เพื่อนๆว่าเราควรทำไงดี เรารู้สึกผิดคะ ที่เราผลาญเงินพ่อแม่ไปเยอะ เรื่องเรียน ตอนนี้เราเรียนม.เอกชนอยู่ แต่ถ้าเราจะออกมาเรียนรามดีไหมค่ะ จะได้ไม่เปลืองเงินพ่อแม่มาก คือรู้สึกไม่ดีที่เราผลาญเงินพ่อแม่ เรียนรามก็ค่าเทอมไม่แพงมาก ตอนนี้เราอายุเลขสองมาสักพักก็หลายปีแล้ว ที่จริงเราควรต้องเรียนจบนานแล้ว ด้วยอายุเท่านี้ เพื่อนๆเราก็จบกันไปแล้ว เราไม่รู้จะทำไง คือตอนแรกเราก็คิดว่าแม่เราจะไม่ให้เรียนอีกแล้ว แต่พอแม่ให้เรียนเราก็ไม่รู้เป็นอะไร อยากออกไปเรียนรามมากกว่า ก่อนหน้านี้ก็ออกจากมหาลัยมาแล้วรอบนึง เพราะแม่ให้ออก แม่เราจะไม่ให้เราเรียนแล้วตอนนั้น แต่พอเราพยายามขอแม่เราเรียนอยู่นาน แม่เราให้เรียน เราก็อยากออกมาเรียนราม เราเรียนม.เอกชนก็เสียดายตังอะคะ คือเรารบกวนพ่อแม่มามากพอแล้ว เพื่อนๆว่าเราจะออกมาเรียนรามดีไหมคะ ตอนนี้พอคิดเรื่องเรียนคิดแล้วมันรู้สึกอยากตายขึ้นมาเลย มันช้ามากจนท้อแท้ เรียนไปเจอแต่รุ่นน้อง คือมันยิ่งตอกย้ำว่าเราทำไมเป็นแบบนี้ เราคิดว่าเราเข้าสังคมกับเพื่อนที่มหาลัยไม่ได้ คือไปเรียนก็เครียดอะคะ มันไม่ได้แฮปปี้เท่าไหร่ เพราะเราก็ไม่มีเพื่อนเลย อยู่ตัวคนเดียว เดินคนเดียว นั่งเรียนคนเดียว เราเลยคิดว่าเราจะออกมาเรียนรามดีกว่า ขอความเห็นของเพื่อนๆหน่อยคะว่า เราควรจะเรียนที่ม.เอกชนต่อไป หรือออกมาเรียนม.รามคำแหงดี เราสับสนมาก เราเสียดายตังที่พ่อแม่ส่งเสียเราเรียนมากค่ะ เราไม่อยากผลาญเงินพ่อแม่มากไปกว่านี้ เราควรจะออกไปเรียนรามดีไหมค่ะ ถ้าเราเรียนม.เอกชนต่อ เราต้องเรียนอีกหลายปี กว่าจะเรียนจบ แล้วเราก็กดดันมาก กลัวจะติด F กลัวต้องลงเรียนใหม่ กลัวไม่จบ แถมเราต้องเรียนคนเดียว ตัวคนเดียวอะคะ เพราะเข้ากับเพื่อนไม่ค่อยได้ สับสน เปลี่ยนคณะไปๆมาๆ ชอบหนีปัญหา ท้อแท้บ่อยๆ รู้สึกชีวิตไม่มีอะไรดีเลยค่ะ เหมือนเราล้มเหลวในชีวิต เราคิดว่าความยากง่าย ม.เอกชนก็เรียนไม่ง่ายเลยอะคะ ต้องใช้ความพยายามมาก กว่าจะผ่านแต่ละวิชา ตอนนี้เราก็สับสนแล้วอะคะ ว่าเราจะเรียนที่ไหนดี การตัดสินใจของเราแย่ เราคิดอะไรไม่ออก เหมือนมันตันไปหมด เราไม่รู้จะเลือกทางไหนดี เราซึมเศร้ามายาวนาน ส่วนนึงมาจากเรื่องเรียนของเรา กับเรื่องเพื่อน เรื่องความล้มเหลวในชีวิตเรา ตอนนี้เราอยากเรียนจบให้เร็วที่สุดอะคะ เราคงจะรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง ที่เราเรียนจบได้เหมือนเพื่อนๆ