.......... ????? อยากสอบถามเพื่อนๆหน่อยค่ะว่า กำลังประสบปัญหาเหมือนกันบ้างหรือเปล่า ????? .......
หลังจากที่ก้าวข้ามคำว่าโสด พ้นจากอ้อมอกพ่อกับแม่ จัดงานเสียตัวครั้งยิ่งใหญ่ที่เรียกว่าการแต่งงาน
แล้วเข้าสู่โหมดของภาวะการมีผัว ! เอ้ยสามีอย่างเต็มตัว เป็นจุดเริ่มต้นของคำว่า.........ชีวิตคู่.........
ฟังแล้วดูสวยหรู ผู้หญิงทุกคนก็คงใฝ่ฝันที่จะมาอยู่ ณ จุดนี้ แต่เดี๋ยวก่อนมันไม่เห็นเลิศเลอเหมือนที่ชั้นคิดไว้เลยป่ะว่ะ
การที่ต้องมาปรับตัวใช้ชีวิตร่วมกับคนที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เกิดมันก็อึดอัดดีนะพูดตรงๆ
ส่วนตัวเป็นลูกคนเดียวค่ะ ครอบครัวฐานะปานกลาง พอมีพอกินไม่เดือดร้อน มีหนี้สินผ่อนบ้านผ่อนรถบ้างตามประสามนุษย์เงินเดือน
ครอบครัวอบอุ่นดีมาก อยู่กันมา 3 คน พ่อ แม่ ลูก ตั้งแต่ไหนแต่ไร นิสัยส่วนตัวค่อนข้างมีโลกส่วนตัวสูง ชอบอยู่คนเดียว
ไม่ชอบความวุ่นวาย ไม่ชอบสังคมสักเท่าไหร่ ( ถ้าไม่จำเป็น ) และเมื่อพร้อมที่จะแต่งงานมีครอบครัวกับผู้ชายสักคนนึง
เราก็เลือกแล้วว่าเค้าเหมาะสมและสามารถปกป้องดูแลเราได้ ฟังแล้วดูเป็นหนังรักฟรุ้งฟริ้งที่เหมือนจะจบลงง่ายๆ
ด้วยชีวิตหลังแต่งงานอันราบริ่น ไม่ค่ะมันไม่ง่ายอย่างที่คิด เมื่อก้าวเข้าสู่บ้านของสามี ทุกอย่างช่วงโปรโมชั่น 6 เดือนแรก
ของสะใภ้ป้ายแดงอย่างดิชั้นมันก็ดูเหมือนจะราบรื่นไปได้สวย..... แต่ แต่ แต่ หลังจากนั้นผ่านไปเริ่มเข้าสู่โหมดสงครามเย็นยะเยือก
ทั้งสีหน้า กริยา ท่าทาง คำพูด หางตา น้ำเสียง  และการกระทำ เริ่มออกละจร้า  ( ไม่ต้องยกตัวอย่างนะค่ะ คนเป็นสะใภ้หัวอกเดียวกัน
กับดิชั้นจะเก็ตทันที เพราะมันมีหลายกรณี อย่าให้ยกตัวอย่างเล้ยพูดละขึ้น ) ดิชั้นก็ไม่ใช่คนยอมคนเอาซะเลยยย แต่ก็ต้องข่มใจเอาไว้
ท่องไว้ในใจว่า แม่ผัว แม่ผัว แม่ผัว ( แต่จิตใจฝั่งมารก็ตระโกนมาว่า ไม่ใช่แม่กุนะโว้ย 555 ) อีกใจก็พยายามให้อภัยตลอดว่าทำไงได้
ในเมื่อผู้หญิง 2 คนรักผู้ชายคนเดียวกัน เป็นธรรมดาที่เค้าจะรู้สึกว่าลูกเห็นเค้าไม่สำคัญเพราะเรา แต่เราก็เคารพและให้เกียรติมาตลอด
เพราะเห็นเค้าเป็นแม่สามี ( มีแอบคิดในใจ อีมนุษย์ป้านี่เยอะนะ คิดเฉยๆนะค่ะ อิอิ ) ไม่อยากให้สามีลำบากใจ
และไม่อยากให้ครอบครัวเค้าเห็นเราเป็นตัวปัญหา เพราะถ้าเราทนไม่ไหวปรี๊ดแตกขึ้นมาก็จะกลายเป็นว่าเราต่างหาก
ที่เป็นคนผิดเข้าทางเค้าเลย ท่องไว้ในใจ พุทโธ พุทโธ อะไรทนได้ก็ทนค่ะ อะไรทำได้ก็ทำ อะไรทนไม่ได้ก็เลี่ยง
เคยสงสัยเหมือนกันนะค่ะ ว่าเราไปทำอะไรให้เค้าไม่พอใจรึเปล่า ก็ไม่นะ รึว่าเราไม่รู้ตัวหว่า (^_____?????_____^)

เป็นประสบการณ์ส่วนตัวค่ะ เอามาแลกเปลี่ยนให้เพื่อนๆฟังขำขำ ( กว่าจะขำได้ขนาดนี้ น้ำตาตกไปหลายแหมะ )
อย่างน้อยเราก็ได้ระบายสิ่งที่อยู่ในใจให้ใครฟัง มันโล่งเลยอ่ะ เผื่อจะมีใครตกอยู่ในภาวะเดียวกัน
มาแบ่งปันประสบการณ์ให้ฟังกันบ้างนะค่ะ จะได้รู้ว่าปัญหาแม่ผัวลูกสะใภ้มันยังไม่ตายไปจากสังคมไทยจริงๆ
ขอบคุณเพื่อนๆมากนะค่ะที่รับฟัง