คือดิฉันเป็นคนที่โดยสารรถตู้บ่อย แต่ก็ไม่ได้บ่อยมากขนาดนั่งทุกวันนะคะ
แล้วมันเหมือนมีเคมีดึงดูดให้ดิฉันต้องพบเจอกับผู้คนที่น่าจดจำต่างๆ มากมายค่ะ
มีประมาณ 3-4 เหตุการณ์ที่ตราตรึงในหัวใจมากๆ ทุกวันนี้ก็ไม่ลืมเลือน
เหตุการณ์แรก ดิฉันนั่งรถตู้โดยสารระหว่างจังหวัดที่ดิฉันอยู่เพื่อเข้ากรุงเทพค่ะ
ระยะทางเบาๆ ร้อยกิโลนิดๆ ค่ะ การที่คนจะนำสัตว์ขึ้นรถตู้ ดิฉันก็อดทนนะคะ
เคยเจอกระต่าย หนูแฮมสเตอร์ ดิฉันก็อดทน แต่คราวนี้ค่ะ ดิฉันได้ยินเสียง โหมะๆ
โหมะๆ เหมือนเรียกหมากินข้าว โหมะๆ มุๆ มิๆ เอ๊ะ อะไรหนอ...
หันดูค่ะ... หมา เอาหมาขึ้นรถตู้ แล้วไม่ใช่ชิสุอะไรอย่างนี้นะคะตัวเล็กๆ
นั่งมาเป็นประหนึ่งผู้โดยสาร
เอาเถอะค่ะ หมาอาจจะไม่น่าตื่นเต้นเท่าไหร่ อีกครั้งหนึ่งค่ะ
ดิฉันได้ยินเสียง ต๊อกๆ ต๊อกๆ ก็หันไปดูหลายครั้งมากๆ เห็นผู้ชายคนหนึ่ง
เป็นเสียงเหมือนลักษณะเคาะส้นรองเท้ากับพื้นค่ะ ต๊อกๆ ก็นึกรำคาญในใจ
เออ จะเคาะทำไมเนาะ มันก็ดังประมาณนี้ เบาๆ ดังๆ ไปตลอดทางค่ะ
ในใจก็นึกนะคะ เอ๊ะ เสียงเหมือนไก่เนาะ แต่แบบจะมีไก่บนรถตู้ได้ไงคะ
แล้วพอถึงประมาณรังสิต ผู้ชายคนนั้นก็ลงค่ะ ดิฉันก็มองตาม
เอ๊ะ นางอุ้มอะไรนั่น ... ไก่ชน
อิ....................................... เอาไก่ชนมาโด้ยยยยยยยยยย
ต๊อกๆ คือ ไก่ชน
ครั้งต่อมาเป็นเหตุการณ์สยองขวัญค่ะ ดิฉันโดยสารจากเกษตรไปลาดพร้าว
รถแล่นมาถึงช่วงรัชโยธิน เวลาค่ำๆ เรื่องรถติดไม่ต้องพูดถึงค่ะ
เรียกได้ว่าจอดนิ่งสนิท ข้างๆ ดิฉันเป็นน้องนักศึกษาหน้าตาเรียบๆ
ไฟในรถสลัวๆ นะคะ ... นางล้วงกระเป๋ายุกยิกๆ ค่ะ ล้วงอยู่พักใหญ่
แล้วนางก็ควัก ... มีด ... ออกมาค่ะ ฮะ!!!! อินี่ เธอเครียดที่รถติดเหรอคะ
ดิฉันนี่ตาเบิกโพลงอยู่ในความมืด คือตกใจมาก คนเราพกมีดใส่กระเป๋ากันด้วยเหรอคะ
เป็นมีดปอกผลไม้ ด้ามสีส้มๆ น่ะค่ะ ... แล้วนางก็ล้วง แอปเปิ้ล ...
ล้วงแอปเปิ้ลออกมาค่าาาาาาา แล้วก็ก้มหน้าก้มตาปอกเปลือกแอปเปิ้ล
มีถุงพลาสติกเล็กๆ มาใส่เปลือกด้วยจ้า เอาเซ่...
คือหิว ดิฉันเข้าใจ คือกินอะไรง่ายๆ ได้มั้ย ขนมปัง แซนด์วิช ไรงี้ ได้มั้ย
อีกครั้งหนึ่งคือ นั่งจากกรุงเทพกลับบ้านค่ะ เวลากลางคืนแล้ว
รถมาถึงช่วงอยุธยา เราทั้งคันก็ได้ยินเสียง ครืด คราด แบบดังมาก
ดังต่อเนื่องตลอดทางค่ะ ดิฉันก็มองหน้าพี่คนขับ สักพักพี่เขาถึงกับจอดรถ
เพื่อลงไปดูว่า ล้อรถ หรือเครื่องเคราอะไรมีปัญหาจุดไหน คือเสียงดังมาก
แต่ก็ไม่พบค่ะ ก็ปกติดี จนมาถึงปลายทาง รถจอดติดแยกไฟแดงค่ะ
ทั้งคันนิ่ง เงียบ แต่เสียงนี้ยังคงอยู่ แล้วก็มีป้าคนหนึ่งพูดขึ้นมาว่า ...เขากรน
สรุปคืออีลุงท้ายรถแกนอนกรนค่ะ กรนจนนึกว่ารถเสียค่ะความดังระดับนั้น
ล่าสุดคือเมื่อเช้าค่ะ ดิฉันก็หลับ ได้ยินเสียง แก๊บๆ แก๊บๆ รบกวนโสตมาก
ลืมตาดู ลุงข้างๆ ... ตัดเล็บ ... แล้วนึกถึงเล็บผู้ชายแข็งๆ อะค่ะ
ก็ตัด บรรจงตัดอยู่นั่น ครบ 10 เล็บค่ะ อยากลุกไปตบด้วยกรรไกรตัดเล็บ
ประเด็นคือเสียงไม่พอค่ะ เศษเล็บกระเด็นใส่กระโปรงดิฉันตลอดช่วงเวลานั้น
โอ๊ยยยยย จังหวะนึง เงียบ ... ดิฉันก็ อ้าาา คงตัดเสร็จแล้ว
ลืมตาดูสิ ... โน จ้าาาาาาา ที่เงียบคือตะไบเล็บ ... ค่ะ ก็ตัดไปจนครบ 10 เล็บอะค่ะ
ใครเคยพบเจอพฤติกรรมน่าจดจำในการโดยสารรถตู้
มาเล่าแลกเปลี่ยนกันนะคะ
รวมประสบการณ์คนน่าจดจำในการโดยสารรถตู้สาธารณะของดิฉัน
แล้วมันเหมือนมีเคมีดึงดูดให้ดิฉันต้องพบเจอกับผู้คนที่น่าจดจำต่างๆ มากมายค่ะ
มีประมาณ 3-4 เหตุการณ์ที่ตราตรึงในหัวใจมากๆ ทุกวันนี้ก็ไม่ลืมเลือน
เหตุการณ์แรก ดิฉันนั่งรถตู้โดยสารระหว่างจังหวัดที่ดิฉันอยู่เพื่อเข้ากรุงเทพค่ะ
ระยะทางเบาๆ ร้อยกิโลนิดๆ ค่ะ การที่คนจะนำสัตว์ขึ้นรถตู้ ดิฉันก็อดทนนะคะ
เคยเจอกระต่าย หนูแฮมสเตอร์ ดิฉันก็อดทน แต่คราวนี้ค่ะ ดิฉันได้ยินเสียง โหมะๆ
โหมะๆ เหมือนเรียกหมากินข้าว โหมะๆ มุๆ มิๆ เอ๊ะ อะไรหนอ...
หันดูค่ะ... หมา เอาหมาขึ้นรถตู้ แล้วไม่ใช่ชิสุอะไรอย่างนี้นะคะตัวเล็กๆ
นั่งมาเป็นประหนึ่งผู้โดยสาร
เอาเถอะค่ะ หมาอาจจะไม่น่าตื่นเต้นเท่าไหร่ อีกครั้งหนึ่งค่ะ
ดิฉันได้ยินเสียง ต๊อกๆ ต๊อกๆ ก็หันไปดูหลายครั้งมากๆ เห็นผู้ชายคนหนึ่ง
เป็นเสียงเหมือนลักษณะเคาะส้นรองเท้ากับพื้นค่ะ ต๊อกๆ ก็นึกรำคาญในใจ
เออ จะเคาะทำไมเนาะ มันก็ดังประมาณนี้ เบาๆ ดังๆ ไปตลอดทางค่ะ
ในใจก็นึกนะคะ เอ๊ะ เสียงเหมือนไก่เนาะ แต่แบบจะมีไก่บนรถตู้ได้ไงคะ
แล้วพอถึงประมาณรังสิต ผู้ชายคนนั้นก็ลงค่ะ ดิฉันก็มองตาม
เอ๊ะ นางอุ้มอะไรนั่น ... ไก่ชน
อิ....................................... เอาไก่ชนมาโด้ยยยยยยยยยย
ต๊อกๆ คือ ไก่ชน
ครั้งต่อมาเป็นเหตุการณ์สยองขวัญค่ะ ดิฉันโดยสารจากเกษตรไปลาดพร้าว
รถแล่นมาถึงช่วงรัชโยธิน เวลาค่ำๆ เรื่องรถติดไม่ต้องพูดถึงค่ะ
เรียกได้ว่าจอดนิ่งสนิท ข้างๆ ดิฉันเป็นน้องนักศึกษาหน้าตาเรียบๆ
ไฟในรถสลัวๆ นะคะ ... นางล้วงกระเป๋ายุกยิกๆ ค่ะ ล้วงอยู่พักใหญ่
แล้วนางก็ควัก ... มีด ... ออกมาค่ะ ฮะ!!!! อินี่ เธอเครียดที่รถติดเหรอคะ
ดิฉันนี่ตาเบิกโพลงอยู่ในความมืด คือตกใจมาก คนเราพกมีดใส่กระเป๋ากันด้วยเหรอคะ
เป็นมีดปอกผลไม้ ด้ามสีส้มๆ น่ะค่ะ ... แล้วนางก็ล้วง แอปเปิ้ล ...
ล้วงแอปเปิ้ลออกมาค่าาาาาาา แล้วก็ก้มหน้าก้มตาปอกเปลือกแอปเปิ้ล
มีถุงพลาสติกเล็กๆ มาใส่เปลือกด้วยจ้า เอาเซ่...
คือหิว ดิฉันเข้าใจ คือกินอะไรง่ายๆ ได้มั้ย ขนมปัง แซนด์วิช ไรงี้ ได้มั้ย
อีกครั้งหนึ่งคือ นั่งจากกรุงเทพกลับบ้านค่ะ เวลากลางคืนแล้ว
รถมาถึงช่วงอยุธยา เราทั้งคันก็ได้ยินเสียง ครืด คราด แบบดังมาก
ดังต่อเนื่องตลอดทางค่ะ ดิฉันก็มองหน้าพี่คนขับ สักพักพี่เขาถึงกับจอดรถ
เพื่อลงไปดูว่า ล้อรถ หรือเครื่องเคราอะไรมีปัญหาจุดไหน คือเสียงดังมาก
แต่ก็ไม่พบค่ะ ก็ปกติดี จนมาถึงปลายทาง รถจอดติดแยกไฟแดงค่ะ
ทั้งคันนิ่ง เงียบ แต่เสียงนี้ยังคงอยู่ แล้วก็มีป้าคนหนึ่งพูดขึ้นมาว่า ...เขากรน
สรุปคืออีลุงท้ายรถแกนอนกรนค่ะ กรนจนนึกว่ารถเสียค่ะความดังระดับนั้น
ล่าสุดคือเมื่อเช้าค่ะ ดิฉันก็หลับ ได้ยินเสียง แก๊บๆ แก๊บๆ รบกวนโสตมาก
ลืมตาดู ลุงข้างๆ ... ตัดเล็บ ... แล้วนึกถึงเล็บผู้ชายแข็งๆ อะค่ะ
ก็ตัด บรรจงตัดอยู่นั่น ครบ 10 เล็บค่ะ อยากลุกไปตบด้วยกรรไกรตัดเล็บ
ประเด็นคือเสียงไม่พอค่ะ เศษเล็บกระเด็นใส่กระโปรงดิฉันตลอดช่วงเวลานั้น
โอ๊ยยยยย จังหวะนึง เงียบ ... ดิฉันก็ อ้าาา คงตัดเสร็จแล้ว
ลืมตาดูสิ ... โน จ้าาาาาาา ที่เงียบคือตะไบเล็บ ... ค่ะ ก็ตัดไปจนครบ 10 เล็บอะค่ะ
ใครเคยพบเจอพฤติกรรมน่าจดจำในการโดยสารรถตู้
มาเล่าแลกเปลี่ยนกันนะคะ