๋วเหมือนใครๆ ออกจะเฉยๆด้วยซ้ำ..
ส่วนพลอย..นับวัน..เธอยิ่งเพิ่มความเบื่อหน่ายแฟนสาวของเธอมากยิ่งขึ้น อดทนกับความงี่เง่าของแฟน
อดทนกับการทะเลาะกันแบบง้องแง้ง ไม่มีเหตุผล และหลายๆครั้ง การทะเลาะกันทำให้เธอเบื่อที่จะไปเรียน
วันนึง..เพื่อนๆในกลุ่มก้ตกลงกันว่าจะบอกพลอยเรื่องที่เพื่อนๆไม่สบายใจ..
"พลอย..มืง..กูนี่เซ็งมากเลย เวลามืงคุยโทรศัพท์กับแฟนอะ!" เพื่อนคนนึงในกลุ่มเปิดประเด็น
"ใช่ๆ เวลามืงคุยโทรศัพท์ มืงไม่คุยกับพวกกูเลย เดินห่างงงงงงอีกต่างหาก ทำไมวะ??" เพื่อนที่นั่งตรงข้ามพลอยถามต่อ
พลอยก้ได้แต่นั่งเฉยๆและพูดไปว่า..."ไม่หรอก...กูแค่ไม่อยากให้พวกมืงได้ยินเวลากูทะเลาะกับแฟนอะ.."
"เอ๊าาา ละถ้างั้นจะทะเลาะกันทำไมวะ?? ว่างไง๊???" คำถามที่สอดแทรกความกวนตีนของผึ้งดังขึ้นมา..
พลอยไม่รู้จะตอบเพื่อนยังไง ก็ได้แต่ยิ้มแหย่ๆให้
"มืงรู้ป่ะ??เวลามืงคุยโทรศัพท์อะ..แมร่งเหมือนโหมดเครื่องบินเลยนะ แบบ..ไม่พูดไม่จากับใคร หายไปเลยจากกลุ่ม ทั้งๆที่ก่อนรับโทรศัพท์มืงยังคุยกับพวกกูอยู่ดีๆ"
เพื่อนๆทุกคนในกลุ่มรู้สึกชอบใจกับคำว่า "โหมดเครื่องบิน"มากกก หลังจากนั้น คำนี้ก้ได้เอามาใช้เวลาพลอยแยกตัวออกไปคุยโทรศัพท์กับแฟน
ชีวิตของพลอยยังคงดำเนินแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ เธอเบื่อแฟนเธอมากขึ้น อึดอัด..
เพราะอยากคุย อยากเล่นหยอกล้อกับเพื่อนๆ แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะแฟนอยู่ในสาย..
หลังๆเธอพยามเลี่ยงที่จะไม่รับโทรศัพท์ โกหกว่าเรียนบ้าง ทำงาน ยุ่ง..อะไรต่อมิอะไร เพื่อให้แฟนวางสายเร็วๆ
หรือไม่ก็ไม่ต้องโทรมาเลย..
แผนเธอสำเร็จ!! แฟนสาวเธอไม่ค่อยโทรมา ทำให้พลอยได้อยู่กับเพื่อนๆมากขึ้นอย่างที่เธอต้องการ
และ...ได้เล่นเฮฮากับผึ้งมากขึ้นกว่าเดิม..จนกระทั่ง....
ควรทำไงกับรักครั้งนี้?
ระหว่างเค้า..กับเรา... ปล.นามสมมุติ ^^ ปล.2 ขอโทษที่บางทีใช้คำหยาบนะคะ..เพื่อนๆคุยกัน ฮ่าๆ
แล้วก็ ขอบคุณทุกท่านที่แวะเข้ามาอ่านค่าาา
-------------------- ^ o ^ --------------------
ในวันเปิดเทอมใหม่..ของนักศึกษามหาลัย
พลอย เด็กผู้หญิงที่ออกห้าวๆเหมือนทอม..ได้เริ่มต้นชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย
เธอมีแฟนแล้ว o.O และแฟนของเธอก้เป็นผู้หญิงด้วยเช่นกัน
พลอยเป็นคนที่ตามใจแฟนมากกก ออกแนวติดแฟน - -"
ในคาบเรียนแรก พลอยได้มาเจอกับผู้หญิงธรรมดาๆคนนึง ไม่ได้น่ารักอะไรในสายตาเธอ
เพื่อนร่วมห้องชื่อ..ผึ้ง เด็กสาวที่นั่งเงียบๆไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจากับใครเท่าไหร่
แรกๆพลอยก้ไม่ได้สนใจอะไรในตัวของผึ้ง เพราะเป็นแค่เพื่อนร่วมชั้น...แถมคนละกลุ่มกันอีกต่างหาก
เรียนไปเรียนมา..ก้เริ่มได้พูดคุยกัน แกล้งกัน และสนิทกันในที่สุด..
เพื่อนๆในห้องต่างเรียกเธอทั้งสองว่า "คู่จิ้น" เพราะเราสองคนดูสนิทกันมากกกก
แต่ถึงอย่างนั้น..เราสองคนก็ไม่เคยคิดอะไรกันเลยจริงๆเพราะต่างคนต่างก็มีแฟนกันอยู่แล้ว
แฟนสาวของพลอยขี้หวงมาก โทรศัพท์คุยกับพลอยตลอดทั้งวัน(ยกเว้นเวลาเข้าเรียน)
นอกนั้น กินข้าว ทำงานกลุ่ม ระหว่างเปลี่ยนคาบเรียน ก่อนกลับบ้าน ก่อนนอน..คุยกันตลอดเวลา
ส่วนผึ้ง เธอมีแฟนหนุ่ม ซึ่งทำงานอยู่ที่ต่างจังหวัด ไม่ค่อยได้คุยกับเธอบ่อยนัก นานๆครั้งจะโทรหากันทีนึง..
หากมีช่วงวันหยุดยาว..ผึ้งก็จะกลับบ้านที่ต่างจังหวัดของเธอและไปเที่ยวกับแฟนของเธอตามประสาเด็กผู้หญิงทั่วๆไป
ความสัมพันธ์ของผึ้งกับแฟนเธอดูไม่ค่อยจะหวานแหว๋วเหมือนใครๆ ออกจะเฉยๆด้วยซ้ำ..
ส่วนพลอย..นับวัน..เธอยิ่งเพิ่มความเบื่อหน่ายแฟนสาวของเธอมากยิ่งขึ้น อดทนกับความงี่เง่าของแฟน
อดทนกับการทะเลาะกันแบบง้องแง้ง ไม่มีเหตุผล และหลายๆครั้ง การทะเลาะกันทำให้เธอเบื่อที่จะไปเรียน
วันนึง..เพื่อนๆในกลุ่มก้ตกลงกันว่าจะบอกพลอยเรื่องที่เพื่อนๆไม่สบายใจ..
"พลอย..มืง..กูนี่เซ็งมากเลย เวลามืงคุยโทรศัพท์กับแฟนอะ!" เพื่อนคนนึงในกลุ่มเปิดประเด็น
"ใช่ๆ เวลามืงคุยโทรศัพท์ มืงไม่คุยกับพวกกูเลย เดินห่างงงงงงอีกต่างหาก ทำไมวะ??" เพื่อนที่นั่งตรงข้ามพลอยถามต่อ
พลอยก้ได้แต่นั่งเฉยๆและพูดไปว่า..."ไม่หรอก...กูแค่ไม่อยากให้พวกมืงได้ยินเวลากูทะเลาะกับแฟนอะ.."
"เอ๊าาา ละถ้างั้นจะทะเลาะกันทำไมวะ?? ว่างไง๊???" คำถามที่สอดแทรกความกวนตีนของผึ้งดังขึ้นมา..
พลอยไม่รู้จะตอบเพื่อนยังไง ก็ได้แต่ยิ้มแหย่ๆให้
"มืงรู้ป่ะ??เวลามืงคุยโทรศัพท์อะ..แมร่งเหมือนโหมดเครื่องบินเลยนะ แบบ..ไม่พูดไม่จากับใคร หายไปเลยจากกลุ่ม ทั้งๆที่ก่อนรับโทรศัพท์มืงยังคุยกับพวกกูอยู่ดีๆ"
เพื่อนๆทุกคนในกลุ่มรู้สึกชอบใจกับคำว่า "โหมดเครื่องบิน"มากกก หลังจากนั้น คำนี้ก้ได้เอามาใช้เวลาพลอยแยกตัวออกไปคุยโทรศัพท์กับแฟน
ชีวิตของพลอยยังคงดำเนินแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ เธอเบื่อแฟนเธอมากขึ้น อึดอัด..
เพราะอยากคุย อยากเล่นหยอกล้อกับเพื่อนๆ แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะแฟนอยู่ในสาย..
หลังๆเธอพยามเลี่ยงที่จะไม่รับโทรศัพท์ โกหกว่าเรียนบ้าง ทำงาน ยุ่ง..อะไรต่อมิอะไร เพื่อให้แฟนวางสายเร็วๆ
หรือไม่ก็ไม่ต้องโทรมาเลย..
แผนเธอสำเร็จ!! แฟนสาวเธอไม่ค่อยโทรมา ทำให้พลอยได้อยู่กับเพื่อนๆมากขึ้นอย่างที่เธอต้องการ
และ...ได้เล่นเฮฮากับผึ้งมากขึ้นกว่าเดิม..จนกระทั่ง....