สวัสดีค่ะทุกคน ขอเข้าเรื่องเลยนะคะ
(สมมติชื่อ)
เราชื่อเอ เรารู้จักกับบี จากการแนะนำของเพื่อน ซึ่งเพื่อนคนนี้ชื่อซี ซีจึงเปนตัวเชื่อมระหว่างเรากับบี ซึ่งเรากับบีทำงานที่เดียวกัน ณ ร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่ง
แต่เราเรียนคนละมหาลัยกัน ซึ่งบีกับซี เรียนที่เดียวกัน อยุ่หอพักเดียวกัน ซึ่งนี่คือจุดเริ่มต้น
เนื่องจากว่าเราทำงานไปด้วย เรียนไปด้วยเหมือนกับซี ส่วนบีจะมาเปนเพื่อนเวลาที่แฟนของซีมารับ ซึ่งมีโอกาสบางครั้งที่เราจะเจอกัน แต่ไม่ได้บ่อยนัก บางครั้งจะเจอกันต่อเมื่อบีมาซื้อของ มีอยุ่หลายครั้งที่บีมารับแล้วทำหน้าที่ไปส่งเราที่บ้าน ซึ่งบ้านเราเลยบ้านบีไป 1ป้ายรถเมล์ เราก้อถามว่าทำไมถึงมาส่ง บีก้อบอกว่ากลัวคนแถวนี้ไม่ปลอดภัย ซึ่งเค้าอาจจะไม่ได้หมายถึงเรา (พูดติดตลก)
จนกระทั้งเราใกล้เรียนจบ ซึ่งเราได้ขอความช่วยเหลือจากการเรียนวิชาหนึ่ง ซึ่งเค้าให้ความช่วยเหลือเราเต็มที่ นี่เปนสาเหตุที่เรามีเบอร์โทรศัพท์ในการติดต่อกัน
เราไม่ได้คุยกันทุกวัน จะคุยกันก้อต่อเมื่อเราขอความช่วยเหลือ
จนเราเรียนจบทั้งคู่ เรามีโอกาสไปกินข้าว ดูหนังบ้าง แต่ไม่ได้บ่อยมากนัก นานๆจะติดต่อสักครั้งนึง เปนอยุ่แบบนี้หลายปี ทุกครั้งที่เรามีปัญหาเราจะปรึกษาและติดต่อเค้าเสมอ เค้าสอนให้เราคิดในสิ่งที่ไม่เคยคิด สอนให้เราไม่ยึดติดกับอะไรบนโลกใบนี้ สอนให้เราใช้ชีวิตคนเดียวได้ จนครั้งนึงเราไปหาเค้าที่ห้อง เรามีปัญหาอีกครั้งเราร้องไห้ เค้าเช็ดน้ำตาให้เรา เรารุ้สึกดีกับเค้า เราใกล้ชิดกันมากขึ้น เราเผลอเค้าตั้งใจที่จะจูบเรา ตงเปนเพราะให้เราคลายกังวล แต่เราไม่ได้มีอะไรกัน เรื่องจะเปนแบบนี้ซ้ำๆ วนไป วนมา หายไปกันเปนพักๆ แล้วจะมีเหตุให้กลับมาเจอกันอีก
จนมีครั้งนึงเราอึดอัดมาก เราเอ่ยปากถามเค้าว่า เค้าคิดยังงัยกับเรา สิ่งที่เค้าตอบคือ ในชีวิตเค้าเพื่อนไม่ได้มีเยอะแยะ ถ้าหากเราคบกับเค้าเปนแฟน สักวันนึงเราจะต้องเบื่อ และเมื่อถึงจุดๆนั้นก้อต้องเลิก เค้าไม่อยากเสียเราไม่ว่าในฐานะอะไร จนทุกวันนี้ ผ่านมาเกือบ 10 ปี ที่เหตุการณ์ซ้ำไปซ้ำมา เหมือนหนังเก่าที่เอามาเล่าใหม่ จนเราบอกเค้าว่าถ้าหายไปอีก ไม่ต้องกลับมาแล้วนะ แล้วเราก้อเปนคนกลับไปเองอีกครั้ง จนทุกวันนี้เราไม่เคยได้รับคำตอบ เราไม่อยากจะคิดไปเอง เปนแบบนี้อึดอัด ถ้าไม่ใช่ก้อบอกเรา เราจะได้หยุด เพราะตอนนี้เรายังรอคำตอบเค้าอยู่!!!!ซึ่งก้อไม่รุ้ว่าเมื่อไหร่....
กลับมาตอบคำถามที่มีแต่เธอที่รู้
(สมมติชื่อ)
เราชื่อเอ เรารู้จักกับบี จากการแนะนำของเพื่อน ซึ่งเพื่อนคนนี้ชื่อซี ซีจึงเปนตัวเชื่อมระหว่างเรากับบี ซึ่งเรากับบีทำงานที่เดียวกัน ณ ร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่ง
แต่เราเรียนคนละมหาลัยกัน ซึ่งบีกับซี เรียนที่เดียวกัน อยุ่หอพักเดียวกัน ซึ่งนี่คือจุดเริ่มต้น
เนื่องจากว่าเราทำงานไปด้วย เรียนไปด้วยเหมือนกับซี ส่วนบีจะมาเปนเพื่อนเวลาที่แฟนของซีมารับ ซึ่งมีโอกาสบางครั้งที่เราจะเจอกัน แต่ไม่ได้บ่อยนัก บางครั้งจะเจอกันต่อเมื่อบีมาซื้อของ มีอยุ่หลายครั้งที่บีมารับแล้วทำหน้าที่ไปส่งเราที่บ้าน ซึ่งบ้านเราเลยบ้านบีไป 1ป้ายรถเมล์ เราก้อถามว่าทำไมถึงมาส่ง บีก้อบอกว่ากลัวคนแถวนี้ไม่ปลอดภัย ซึ่งเค้าอาจจะไม่ได้หมายถึงเรา (พูดติดตลก)
จนกระทั้งเราใกล้เรียนจบ ซึ่งเราได้ขอความช่วยเหลือจากการเรียนวิชาหนึ่ง ซึ่งเค้าให้ความช่วยเหลือเราเต็มที่ นี่เปนสาเหตุที่เรามีเบอร์โทรศัพท์ในการติดต่อกัน
เราไม่ได้คุยกันทุกวัน จะคุยกันก้อต่อเมื่อเราขอความช่วยเหลือ
จนเราเรียนจบทั้งคู่ เรามีโอกาสไปกินข้าว ดูหนังบ้าง แต่ไม่ได้บ่อยมากนัก นานๆจะติดต่อสักครั้งนึง เปนอยุ่แบบนี้หลายปี ทุกครั้งที่เรามีปัญหาเราจะปรึกษาและติดต่อเค้าเสมอ เค้าสอนให้เราคิดในสิ่งที่ไม่เคยคิด สอนให้เราไม่ยึดติดกับอะไรบนโลกใบนี้ สอนให้เราใช้ชีวิตคนเดียวได้ จนครั้งนึงเราไปหาเค้าที่ห้อง เรามีปัญหาอีกครั้งเราร้องไห้ เค้าเช็ดน้ำตาให้เรา เรารุ้สึกดีกับเค้า เราใกล้ชิดกันมากขึ้น เราเผลอเค้าตั้งใจที่จะจูบเรา ตงเปนเพราะให้เราคลายกังวล แต่เราไม่ได้มีอะไรกัน เรื่องจะเปนแบบนี้ซ้ำๆ วนไป วนมา หายไปกันเปนพักๆ แล้วจะมีเหตุให้กลับมาเจอกันอีก
จนมีครั้งนึงเราอึดอัดมาก เราเอ่ยปากถามเค้าว่า เค้าคิดยังงัยกับเรา สิ่งที่เค้าตอบคือ ในชีวิตเค้าเพื่อนไม่ได้มีเยอะแยะ ถ้าหากเราคบกับเค้าเปนแฟน สักวันนึงเราจะต้องเบื่อ และเมื่อถึงจุดๆนั้นก้อต้องเลิก เค้าไม่อยากเสียเราไม่ว่าในฐานะอะไร จนทุกวันนี้ ผ่านมาเกือบ 10 ปี ที่เหตุการณ์ซ้ำไปซ้ำมา เหมือนหนังเก่าที่เอามาเล่าใหม่ จนเราบอกเค้าว่าถ้าหายไปอีก ไม่ต้องกลับมาแล้วนะ แล้วเราก้อเปนคนกลับไปเองอีกครั้ง จนทุกวันนี้เราไม่เคยได้รับคำตอบ เราไม่อยากจะคิดไปเอง เปนแบบนี้อึดอัด ถ้าไม่ใช่ก้อบอกเรา เราจะได้หยุด เพราะตอนนี้เรายังรอคำตอบเค้าอยู่!!!!ซึ่งก้อไม่รุ้ว่าเมื่อไหร่....