หนูไม่มีตังจะเรียนเท่าไร ไม่มีใครส่ง ไม่ชอบกู้เงินมาเรียน ทุกวันนี้ทำงานหาเงินเรียนเอง เรียนไป ดรอปไป จนตอนนี้อายุ 18
หนูพบว่าหนูคือศิลปิน ชอบความเป็นศิลปิน ชอบร้องเพลง ชอบเขียนนิยาย ชอบแต่งเพลง แต่งกลอน วาดภาพบ้างเป็นบางครั้ง
เคยคิดว่าอยากเป็นนักร้องอาชีพ หากิน เก็บเงินไปเรื่อย ๆ แต่ว่า สุดท้ายเราก็คิดได้ว่า เรารักความเป็นศิลปิน แต่เราไม่อยากทำเป็นอาชีพ
อยากให้เป็นงานอดิเรกมากกว่า จึงมานั่งคิดว่า เราพอจะทำอะไรได้บ้าง ที่ทำแล้วไม่เบื่อมัน จะได้เรียนต่อด้านนั้น ๆ ที่เหมาะสม

หนูเป็นคนชอบคิดมาก คิดเยอะ จะซื้ออะไร จะทำอะไร ต้องคุ้มค่า ในทุก ๆ วัน หนูจะต้องนั่งมโนว่าหนูเป็นเจ้าของธุรกิจอย่างนึง โดยหนูมีไอเดีย
ที่แตกต่าง มีความคิดที่ชอบแหวกแนว บางทีก็เอาขนมยี่ห้อต่าง ๆ มานั่งคิดว่า ถ้าเปลี่ยนจากนี่ เป็นนั่น จากนั่น เป็นนี่ จะน่ากินกว่านะ
บางทีก็ชอบคิดเล่น ๆ ว่า จะทำอาหารอะไรสักอย่างที่คิดขึ้นเอง ในโลกนี้ไม่มีใครทำแน่นอน55 คนรอบข้างชอบบอกว่าเราหัวสร้างสรรค์
แต่บางอย่างก็โอเวอร์ไป หรือบางอย่างคิดได้แต่ทำไม่ได้หรอก เพราะบางอย่างต้องใช้เงินเยอะมาก เห้อ เกิดมาจน นี่มันเหนื่อยจัง! คิดได้ แต่ทำไม่ได้

เวลาที่ผ่านมาหนูลืมสนใจการเรียนไปแล้ว เพราะตั้งหน้าหาเงินก้อน และใช้เวลาค้นหาตัวเอง  แล้ววันนึงหนูตัดสินใจเอาความคิดที่ยิ่งใหญ่
คืออยากเป็นเจ้าของโรงงานขนม มาเป็นแรงบรรดาลใจในการอยากเรียนอีกครั้ง โดยหนูควรจะเรียนอะไรที่นำมาใช้ประโยชน์กับการทำโรงงานขนมได้จริง

แต่ที่สำคัญคือหนูจะต้องเรียนราม เพราะสะดวกที่สุด  ยังไงก็ต้องทำงานตาเหลือกต่อไป  วันนี้นั่งดูคณะว่าจะเรียนคณะอะไรดี?
คิดว่าถ้าเรียนสาขาการตลาด น่าจะโอเคเลย ใช่ไหมคะ

**ตอนนี้ดอร์ปเรียน อยู่ปวช.2 กำลังคิดอยู่ว่าจะเรียนพรีดีกรีควบกันไป หรือหาช่องทางเรียนให้จบม.ปลายไวกว่านี้ - . -