สวัสดีครับ

ช่วงเวลานี้ก็ย่างเข้าสู่ปลายปีอีกแล้วทั้งที่ความรู้สึกถึงบรรยากาศอันรื่นเริงแห่งการเฉลิมฉลองเมื่อปีก่อนยังไม่จางหายไป ทำให้ผมอดคิดไม่ได้ว่าเวลาช่างหมุนเวียนไปอย่างรวดเร็วเสียเหลือเกิน หลายคนคงเริ่มรู้สึกและได้สัมผัสสายลมหนาวที่เริ่มพัดหวลคืนมาเป็นสัญญานว่าฤดูแห่งการท่องเที่ยวธรรมชาติป่าเขาภูดอยกำลังจะเริ่มต้นในไม่ช้า

ผมรู้สึกได้ทุกครั้งที่ลมหนาวหวลคืนราวกับมีสิ่งดลใจให้รู้สึกชื่นฉ่ำใจอย่างน่าประหลาด ความทรงจำที่ดีในห้วงแห่งสายลมหนาวที่ผ่านมาหลายครั้งหลายหนหวลคืนกลับมาสู่ห้วงคำนึงอย่างน่าฉงน กลายเป็นความอบอุ่นในจิตใจท่ามกลางสายลมหนาวอีกคราหนึ่ง ความรุ้สึกอยากหวลคืนสู่ธรรมชาติแห่งป่าเขาก็บังเกิด แต่ก่อนจะถึงเวลานั้นอยากหยิบภาพทะเลสุดท้ายที่ได้ไปเยือนมาร่วมอำลาท้องทะเลในบันทึกการเดินทางครั้งเล็กๆครั้งล่าสุดที่เกิดขึ้น ณ ปราณบุรี

ผมเดินทางไปเยือนปราณบุรีหลายครั้งหลายหน ได้พบกับความงดงามมากมายของธรรมชาติป่าเขาสายน้ำและท้องทะเล แต่จะมีสักกี่คนที่รู้ว่าเบื้องหลังความสวยงามและธรรมชาติอันบริสุทธิที่เราได้สัมผัสกัน ยังมีสิ่งหนึ่งที่อยู่เบิ้องหลังความงดงามเหล่านี้เป็นเสมือนพลังขับเคลื่อนแห่งสรรพชีวิตทั้งมวลในท้องทะเลเห็นปรากฎเป็นภาพสวยงามแก่สายตาผู้คนสืบไปชั่วนิรันดร์...