สวัสดีครับคือ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของผมเอง ส่วนใหญ่ผมไม่ค่อยชอบเขียนหรอกนะครับ(ติดขี้เกียจ) แต่ครั้งนี้คือผมอยากมาระบายเรื่องร้าวของผมกับแฟนของผม คือผมคบกันมานานพอสมควรแล้วละครับ เทอเป็นผู้หญิงที่ผมรู้สึกว่าใช่ในอุดมคติส่วนตัวของผม คือเทอเป็นคนกินเหล้าครับ(มีดูดบุหี่บ้าง) แล้วในส่วนตัวผมเองก็กินเหล้าสูบบุหรี่เหมือนกัน(ถึงขั้นติดเลยทีเดียว) ระหว่างที่เราคบกันมา มันก็เป็นเรื่องธรรมดาที่คนสองคนจะทะเลาะกันบ้าง แต่ส่วนใหญ่ผมจะเป็นคนยอมเทอตลอดเพราะ ถ้าผมไม่ยอมเรื่องใหญ่แน่ไม่ว่าเทอจะถูกหรือผิดผมกลับต้องเป็นฝ่ายยอมเงียบอยู่เฉยๆ จนมีอยู่วันหนึ่ง ผมทำผิดพลาดครับ คือผมได้คุยกับแฟนเก่าในFBแต่คือผมไม่ใช่คนทักไปก่อนนะครับ แต่คือข้อความที่แฟนเก่าผมส่งมา มันออกจะไม่น่าดูสำหรับแฟนผมเท่าไหร่ คือผมเองก็ดันไปพิมเล่นด้วยอะไรประมาณนั้น แต่ผมไม่ได้คิดอะไรนะครับ คือ ปกติผมก็เคยคุยกันก่อนหน้าที่ผมจะคบกับแฟนผมประมาณนั้น(แต่มันก็ผิดอยู่ดี) คือตอนแรกที่แฟนผมเห็นข้อความแชทที่คุยกับแฟนเก่า เทอช๊อคครับ อึ้งไปเลย โกรษผม จะเลิกกับผมให้ได้เลย แต่คือผมไม่ยอมอ่ะครับผมง้อทุกอย่างยอมทำอะไรก็ได้ให้เทอกลับมา เทอเลยลงโทษผมด้วยการตัดผมของผมเอง(ใจผมจะขาดเลยตอนนั้นแต่ต้องยอมเพราะรัก)  แล้วเรื่องนี้ก็จบไปโดยที่ผมบล็อกแฟนเก่าออกจากเฟส แต่เมื่อผ่านไปสักพัก ผมเองกลับไปสงสัยในตัวของแฟนผมเพราะเทอทำเหมือนมีพิรุจกับผม ผมเลยแอบเช็คโทศัพท์ แล้วเห็นว่าเทอพิมเบอร์ใครไม่รู้แต่ตั้งชื่อเป็นเพื่อนเทอที่ผมรู้จัก ผมเลยโมโหมากเลยถามแฟนผมไปว่าเบอนี้เบอใคร มันไม่ใช่เบอเพื่อนเทอแน่ ส่วนแฟนผมก็นั่งนิ่งยิ้มเหมือนหาทางตอบไม่ได้ ผมเลยตัดสินใจขับรถหนีออกมาข้างนอกคนเดียว แล้วให้เพื่อนผมไปส่งแฟนผมที่ห้องของเพื่อนแฟนผม แต่คือระหว่างที่เพื่อนผมไปส่งแฟนผมนั้น เพื่อนผมได้คุยกับแฟนผมว่าคนนั้นเป็นใคร แฟนผมบอกว่าเป็นเพื่อนสมัยมัธยมซึ้งเทอบอกว่าไม่มีอะไรแค่โทมาคุยชวนไปงานรับปริญญา แต่คือผมสงสัยครับว่าทำไมถึงต้อง ตั้งชื่อเบอเป็นเบอคนอื่น แล้วทำไมตอนผมถามไม่ตอบผมมาตรงๆ เทอบอกว่าเพราะผมเป็นคนขี้หึง บอกไปกลัวผมจะไม่เข้าใจ(เราก็ไม่ถึงขนาดนั้นนะเราก็มีเหตุผลเหมือนกันนะ) ผมเลยลังเลครับเพราะ อีใจผมก็ไม่อยากเลิกกับเทอ แล้วผมเองก็เชื่อใจเขาครับว่าเขาคงไม่กล้าทำกับผมแบบนี้ คือจากนั้นผมตามง้อเขาแต่เขากับว่าผมว่าทำไมต้องทำให้เป็นเรื่องแบบนี้ คือตอนแรกเทอก็จะไม่ยอมดีกับผมครับ ยังไงก็จะเลิก(กลับกันครับจากที่ผมจะเลิกกลายเป็นแฟนผมจะเลิกซะงั้น) แล้วจากนั้นเทอก็ยังไม่ยอมดีกับผมจนเช้าอีกวันหนึ่งซึ้งผมก็ยังโทไปง้อเทออยู่แต่โทรไปทีไรผมต้องได้ยินเสียงเทอร้องไห้แล้วก็ไล่ผมตลอด(น้ำตาตกเลยตู) แต่ผมก็ตื้อครับง้อเทอแบบยังไงผมก็จะไม่ปล่อยผู้หญิงคนนี้ไปอ่ะครับ จนเทอยอมใจออ่อนให้โอกาสผมได้แก้ตัว(เหตุผลที่เทอไม่ยอมดีกับผมเพราะตอนที่ผมบอกเลิกนั้นผมได้ขนเสื้อผ้าเทอไปไว้ที่หอเพื่อนเทอจนเทอต้องเสียใจมากอ่ะ ผมเองก็เข้าใจนะว่าผมทำเกินไปเยอะมากหลายอย่าง(รู้สึกผิดมาก) แต่สุดท้ายแล้วตอนนี้เราก็ยังคบกันอยู่ครับ ส่วนปัญญาหรอครับบอกได้คำเดียวเลยว่ามีเกือบทุกวัน(ส่วนใหญ่ผมจะงี่เง่ามากกว่า)