สวัสดีจ้ะ เรื่องนี้บอกไว้ก่อนเลยว่าเป็นเรื่องจริงของเราเอง ผ่านมาแล้ว แต่อยากแบ่งปัน
ไม่คิดเหมือนกันว่าจะผ่านมันมาได้ เพราะเจ๊บแทบเป็นแทบตายย
เราคบกับแฟนเก่ามาได้ 7ปีค่ะ ประคับประคองมันมาได้แค่นี้
เราคบกันตั้งแต่มัธยมค่ะ เรากันมาก เอ(สมมติชื่อแฟนน่ะ)เป็นคนมองการไกล พูดคุยเรื่องอนาคตของเราตลอด เกินเด็กเนอะ จนเราต้องมาเรียนต่อที่กรุงเทพ เลยต้องห่างกัน จะเจอกันก็ช่วงปิดเทอมค่ะ แต่โทรคุยกันทุกวันไม่มีเรื่องทะเลาะไรกันเลย จะมีก็แค่งอนกันโทหาช้า โทรหาไม่รับ แค่นี้เองค่ะ ก่อนเรื่องจะเกิดนี้ คบกันได้ประมาณ 3ปีแล้วค่ะ
จนวันนึง เอขอเราไปเที่ยวกลางคืนกับเพื่อน และบอกว่าจะกลับมาตอนเที่ยงคืน แล้วเดี่ยวโทหา เราก็รอน่ะ รอจนเผลอหลับไป เช้าก็โทรหา แต่โทรไม่ติด ตอนแรกก็คิดว่า แบตหมด หลับยังไม่ตื่น เลยโทหาเบอร์แม่เอ แม่เอบอกว่าเอยังไม่กลับมาบ้านเลย เมื่อกี้หนูให้เพื่อนโทรมาถามแล้วนิ เอ่ออออ (เพื่อนคนไหนว่ะ) ก็เลยทำเนียนขอเบอร์คนนั้นมาแล้วเราก็เลยโทรไป ปรากฏว่า เป็นเบอร์ของเพื่อนผู้หญิงอีกคน ชื่อส้มล่ะกัน(สมมติน่ะ) นางบอกว่าเอมารับส้มไปเที่ยวตั้งแต่เมื่อคืน ป่านี้ยังไม่พาส้มกลับมา นางเป็นห่วงเพื่อนมากเลยโทรไปหาอีกเบอร์(ก็คือเบอร์แม่ เอเคยเอาโทไปหาส้ม) เราไม่ได้บอกเพื่อนนางน่ะว่าเป็นแฟนเอ เราบอกว่าเป็นน้องสาว เลยหลอกถามไป ได้ใจความอีกว่า เอมาหาส้มทุกวัน ตอนกลางวันก้จะมาอยู่ที่ห้องกับส้ม กลางคืนก้กลับบ้าน
โดยปกติแล้ว เอไม่ใช่คนเที่ยวค่ะ แต่เมื่อคืน มีงานประจำปีในจังหวัด คุยกับเพื่อนส้มได้แป๊ปปๆ เราก้วางไป เราอึ้งทำไรไมถูกในหัวคิดต่างๆนาๆว่า ระหว่างที่เรียนอยู่ เค้าไปหาใคร เค้าไปทำอะไร แล้ววันนี้เค้าหายไป เค้าไปไหน ไปนอนกับใคร ได้กันรึป่าวว ความรู้สึกเหมือนล้มทั้งยืน แต่เก็บอารมณ์ นั่งเรียนไปแบบไม่รู้เรื่องเลยย
จนบ่ายโมงพักเที่ยงพอดี เอก้ไม่โทมา เราเลยโทไป ติดแล้วว เย้!!! แต่รับปุ้บ เอเงียบ เราเลยถาม มีไรจะพูดมั้ย เอบอกไม่มี เธอรู้ความจริงหมดแล้วนิ เราก็เลยถามไป จะเอายังไง เลิกกันมั้ย เอบอกไม่ยอม ไม่เลิกขอโทษ เดี่ยวจะโทรไปบอกเลิกส้มเลย แล้วเอก็โทไปประชุมสายให้เราได้ยินด้วยน่ะ
เราคิดว่าถ้าอยู่ไกลก้คงมีอีก ก็เลยบอกว่าถ้าไม่อยากให้เลิก มาทำงานที่กรุงเทพ มาอยู่หอใกล้ๆกัน ถ้าไม่มาก้เลิกแค่นี้ ให้เวลา 3วัน ไม่เจอน่าก้ไม่ต้องโทรหากันอีกเลยย จะเปลี่ยนเบอร์หนีเอ #เราก็ขู่เอไปแบบนี้น่ะ เราไม่ด่าเรื่องที่เกิดขึ้นเลยน่ะ ไม่ถามเอเลยว่า หายไปไหนไปทำไรมารึป่าวว ทั้งที่ข้างในใจอยากรู้มาก แต่ไม่กล้าถาม กลัวรับคำตอบไม่ได้
#3 วัน เอก็มาหาค่ะ โทรให้เราไปรับที่ หมอชิต ดีใจน่ะที่เค้าเลือกฟังคำพูดเรา แต่.... ป่าวเลยย การให้อภัยโดยที่ไม่ถามอะไรเลยยย มันก็เลยได้ใจ มีครั้งแรก ก็มีครั้งที่2 ค่ะ ++เด่วมาต่อ
ควายล้วนๆ ไม่มีวัวผสม!!
ไม่คิดเหมือนกันว่าจะผ่านมันมาได้ เพราะเจ๊บแทบเป็นแทบตายย
เราคบกับแฟนเก่ามาได้ 7ปีค่ะ ประคับประคองมันมาได้แค่นี้
เราคบกันตั้งแต่มัธยมค่ะ เรากันมาก เอ(สมมติชื่อแฟนน่ะ)เป็นคนมองการไกล พูดคุยเรื่องอนาคตของเราตลอด เกินเด็กเนอะ จนเราต้องมาเรียนต่อที่กรุงเทพ เลยต้องห่างกัน จะเจอกันก็ช่วงปิดเทอมค่ะ แต่โทรคุยกันทุกวันไม่มีเรื่องทะเลาะไรกันเลย จะมีก็แค่งอนกันโทหาช้า โทรหาไม่รับ แค่นี้เองค่ะ ก่อนเรื่องจะเกิดนี้ คบกันได้ประมาณ 3ปีแล้วค่ะ
จนวันนึง เอขอเราไปเที่ยวกลางคืนกับเพื่อน และบอกว่าจะกลับมาตอนเที่ยงคืน แล้วเดี่ยวโทหา เราก็รอน่ะ รอจนเผลอหลับไป เช้าก็โทรหา แต่โทรไม่ติด ตอนแรกก็คิดว่า แบตหมด หลับยังไม่ตื่น เลยโทหาเบอร์แม่เอ แม่เอบอกว่าเอยังไม่กลับมาบ้านเลย เมื่อกี้หนูให้เพื่อนโทรมาถามแล้วนิ เอ่ออออ (เพื่อนคนไหนว่ะ) ก็เลยทำเนียนขอเบอร์คนนั้นมาแล้วเราก็เลยโทรไป ปรากฏว่า เป็นเบอร์ของเพื่อนผู้หญิงอีกคน ชื่อส้มล่ะกัน(สมมติน่ะ) นางบอกว่าเอมารับส้มไปเที่ยวตั้งแต่เมื่อคืน ป่านี้ยังไม่พาส้มกลับมา นางเป็นห่วงเพื่อนมากเลยโทรไปหาอีกเบอร์(ก็คือเบอร์แม่ เอเคยเอาโทไปหาส้ม) เราไม่ได้บอกเพื่อนนางน่ะว่าเป็นแฟนเอ เราบอกว่าเป็นน้องสาว เลยหลอกถามไป ได้ใจความอีกว่า เอมาหาส้มทุกวัน ตอนกลางวันก้จะมาอยู่ที่ห้องกับส้ม กลางคืนก้กลับบ้าน
โดยปกติแล้ว เอไม่ใช่คนเที่ยวค่ะ แต่เมื่อคืน มีงานประจำปีในจังหวัด คุยกับเพื่อนส้มได้แป๊ปปๆ เราก้วางไป เราอึ้งทำไรไมถูกในหัวคิดต่างๆนาๆว่า ระหว่างที่เรียนอยู่ เค้าไปหาใคร เค้าไปทำอะไร แล้ววันนี้เค้าหายไป เค้าไปไหน ไปนอนกับใคร ได้กันรึป่าวว ความรู้สึกเหมือนล้มทั้งยืน แต่เก็บอารมณ์ นั่งเรียนไปแบบไม่รู้เรื่องเลยย
จนบ่ายโมงพักเที่ยงพอดี เอก้ไม่โทมา เราเลยโทไป ติดแล้วว เย้!!! แต่รับปุ้บ เอเงียบ เราเลยถาม มีไรจะพูดมั้ย เอบอกไม่มี เธอรู้ความจริงหมดแล้วนิ เราก็เลยถามไป จะเอายังไง เลิกกันมั้ย เอบอกไม่ยอม ไม่เลิกขอโทษ เดี่ยวจะโทรไปบอกเลิกส้มเลย แล้วเอก็โทไปประชุมสายให้เราได้ยินด้วยน่ะ
เราคิดว่าถ้าอยู่ไกลก้คงมีอีก ก็เลยบอกว่าถ้าไม่อยากให้เลิก มาทำงานที่กรุงเทพ มาอยู่หอใกล้ๆกัน ถ้าไม่มาก้เลิกแค่นี้ ให้เวลา 3วัน ไม่เจอน่าก้ไม่ต้องโทรหากันอีกเลยย จะเปลี่ยนเบอร์หนีเอ #เราก็ขู่เอไปแบบนี้น่ะ เราไม่ด่าเรื่องที่เกิดขึ้นเลยน่ะ ไม่ถามเอเลยว่า หายไปไหนไปทำไรมารึป่าวว ทั้งที่ข้างในใจอยากรู้มาก แต่ไม่กล้าถาม กลัวรับคำตอบไม่ได้
#3 วัน เอก็มาหาค่ะ โทรให้เราไปรับที่ หมอชิต ดีใจน่ะที่เค้าเลือกฟังคำพูดเรา แต่.... ป่าวเลยย การให้อภัยโดยที่ไม่ถามอะไรเลยยย มันก็เลยได้ใจ มีครั้งแรก ก็มีครั้งที่2 ค่ะ ++เด่วมาต่อ