ความสุขเล็กๆ ของผู้หญิงคนนี้ กับรูปของตัวเอง

กระทู้สนทนา
(กะทู้นี้ ค่อนข้างไร้สาระนะคะ  จะลงรูปตัวเอง เยอะคะ)

แนะนำตัวก่อนเลย  ^0^
เราชื่อนกน้อย นะ ...เป็น คน จังหวัดสุรินทร์  (ขอพิมพ์ที่มาที่ไป แหะๆ)
ตอนที่เราเกิด ที่บ้านมีฐานะจนมาก  จน ขนาดว่าคนข้างบ้านไม่มีใครอยากคบหาด้วย
เราทำงานหาเงินเองตั้งแต่ ป.3  โดยรับจ้าง ดำนา  เกี่ยวข้าว  ถางหญ้าตามสวน ในช่วง
วันหยุด เสาร์-อาทิตย์  หลังเลิกเรียน จะไปนั่งกรอกขนม  ถึงตี4-5 เกือบทุกวัน
พ่อ แม่ ไม่ได้ให้เงินไปเรียน เพราะเดินไป รร.  ห่อข้าวใส่กล่องข้าวไปกิน
ขนม อยากกิน ก็ ขอเพื่อนกิน  ..เคยไหม  ไอติม 1แท่ง ราคา 1บาท กิน4คน  สลับกันเลีย
ตอนเด็ก  ความคิดไม่เคยรังเกียจเพื่อน  เพราะหิวอยากกิน ส่วนใหญ่
จะเอาเงินจาก การทำงานของตัวเองซื้อ  แต่ซื้อไม่เยอะแม่ยึดตังไว้  เอาไว้ซื้อกับข้าว
สมัยเราเรียน ประถม  เล่นกระโดดยาง  หมากเก็บ บลาๆ ฯลฯ   แม้แต่ ต้นดอกเข็ม พากันแย่งดูดน้ำจากก้าน อิอิ

รูปนี้  ตอน อายุ 9ขวบ คะ  


สมัยนั้น คอมพิวเตอร์ไม่มี มีแต่ พิมพ์ดีด  ทีวีบ้านใครมี  ถือว่ารวยมาก  แต่จอขาวดำ (จอสียังไม่มีในหมู่บ้าน)
ไอพง ไอแพด  ไม่มีค่ะ  ...แต่ดีนะคะ  เพราะเราได้คุยกัน ดีกว่ายุคปัจจุบัน หลังสู้ฟ้า หน้าสู้จอมือถือ
เพื่อนในห้องมี 27 คน  ไม่มีเพื่อนสนิท มีแต่คนแกล้ง คนล้อ ...ชีวิตประถมไม่มีความสุขเลย
ก่อนจะจบประถม อยากได้จักรยาน ขอแม่  ...เพราะพ่อแม่ไม่เคยซื้อให้  แม่บอก "สอบให้ได้ที่ 1สิ...
เด่วแม่ซื้อให้"  เราตั้งใจเรียนมากๆ  จนได้ที่1    แต่....แม่ ก็ ไม่ได้ซื้อให้  (น้อยใจมาก)


รร.ที่เรียน  เรียนฟรี  สมุด ดินสอฟรี  เสื้อผ้ามือ8 รับบริจาคจากชาวบ้าน  ไม่เคยซื้อเป็นของตัวเองคะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่