**********สวัสดีครับเพื่อนๆ นี่เป็นกระทู้แรกที่ผมเขียน ถ้ามีอะไรผิดพลาดต้องขอโทษไว้ก่อนนะครับ***********
ผมเองก็เป็นคนนึงทีมีแฟนแล้วก็อยากมีรักที่ดี บอกก่อนนะครับว่าตอนนี้ผมเรียนป.โท ย่านบางเขน อยู่แต่ต้องมาที่ต่างประเทศทำงานวิจัยประมาณ5ถึง6 เดือน ส่วนแฟนผมเป็นพยาบาล อยู่รพ.ย่านวังหลัง เธอต้องทำงาน เป็นกะ เรียกว่าเวรเช้า(ประมาณ7โมงถึง4โมง) เวรบ่าย(4โมงถึงเที่ยงคืน) เวรดึก(เที่ยงคืนถึง7โมง) อยู่ในวอดศัลฯอุบัติเหตุ พยาบาลหรือคนในสายอาชีพนี้คงรู้ดี ว่าเหนื่อยแค่ไหน ผมกับแฟนเราคบกันกันมาจนถึงวันนี้(12/11/57) ก็ประมาณ 7เดือนกว่า บางคนอาจคิดว่าเราคบกันยังไม่นานจะมีอะไรน่าสนใจ ขอบอกว่า เรื่องทดสอบความรักอาจจะมากกว่าคู่อื่นก็ได้ครับ ผมจะเล่าตั้งแต่เราคบกันมา จนถึงปัจจุบันว่าเราปรับกันอย่างไร เผื่อคนที่ดูจะได้ปรับไปใช้กะความรักของตัวเอง เอาละครับผมจะมาเข้าเรื่องเลยละกัน
ผมกับแฟนเราพบกันในเว็บหาเพื่อนเว็บหนึ่ง ตอนนั้นผมก็อยากไปหาเพื่อนคุยทั่วไปไม่ได้คิดจะหาแฟนแต่อย่างใด แต่แล้วผมก็ไปสะดุดกะไอดีไลน์คนๆนึงเข้า ถูกละครับ แฟนผมเอง!! ผม@ไลน์เธอแล้วก็ทักเธอไป ตอนแรกก็อยากคุยกันเป็นเพื่อนคุยธรรมดา แต่พอคุยกันไปคุยกันมา ผมรู้สึกผูพันกะเธออย่างบอกไม่ถูก ผมไม่เคยรู้สึกผูกพันกับใครอย่างนี้มาก่อน มันแปลกมากเพราะเราคุยกันจนคุ้นเคยไวมาก (บางคนคงสงสัยว่าทำไมแฟนผมถึงเอาไลน์ตัวเองไปทิ้งไว้ในเว็บพวกนี้ ตอนนั้นคุ๊กกี้รันกำลังมาครับ แฟนผมลงเพื่อให้คนเล่นเกม@ไปจะได้ส่งอะไรซักอย่างน่ะ แล้วจะได้รางวัล ผมก็ไม่รุ้เรื่องหรอก เรียนอย่างเดียวก้ไม่มีเวลาไปเล่นเท่าไรน่ะครับ) หลังจากที่เราคุยกันได้ช่วงนึง เราก็นัดเจอกัน ครั้งแรกที่ผมเห็นตัวจริงเธอผมบอกเลยว่านี่แหละคนที่ตามหา.....^^ สำหรับผม ยิ้มเธอทำให้ผมรู้สึกดีมาก เราคุยกันแบบอายๆ เราไปทานข้าวกันมื้อแรก ผมขอออกเองเราต่างก็คุยกันไปเรื่อยๆจนคุ้นเคยกัน ลืมบอกไปครับว่าตอนนั้นเธอยังไม่ได้สอบใบประกอบยังไม่ได้ควงเวร เลยมีเวลาว่างกันอยู่ ตลอดเวลาที่เราคบกันผมจะส่งเพลงรักให้เธอทุกๆวันก่อนเธอไปทำงาน เพื่อให้กำลังในเธอ ในวันทีว่างตรงกันเราก็จะนัดเจอกัน ไปเที่ยวกันบ่อยขึ้น ทุกอย่างลงตัวมากครับแต่แล้วเรื่องราวก็เริ่มถึงการเปลี่ยนแปลง
หลังจากที่เธอได้ควงเวร งานเธอหนักขึ้นเราแทบจะหาเวลาที่จะได้ไปเที่ยวกันบ่อยๆอย่างแต่ก่อนได้น้อยลง เราเริ่มมีปากเสียงกันเพราะผมมักจะชอบโทรหาเธออยู่บ่อยๆ แต่การเป็นพยาบาลไม่ใช่เรื่องง่ายๆนะครับ เธองานยุ่งมาก ดังนั้นก็เลยไม่ค่อยมีเวลาคุยกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน แต่เธอก็พยายามเพื่อผมนะครับ เธอยอมเอาเวลาที่เธอมีทั้งหมดเพื่อมาให้ผม มาคุยโทรศัพท์ ไปเที่ยว กินข้าว ตอนนั้นผมเองไม่เคยคิดถึงเลยว่าสิ่งที่เธอทำให้มันคือทั้งหมดที่เธอทำได้แล้ว ผมเองบางครั้งก็เข้าใจเธอยอมให้เธอพัก แต่อะไรๆมันก็ไม่ได้ราบเรียบเสมอไป ในวันที่ผมว่างเธอต้องขึ้นเวร ในวันที่เธอได้พักซึ่งมีประมาณ1วันต่อสัปดาห์ แต่ผมกลับไม่ว่าง เรื่องเวลานี่แหละครับตัวปัญหาของเราเลย
ช่วงเวลาที่ผ่านมาเราทั้งรักกันทั้งทะเลาะกันเพราะว่าผมเองต้องการเวลาจากเธอมากๆๆเพื่อโทรคุยกัน แต่เธอก็ต้องดูแลคนไข้ซึ่งแร้วแต่ดวงจริงๆวันไหนไม่มีก็ว่าง บางท่านอาจเคยเห็นที่พยาบาลบางคนนั่งเฉยหรือเล่นเกมในมือถือ ก็อย่าไปว่าเค้าเลย ถ้ารู้ว่าเค้าต้องทำอะไรทุกคนคงไม่บ่นกัน บางวันที่คนไข้เยอะก็งานงอก ผมละต้องอดทนยอมไม่คุยเพื่อให้เธอไม่เสียงาน เพราะผมเองก้ไม่ได้คิดแต่จะคุยขนาดนั้น ปัญหามาทีละอย่าง2อย่างละครับตอนแรกก็แค้เวลาคุยเวลาเที่ยว ต่อมาเธอเริ่มเหนื่อย เพลีย เวลาคุยกันมักจะหลับไปเองผมก็จะรู้สึกไม่ดี ว่าทำไมแค่บอกลาก่อนนอนทำไม่ไหวเลยหรอ คิดแต่ในมุมผม ผมเองเป็นคนคิดมากกะเรื่องพวกนี้เพราะมันรู้สึกเหมือนเค้าไม่ใส่ใจเราเท่าที่ควร เราทะเลาะกับปัญหาที่ผ่านมามากมาย เดี๋ยวคุยกันรักกันดี เดี่ยวทะเลาะกัน เป็นอย่างนี้มาเรื่อยๆๆๆๆๆๆๆ เราเคยหันมาคุยกันว่าทำไงเราจะไม่ต้องมาทะเลาะเรื่องพวกนี้ แต่ไม่ว่าเราจะคุยกันกี่ครั้ง เราก้ไม่เคยจะทำตามที่ตั้งใจได้ซักที
จนไม่นานมานี้เรื่องราวก็ถึงจุดพีค เมื่อแฟนผมบอกกับผมว่าเธอเหนื่อยแล้ว เธอบอกผมว่าเธออยากเลิกกับผมในตอนที่ยังรู้สึกดีๆอยู่ ซึ่งตอนนั้นผมอยู่ที่ต่างประเทศ คิดดูนะครับ อยู่ก็ห่างกัน เวลาไม่ตรงกัน ยังโดนบอกเลิกอีก ทำเอาผมอึ้งไปพักนึงเลยครับ แต่ผมก็ขอโอกาสเธอเพื่อจะแก้ตัวแต่แฟนผมเป็นคนใจแข็งมาก เธอบอกแค่ว่าไม่อยากเหนื่อยแล้วขอโทษที่ทำตามสัญญาไม่ได้แล้ว ผมถึงกับหลั่งน้ำตาลูกผู้ชายเพื่อแสดงให้เธอรู้ว่าผมไม่แคร์ว่าจะดูอ่อนแอหรือยังไงผมร้องไห้เหมือนคนบ้า ในหัวคิดแค่ทำไงจะให้เธอยอมคืนดี ผมขอร้องเธอให้เราเริ่มต้นกันใหม่ ร้องไปพูดไป ใช้เวลาประมาณเกือบ2ถึง3ชั่วโมงได้ ตอนนั้นผมคิดอย่างเดียวว่าถ้าผมต้องเสียเธอไป ผมคงอยู่ไม่ได้แน่ ผมใช้ทุกวิธีเพื่อขอร้องเธอแม้กระทั่งบอกเธอว่าเลิกก็ได้แต่ แต่ผมจะขอจีบเธอใหม่ เธอบอกว่าจีบอะไร อย่าฝืนต่อไปเลย เราต่างก็เหนื่อยทั้งคู่ คำพูดเธอยิ่งทำให้ผมร้องไห้หนักไปอีก ผมง้อเธอต่อไปเรื่อยๆจนกระทั่งเธอใจอ่อน โดยผมบอกเธอว่าขอแค่ลดสถานะก่อนก็ได้แล้วผมจะพิสูจน์ให้เธอเห็นว่าผมทำเพื่อเธอได้ แล้วเมื่อไรที่เธอคิดว่าเราจะไม่ทะเลาะกันแล้ว ค่อยให้เธอยอมให้ผมเป็นแฟนอีกครั้ง เธอตกลงมันทำให้ผมรู้สึกเหมือนว่าโลกนี้ยังน่าอยู่ต่อไปอีก หลังจากเราคุยกันผมก้ต้องรีบนอนเพื่อตอนเช้าต้องไปแลป ทำงาน แต่แน่นอนครับคนร้องไห้มาเป็นชั่วโมง ตื่นมาตาบวมสิครับ ไปที่แลปเพื่อนชาวบราซิลที่สนิทกันก็ถามว่าเป็นอะไรรึป่าว ระบายให้เค้าฟังได้นะ ผมเลยตอบไปว่าทุกอย่างโอเค แล้วขอบคุณเค้า หลังจากวันนั้นผมกะแฟนคุยกันดีขึ้น อารมณ์ผมก็ดีจนเพื่อนคนเดิมถามว่าวันก่อนดูไม่ดีแต่วันนี้ดูอารมณ์ดีมากเลยนะ ผมเลยบอกไปว่า ผมมีความสุขที่เค้าคงไม่เคยรับรู้ จนกว่าจะได้เจอกับตัวเอง เค้าก็ยิ้มแบบงงๆ จนเวลาผ่านไปแฟนผมก็ยอมคบกับผมอีกครั้ง เราก็คุยกันปกติดี จนกระทั่งผมเริ่มกลับไปมีนิสัยเรื่องเวลาอีกว่าทำไมคุยได้น้อย จนเธอพูดกับผมว่า"อีกแล้วหรอ" เคยเป็นกันมั้ยครับการที่เราฝังใจกะอะไรบางอย่างถึงเวลามันจะทำให้เรากลัวเมื่อเจอสิ่งบอกเหตุ คำพูดเธอทำให้ผมกลัว กลัวว่าเธอจะพูดว่าเลิกอีกครั้ง ตั้งแต่ที่เธอพุดครั้งแรกผมก็ฝังใจมาตลอดทุกครั้งที่เธอพูด ทำนองนี้ผมจะกลัวว่าเธอจะบอกว่าเลิกตลอด แต่ในที่สุดเธอก็พูดมันอีกครั้ง ทำไมน่ะหรอ เพราะผมอีกแล้วล่ะ ผมคุยกะเธอ เวลาที่เราเงียบกันผมมักถามว่าไม่มีอะไรจะคุยแล้วหรอ ทุกทีเธอจะบอกว่า"คิดเรื่องคุยไม่ออก" แต่วันนั้นเธอพูดว่า"พูดตรงๆนะ เดี่ยวนี้เค้าไม่อยากคุยกะตัวเลย คุยทีไรเดี๋ยวก็
ทะเลาะตลอด เค้าว่าเราเลิกกันเถอะ อย่าให้มันรู้สึกแย่ไปกว่านี้เลิก ไม่อยากจบแบบเกลียดกัน" ตอนนั้นผมก็อึ้งอีกครั้ง รอบนี้ผมร้องไห้ไม่ออกครับมันช็อคมาก เพราะทุกคั้งจะให้หนักแค่ไหนเธอก็ไม่เคยบอกว่า" พูดตรงๆ" มันทำให้ผมรีบบอกเธอให้ใจเยนผมฝืนคำพูดเธอ ที่บอกให้เลิกว่าไม่เลิก ผมพูดทุกอย่างที่คิดว่าจะเปลี่ยนใจเธอได้จนในที่สุดผมขอโอกาสเธอได้อีกครั้ง
เมื่อผมได้โอกาสครั้งนี้มา ผมคิดเลยว่านี่คงเป็นโอกาสสุดท้ายแล้ว และผมจะไม่มีทางพลาดไปอีกแน่ ผมจึงพยายามหาข้อมูลหรือวิธีต่างๆว่าทำไงถึงจะไม่ทะเลาะกับเรื่องพวกนี้อีกแล้วผมก็ทำมาจนทุกวันนี้ เราเข้าใจกันมากขึ้นและผมจะสรุปให้ว่าต้องทำไง ดังนี้ครับ
1.ทะเลาะกันอย่าขึ้นเสียงใช้อารมณ์คุยด้วยเหตุผล
2.ปรับตัวเองให้ได้ก่อนอย่าคิดไปปรับคนอื่น
3.อย่าประชดกัน
4.เอาใจเค้ามาใส่ใจเรา เข้าใจกัน
5.ให้พื้นที่แก่กันบ้าง ไม่ใช่ว่าเค้ากับเราจะอยู่ในโลกกัน2คน
ุ6.หาเหตุผลที่ทำให้เกิดปัญหา แล้วช่วยกันลดมัน
7.หมั่นเติมรักให้กันเมื่อมีโอกาส มากหรือน้อยไม่สำคัญ แค่ให้กันบ่อยๆก็พอ
8.ไม่นอกใจกัน****โชคดีผมไม่เจอแบบนั้น****
9.สำหรับคุณผู้ชาย ไม่ว่าคนรักคุณจะเป็นยังไง ก็ยอมเค้าไปก่อนเดี๋ยวเค้าก็จะรับฟังคุณเอง ส่วนคุณผู้หญิง อย่าคิดว่าเค้ายอมแร้วจะคิดว่าได้เปรียบ แต่ให้ลองคิดว่าที่เค้ายอมเพราะเค้ารัก ถ้าไม่รักผมกล้าพูดเลยว่าคงไม่มีผู้ชายคนไหนยอมผุ้หญิงเอาแต่ใจได้นานๆๆหรอกครับ
10.สำคัญมาก*************ไม่ว่าเราจะคนที่คุณรักจะเป็นไงให้นึกถึงวันแรกที่รักกันใหม่ๆ ช่วงเวลาดีๆที่ผ่านมาร่วมกัน เก็บทุกความรู้สึกดีๆแล้วถามใจตัวเองว่ายังรักเค้าอยู่รึป่าว แล้วคุณจะได้คำตอบว่าควรทำไงต่อไป ถ้ารักจงรู้จักให้อภัย เค้าเป็นคนรักไม่ใช่ศัตรูไม่ต้องไปแข่งก็ได้ แต่ถ้าไม่รักแล้ว ก็บอกลากันให้ดีอย่าได้โกรธแค้นไปเลย เพราะรักเป็นสิ่งสวยงาม แต่เพราะเราเองที่เอารักมากำหนดว่าใครเป็นยังไง**************
สุดท้ายนี้นะครับ อยากบอกว่ารักที่เรามีจะไม่ยั่งยืนหรอกครับ ตราบใดที่คน2คน ไม่คิดจะปรับตัวหากัน อย่าไปโทษความรักว่าเป็นรักไม่ดี ให้ย้อมมาดูตัวเราเองว่าวันนี้เราทำดีกับคนที่เรารักเพียงพอรึยังแร้วคนที่ถูกรัก เราทำให้คนที่รักเราสุขใจแล้วรึยัง ถ้าเราต่างก็แคร์กัน ผมเชื่อว่าทุกคู่ก้จะไม่มีทางมีปัญหาอย่างที่ผมเจอแน่ ผมเองเห็นแก่ตัวที่รักเค้ามากจนอยากจะให้เค้ามาเป็นโลกทั้งใบของผมแต่ผมตอนนี้ผมเลิกคิดแล้วและทุกอย่างก็ดีขึ้น อยากให้ทุกคนลองเอาไปปรับใช้นะครับ ถ้าชีวิตรักผมกับแฟนสามารถช่วยให้รักเพื่อนๆดีขึ้นผมก็จะยินดีมากครับ และขอให้สิ่งที่ผมตั้งใจทำเพื่อทุกคู่ส่งให้รักของผมและทุกคน มีแต่ความสุข รักกัน เข้าใจกันทุกคนนะครับ
#รักตัวมากนะคะ ถ้าได้อ่านอยากบอกว่ามาจากใจเลยคะ #ลืมบอกไปผมเป็นผู้ชายพูดคะ แต่กะแฟนผมเท่านั้นนะ คนอื่นไม่พูด....
Thank you for your attention.^^
เคล็ดลับเพื่อรัก/รักมากเกินไป...ใช่ว่าจะดี อาจกลายเป็นเห็นแก่ตัว (ฝากให้คู่รักทุกคู่เอาเป็นบทเรียนนะครับ)
ผมเองก็เป็นคนนึงทีมีแฟนแล้วก็อยากมีรักที่ดี บอกก่อนนะครับว่าตอนนี้ผมเรียนป.โท ย่านบางเขน อยู่แต่ต้องมาที่ต่างประเทศทำงานวิจัยประมาณ5ถึง6 เดือน ส่วนแฟนผมเป็นพยาบาล อยู่รพ.ย่านวังหลัง เธอต้องทำงาน เป็นกะ เรียกว่าเวรเช้า(ประมาณ7โมงถึง4โมง) เวรบ่าย(4โมงถึงเที่ยงคืน) เวรดึก(เที่ยงคืนถึง7โมง) อยู่ในวอดศัลฯอุบัติเหตุ พยาบาลหรือคนในสายอาชีพนี้คงรู้ดี ว่าเหนื่อยแค่ไหน ผมกับแฟนเราคบกันกันมาจนถึงวันนี้(12/11/57) ก็ประมาณ 7เดือนกว่า บางคนอาจคิดว่าเราคบกันยังไม่นานจะมีอะไรน่าสนใจ ขอบอกว่า เรื่องทดสอบความรักอาจจะมากกว่าคู่อื่นก็ได้ครับ ผมจะเล่าตั้งแต่เราคบกันมา จนถึงปัจจุบันว่าเราปรับกันอย่างไร เผื่อคนที่ดูจะได้ปรับไปใช้กะความรักของตัวเอง เอาละครับผมจะมาเข้าเรื่องเลยละกัน
ผมกับแฟนเราพบกันในเว็บหาเพื่อนเว็บหนึ่ง ตอนนั้นผมก็อยากไปหาเพื่อนคุยทั่วไปไม่ได้คิดจะหาแฟนแต่อย่างใด แต่แล้วผมก็ไปสะดุดกะไอดีไลน์คนๆนึงเข้า ถูกละครับ แฟนผมเอง!! ผม@ไลน์เธอแล้วก็ทักเธอไป ตอนแรกก็อยากคุยกันเป็นเพื่อนคุยธรรมดา แต่พอคุยกันไปคุยกันมา ผมรู้สึกผูพันกะเธออย่างบอกไม่ถูก ผมไม่เคยรู้สึกผูกพันกับใครอย่างนี้มาก่อน มันแปลกมากเพราะเราคุยกันจนคุ้นเคยไวมาก (บางคนคงสงสัยว่าทำไมแฟนผมถึงเอาไลน์ตัวเองไปทิ้งไว้ในเว็บพวกนี้ ตอนนั้นคุ๊กกี้รันกำลังมาครับ แฟนผมลงเพื่อให้คนเล่นเกม@ไปจะได้ส่งอะไรซักอย่างน่ะ แล้วจะได้รางวัล ผมก็ไม่รุ้เรื่องหรอก เรียนอย่างเดียวก้ไม่มีเวลาไปเล่นเท่าไรน่ะครับ) หลังจากที่เราคุยกันได้ช่วงนึง เราก็นัดเจอกัน ครั้งแรกที่ผมเห็นตัวจริงเธอผมบอกเลยว่านี่แหละคนที่ตามหา.....^^ สำหรับผม ยิ้มเธอทำให้ผมรู้สึกดีมาก เราคุยกันแบบอายๆ เราไปทานข้าวกันมื้อแรก ผมขอออกเองเราต่างก็คุยกันไปเรื่อยๆจนคุ้นเคยกัน ลืมบอกไปครับว่าตอนนั้นเธอยังไม่ได้สอบใบประกอบยังไม่ได้ควงเวร เลยมีเวลาว่างกันอยู่ ตลอดเวลาที่เราคบกันผมจะส่งเพลงรักให้เธอทุกๆวันก่อนเธอไปทำงาน เพื่อให้กำลังในเธอ ในวันทีว่างตรงกันเราก็จะนัดเจอกัน ไปเที่ยวกันบ่อยขึ้น ทุกอย่างลงตัวมากครับแต่แล้วเรื่องราวก็เริ่มถึงการเปลี่ยนแปลง
หลังจากที่เธอได้ควงเวร งานเธอหนักขึ้นเราแทบจะหาเวลาที่จะได้ไปเที่ยวกันบ่อยๆอย่างแต่ก่อนได้น้อยลง เราเริ่มมีปากเสียงกันเพราะผมมักจะชอบโทรหาเธออยู่บ่อยๆ แต่การเป็นพยาบาลไม่ใช่เรื่องง่ายๆนะครับ เธองานยุ่งมาก ดังนั้นก็เลยไม่ค่อยมีเวลาคุยกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน แต่เธอก็พยายามเพื่อผมนะครับ เธอยอมเอาเวลาที่เธอมีทั้งหมดเพื่อมาให้ผม มาคุยโทรศัพท์ ไปเที่ยว กินข้าว ตอนนั้นผมเองไม่เคยคิดถึงเลยว่าสิ่งที่เธอทำให้มันคือทั้งหมดที่เธอทำได้แล้ว ผมเองบางครั้งก็เข้าใจเธอยอมให้เธอพัก แต่อะไรๆมันก็ไม่ได้ราบเรียบเสมอไป ในวันที่ผมว่างเธอต้องขึ้นเวร ในวันที่เธอได้พักซึ่งมีประมาณ1วันต่อสัปดาห์ แต่ผมกลับไม่ว่าง เรื่องเวลานี่แหละครับตัวปัญหาของเราเลย
ช่วงเวลาที่ผ่านมาเราทั้งรักกันทั้งทะเลาะกันเพราะว่าผมเองต้องการเวลาจากเธอมากๆๆเพื่อโทรคุยกัน แต่เธอก็ต้องดูแลคนไข้ซึ่งแร้วแต่ดวงจริงๆวันไหนไม่มีก็ว่าง บางท่านอาจเคยเห็นที่พยาบาลบางคนนั่งเฉยหรือเล่นเกมในมือถือ ก็อย่าไปว่าเค้าเลย ถ้ารู้ว่าเค้าต้องทำอะไรทุกคนคงไม่บ่นกัน บางวันที่คนไข้เยอะก็งานงอก ผมละต้องอดทนยอมไม่คุยเพื่อให้เธอไม่เสียงาน เพราะผมเองก้ไม่ได้คิดแต่จะคุยขนาดนั้น ปัญหามาทีละอย่าง2อย่างละครับตอนแรกก็แค้เวลาคุยเวลาเที่ยว ต่อมาเธอเริ่มเหนื่อย เพลีย เวลาคุยกันมักจะหลับไปเองผมก็จะรู้สึกไม่ดี ว่าทำไมแค่บอกลาก่อนนอนทำไม่ไหวเลยหรอ คิดแต่ในมุมผม ผมเองเป็นคนคิดมากกะเรื่องพวกนี้เพราะมันรู้สึกเหมือนเค้าไม่ใส่ใจเราเท่าที่ควร เราทะเลาะกับปัญหาที่ผ่านมามากมาย เดี๋ยวคุยกันรักกันดี เดี่ยวทะเลาะกัน เป็นอย่างนี้มาเรื่อยๆๆๆๆๆๆๆ เราเคยหันมาคุยกันว่าทำไงเราจะไม่ต้องมาทะเลาะเรื่องพวกนี้ แต่ไม่ว่าเราจะคุยกันกี่ครั้ง เราก้ไม่เคยจะทำตามที่ตั้งใจได้ซักที
จนไม่นานมานี้เรื่องราวก็ถึงจุดพีค เมื่อแฟนผมบอกกับผมว่าเธอเหนื่อยแล้ว เธอบอกผมว่าเธออยากเลิกกับผมในตอนที่ยังรู้สึกดีๆอยู่ ซึ่งตอนนั้นผมอยู่ที่ต่างประเทศ คิดดูนะครับ อยู่ก็ห่างกัน เวลาไม่ตรงกัน ยังโดนบอกเลิกอีก ทำเอาผมอึ้งไปพักนึงเลยครับ แต่ผมก็ขอโอกาสเธอเพื่อจะแก้ตัวแต่แฟนผมเป็นคนใจแข็งมาก เธอบอกแค่ว่าไม่อยากเหนื่อยแล้วขอโทษที่ทำตามสัญญาไม่ได้แล้ว ผมถึงกับหลั่งน้ำตาลูกผู้ชายเพื่อแสดงให้เธอรู้ว่าผมไม่แคร์ว่าจะดูอ่อนแอหรือยังไงผมร้องไห้เหมือนคนบ้า ในหัวคิดแค่ทำไงจะให้เธอยอมคืนดี ผมขอร้องเธอให้เราเริ่มต้นกันใหม่ ร้องไปพูดไป ใช้เวลาประมาณเกือบ2ถึง3ชั่วโมงได้ ตอนนั้นผมคิดอย่างเดียวว่าถ้าผมต้องเสียเธอไป ผมคงอยู่ไม่ได้แน่ ผมใช้ทุกวิธีเพื่อขอร้องเธอแม้กระทั่งบอกเธอว่าเลิกก็ได้แต่ แต่ผมจะขอจีบเธอใหม่ เธอบอกว่าจีบอะไร อย่าฝืนต่อไปเลย เราต่างก็เหนื่อยทั้งคู่ คำพูดเธอยิ่งทำให้ผมร้องไห้หนักไปอีก ผมง้อเธอต่อไปเรื่อยๆจนกระทั่งเธอใจอ่อน โดยผมบอกเธอว่าขอแค่ลดสถานะก่อนก็ได้แล้วผมจะพิสูจน์ให้เธอเห็นว่าผมทำเพื่อเธอได้ แล้วเมื่อไรที่เธอคิดว่าเราจะไม่ทะเลาะกันแล้ว ค่อยให้เธอยอมให้ผมเป็นแฟนอีกครั้ง เธอตกลงมันทำให้ผมรู้สึกเหมือนว่าโลกนี้ยังน่าอยู่ต่อไปอีก หลังจากเราคุยกันผมก้ต้องรีบนอนเพื่อตอนเช้าต้องไปแลป ทำงาน แต่แน่นอนครับคนร้องไห้มาเป็นชั่วโมง ตื่นมาตาบวมสิครับ ไปที่แลปเพื่อนชาวบราซิลที่สนิทกันก็ถามว่าเป็นอะไรรึป่าว ระบายให้เค้าฟังได้นะ ผมเลยตอบไปว่าทุกอย่างโอเค แล้วขอบคุณเค้า หลังจากวันนั้นผมกะแฟนคุยกันดีขึ้น อารมณ์ผมก็ดีจนเพื่อนคนเดิมถามว่าวันก่อนดูไม่ดีแต่วันนี้ดูอารมณ์ดีมากเลยนะ ผมเลยบอกไปว่า ผมมีความสุขที่เค้าคงไม่เคยรับรู้ จนกว่าจะได้เจอกับตัวเอง เค้าก็ยิ้มแบบงงๆ จนเวลาผ่านไปแฟนผมก็ยอมคบกับผมอีกครั้ง เราก็คุยกันปกติดี จนกระทั่งผมเริ่มกลับไปมีนิสัยเรื่องเวลาอีกว่าทำไมคุยได้น้อย จนเธอพูดกับผมว่า"อีกแล้วหรอ" เคยเป็นกันมั้ยครับการที่เราฝังใจกะอะไรบางอย่างถึงเวลามันจะทำให้เรากลัวเมื่อเจอสิ่งบอกเหตุ คำพูดเธอทำให้ผมกลัว กลัวว่าเธอจะพูดว่าเลิกอีกครั้ง ตั้งแต่ที่เธอพุดครั้งแรกผมก็ฝังใจมาตลอดทุกครั้งที่เธอพูด ทำนองนี้ผมจะกลัวว่าเธอจะบอกว่าเลิกตลอด แต่ในที่สุดเธอก็พูดมันอีกครั้ง ทำไมน่ะหรอ เพราะผมอีกแล้วล่ะ ผมคุยกะเธอ เวลาที่เราเงียบกันผมมักถามว่าไม่มีอะไรจะคุยแล้วหรอ ทุกทีเธอจะบอกว่า"คิดเรื่องคุยไม่ออก" แต่วันนั้นเธอพูดว่า"พูดตรงๆนะ เดี่ยวนี้เค้าไม่อยากคุยกะตัวเลย คุยทีไรเดี๋ยวก็
ทะเลาะตลอด เค้าว่าเราเลิกกันเถอะ อย่าให้มันรู้สึกแย่ไปกว่านี้เลิก ไม่อยากจบแบบเกลียดกัน" ตอนนั้นผมก็อึ้งอีกครั้ง รอบนี้ผมร้องไห้ไม่ออกครับมันช็อคมาก เพราะทุกคั้งจะให้หนักแค่ไหนเธอก็ไม่เคยบอกว่า" พูดตรงๆ" มันทำให้ผมรีบบอกเธอให้ใจเยนผมฝืนคำพูดเธอ ที่บอกให้เลิกว่าไม่เลิก ผมพูดทุกอย่างที่คิดว่าจะเปลี่ยนใจเธอได้จนในที่สุดผมขอโอกาสเธอได้อีกครั้ง
เมื่อผมได้โอกาสครั้งนี้มา ผมคิดเลยว่านี่คงเป็นโอกาสสุดท้ายแล้ว และผมจะไม่มีทางพลาดไปอีกแน่ ผมจึงพยายามหาข้อมูลหรือวิธีต่างๆว่าทำไงถึงจะไม่ทะเลาะกับเรื่องพวกนี้อีกแล้วผมก็ทำมาจนทุกวันนี้ เราเข้าใจกันมากขึ้นและผมจะสรุปให้ว่าต้องทำไง ดังนี้ครับ
1.ทะเลาะกันอย่าขึ้นเสียงใช้อารมณ์คุยด้วยเหตุผล
2.ปรับตัวเองให้ได้ก่อนอย่าคิดไปปรับคนอื่น
3.อย่าประชดกัน
4.เอาใจเค้ามาใส่ใจเรา เข้าใจกัน
5.ให้พื้นที่แก่กันบ้าง ไม่ใช่ว่าเค้ากับเราจะอยู่ในโลกกัน2คน
ุ6.หาเหตุผลที่ทำให้เกิดปัญหา แล้วช่วยกันลดมัน
7.หมั่นเติมรักให้กันเมื่อมีโอกาส มากหรือน้อยไม่สำคัญ แค่ให้กันบ่อยๆก็พอ
8.ไม่นอกใจกัน****โชคดีผมไม่เจอแบบนั้น****
9.สำหรับคุณผู้ชาย ไม่ว่าคนรักคุณจะเป็นยังไง ก็ยอมเค้าไปก่อนเดี๋ยวเค้าก็จะรับฟังคุณเอง ส่วนคุณผู้หญิง อย่าคิดว่าเค้ายอมแร้วจะคิดว่าได้เปรียบ แต่ให้ลองคิดว่าที่เค้ายอมเพราะเค้ารัก ถ้าไม่รักผมกล้าพูดเลยว่าคงไม่มีผู้ชายคนไหนยอมผุ้หญิงเอาแต่ใจได้นานๆๆหรอกครับ
10.สำคัญมาก*************ไม่ว่าเราจะคนที่คุณรักจะเป็นไงให้นึกถึงวันแรกที่รักกันใหม่ๆ ช่วงเวลาดีๆที่ผ่านมาร่วมกัน เก็บทุกความรู้สึกดีๆแล้วถามใจตัวเองว่ายังรักเค้าอยู่รึป่าว แล้วคุณจะได้คำตอบว่าควรทำไงต่อไป ถ้ารักจงรู้จักให้อภัย เค้าเป็นคนรักไม่ใช่ศัตรูไม่ต้องไปแข่งก็ได้ แต่ถ้าไม่รักแล้ว ก็บอกลากันให้ดีอย่าได้โกรธแค้นไปเลย เพราะรักเป็นสิ่งสวยงาม แต่เพราะเราเองที่เอารักมากำหนดว่าใครเป็นยังไง**************
สุดท้ายนี้นะครับ อยากบอกว่ารักที่เรามีจะไม่ยั่งยืนหรอกครับ ตราบใดที่คน2คน ไม่คิดจะปรับตัวหากัน อย่าไปโทษความรักว่าเป็นรักไม่ดี ให้ย้อมมาดูตัวเราเองว่าวันนี้เราทำดีกับคนที่เรารักเพียงพอรึยังแร้วคนที่ถูกรัก เราทำให้คนที่รักเราสุขใจแล้วรึยัง ถ้าเราต่างก็แคร์กัน ผมเชื่อว่าทุกคู่ก้จะไม่มีทางมีปัญหาอย่างที่ผมเจอแน่ ผมเองเห็นแก่ตัวที่รักเค้ามากจนอยากจะให้เค้ามาเป็นโลกทั้งใบของผมแต่ผมตอนนี้ผมเลิกคิดแล้วและทุกอย่างก็ดีขึ้น อยากให้ทุกคนลองเอาไปปรับใช้นะครับ ถ้าชีวิตรักผมกับแฟนสามารถช่วยให้รักเพื่อนๆดีขึ้นผมก็จะยินดีมากครับ และขอให้สิ่งที่ผมตั้งใจทำเพื่อทุกคู่ส่งให้รักของผมและทุกคน มีแต่ความสุข รักกัน เข้าใจกันทุกคนนะครับ
#รักตัวมากนะคะ ถ้าได้อ่านอยากบอกว่ามาจากใจเลยคะ #ลืมบอกไปผมเป็นผู้ชายพูดคะ แต่กะแฟนผมเท่านั้นนะ คนอื่นไม่พูด....
Thank you for your attention.^^