ไม่รู้ทำไมแผ่น Assassin's Creed : Rouge ที่จองไว้ยังไม่มาซะที อยากเล่นใจจะขาดอยู่แล้ว(ตอนนี้แค่แอบแวะไปดูคัตซีนในยูทูปประปราย ไม่อยากสปอยล์ตัวเองมาก แค่ชิมให้หายอยาก
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เหมือนจะได้แคนดิเดตเทมพลาร์ในดวงใจต่อจากป๋าเฮย์เทมแล้ว ท่านนายพลมอนโร โคตรสุภาพบุรุษ!!)
กระทู้ล่าสุดผมเอาคำสั่งเสียของเหล่าอัศวินกางเขนมาให้รับฟังกันไปแล้ว เพื่อความเท่าเทียม...กระทู้นี้ขอนำสุนทรพจน์ของนายมือสังหารหัวใจลูกทุ่งมาตีแผ่กันบ้าง
สุนทรพจน์ของคอนเนอร์นี้ถูกตัดออกจากเกมส์(เพราะอะไรไม่ทราบ) แต่สามารถหาอ่านอย่างเป็นทางการได้ในนิยาย Forsaken ของเฮย์เทมนะครับ
ต้นฉบับภาษาอังกฤษ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
"Mother, Father, I am sorry. I have failed you both.
I made a promise to protect our people. I thought…I thought if I could stop the templars—if I could keep the Revolution free from their influence—that those I supported would do what was right.
They did—I suppose—do what was right…
What was right for them.
As for you, Father: I thought I might unite us, that we would forget the past and forge a better future.
In time I believed you could be made to see the world as I did; to understand…but it was just a dream. This too, I should have known.
Were we not meant to live in peace, then? Is that it?
Are we born to argue? To fight?
So many voices, each demanding something else… It has been hard at times, but never harder than today to see all I worked for; perverted, discarded, forgotten!
You would say I have described the whole of history, Father. Are you smiling, then? Hoping I might speak the words you long to hear? To validate you? To say that all along, you were right?
I will not.
Even now, faced as I am with the truth of your cold words, I refuse, because I believe things can still change. I may never succeed—the Assassin's may struggle another thousand years in vain—but we will not stop!
Compromise. That is what everyone has insisted upon. And so I have learned it. But differently than most, I think…
I realize now that it will take time; that the road ahead is long, and shrouded in darkness. It is a road that will not always take me where I wish to go, and I doubt I will live to see its end. But I will travel down it nonetheless.
For at my side walks hope. In the face of all that insists I turn back, I carry on. This…
This is my compromise."
-Ratonhnhaké:ton/Connor
"ท่านแม่ ท่านพ่อ ข้าขอโทษ...ข้าทำให้ท่านทั้งคู่ต้องผิดหวัง
ข้าให้สัญญาว่าจะปกป้องเผ่าของเรา ข้าคิด...ข้าคิดว่าหากข้าหยุดยั้งพวกเทมพลาร์ได้ หากข้าขัดขวางไม่ให้พวกเขาเข้ามายุ่งเกี่ยวกับการปฏิวัติ เหล่าผู้คนที่ข้าให้การสนับสนุนจะเลือกทำใน
สิ่งที่ถูกต้อง
ข้าคงพูดได้ว่า...พวกเขาก็ทำสิ่งที่ถูกต้องนั่นแหละ...
แต่เป็น
สิ่งที่ถูกต้องเฉพาะสำหรับพวกเขาเอง
สำหรับท่าน ท่านพ่อ ข้าคิดว่าพวกเราจะร่วมมือกันได้ คิดว่าพวกเราจะลืมอดีตแห่งความขัดแย้ง และร่วมแรงร่วมใจสร้างอนาคตที่ดีกว่าด้วยกัน
เมื่อเวลามาถึง ข้าเคยเชื่อว่าท่านจะได้เห็นโลกนี้อย่างที่ข้าเห็น ท่านจะเข้าใจ...แต่สุดท้ายมันก็แค่ความเพ้อฝัน เรื่องนี้ข้าควรจะรู้อยู่แก่ใจ
ตกลงแล้วพวกเราจะไม่มีวันอยู่ร่วมกันอย่างสันติได้จริงๆรึ?
ตกลงแล้วมนุษย์นั้นเกิดมาเพื่อทะเลาะ เพื่อต่อสู้กันเองอย่างนั้นใช่มั้ย?
ข้าได้ยินเสียงมากมาย ล้วนแต่เรียกร้องตามแต่ใจตนเอง ข้าผ่านช่วงเวลาอันยากลำบากมามากมายแต่ไม่เคยมียามไหนยากลำบากเท่าเวลานี้
ที่ข้าต้องเฝ้ามองทุกสิ่งที่ทุกอย่างที่ข้าทำมาถูกบิดเบือน! ถูกละทิ้ง!! ถูกลืม!!!
ท่านคงจะพูดว่านั่นแหละคือประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติ ท่านพ่อ
นี่ท่านกำลังยิ้มอยู่รึเปล่า? หรือคิดว่าในที่สุดข้าก็จะยอมพูดในสิ่งที่ท่านอยากได้ยิน? สรรเสริญท่าน? ยอมรับว่าท่านเป็นฝ่ายพูดถูกมาตลอด?
ข้าจะไม่ทำเช่นนั้น
แม้ยามนี้...ที่ข้าต้องเผชิญหน้ากับความจริงจากคำพูดอันเย็นชาของท่าน ข้าปฏิเสธที่จะยอมรับมัน
เพราะข้าเชื่อว่าเรายังเปลี่ยนแปลงมันได้ สุดท้ายแล้วข้าอาจจะทำไมสำเร็จ ภาคีมือสังหารอาจต้องขวนขวายทุรนทุรายอีกเป็นพันๆปีอย่างเสียเปล่า...แต่ข้าจะไม่หยุดพยาม!!
การประนีประนอม นั่นคือสิ่งที่ทุกคนเชื่อมั่น ข้าเองก็ได้เรียนรู้เช่นกัน แต่คงเป็นในแบบที่ต่างจากคนส่วนใหญ่...
ข้ารู้แจ้งแล้วว่าเรื่องเหล่านี้ต้องใช้เวลา ว่าเส้นทางเบื้องหน้านั้นทั้งยาวไกลและมืดมิด สิ่งที่รออยู่อาจไม่ใช่สิ่งที่ข้าหวังจะได้เจอ และสุดท้ายแล้วชีวิตข้าคงจบสิ้นก่อนจะถึงปลายทาง แต่ข้าก็จะขอมุ่งไปทั้งอย่างนั้น
เพราะสิ่งที่เดินเคียงข้างข้าคือ
ความหวัง แม้ทุกผู้ทุกนามจะกล่าวให้ข้าหันหลังกลับ ข้าก็จะฝืนทน
นี่...
นี่แหละคือการประนีประนอมของข้า"
-
Assassin's Creed 3 : แปลสุนทรพจน์ของ Connor หลังจบเกมส์(ที่ถูกตัดออกไป) "ความหวัง" [Spoil]
กระทู้ล่าสุดผมเอาคำสั่งเสียของเหล่าอัศวินกางเขนมาให้รับฟังกันไปแล้ว เพื่อความเท่าเทียม...กระทู้นี้ขอนำสุนทรพจน์ของนายมือสังหารหัวใจลูกทุ่งมาตีแผ่กันบ้าง
สุนทรพจน์ของคอนเนอร์นี้ถูกตัดออกจากเกมส์(เพราะอะไรไม่ทราบ) แต่สามารถหาอ่านอย่างเป็นทางการได้ในนิยาย Forsaken ของเฮย์เทมนะครับ
ต้นฉบับภาษาอังกฤษ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
"ท่านแม่ ท่านพ่อ ข้าขอโทษ...ข้าทำให้ท่านทั้งคู่ต้องผิดหวัง
ข้าให้สัญญาว่าจะปกป้องเผ่าของเรา ข้าคิด...ข้าคิดว่าหากข้าหยุดยั้งพวกเทมพลาร์ได้ หากข้าขัดขวางไม่ให้พวกเขาเข้ามายุ่งเกี่ยวกับการปฏิวัติ เหล่าผู้คนที่ข้าให้การสนับสนุนจะเลือกทำในสิ่งที่ถูกต้อง
ข้าคงพูดได้ว่า...พวกเขาก็ทำสิ่งที่ถูกต้องนั่นแหละ...
แต่เป็นสิ่งที่ถูกต้องเฉพาะสำหรับพวกเขาเอง
สำหรับท่าน ท่านพ่อ ข้าคิดว่าพวกเราจะร่วมมือกันได้ คิดว่าพวกเราจะลืมอดีตแห่งความขัดแย้ง และร่วมแรงร่วมใจสร้างอนาคตที่ดีกว่าด้วยกัน
เมื่อเวลามาถึง ข้าเคยเชื่อว่าท่านจะได้เห็นโลกนี้อย่างที่ข้าเห็น ท่านจะเข้าใจ...แต่สุดท้ายมันก็แค่ความเพ้อฝัน เรื่องนี้ข้าควรจะรู้อยู่แก่ใจ
ตกลงแล้วพวกเราจะไม่มีวันอยู่ร่วมกันอย่างสันติได้จริงๆรึ?
ตกลงแล้วมนุษย์นั้นเกิดมาเพื่อทะเลาะ เพื่อต่อสู้กันเองอย่างนั้นใช่มั้ย?
ข้าได้ยินเสียงมากมาย ล้วนแต่เรียกร้องตามแต่ใจตนเอง ข้าผ่านช่วงเวลาอันยากลำบากมามากมายแต่ไม่เคยมียามไหนยากลำบากเท่าเวลานี้ ที่ข้าต้องเฝ้ามองทุกสิ่งที่ทุกอย่างที่ข้าทำมาถูกบิดเบือน! ถูกละทิ้ง!! ถูกลืม!!!
ท่านคงจะพูดว่านั่นแหละคือประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติ ท่านพ่อ
นี่ท่านกำลังยิ้มอยู่รึเปล่า? หรือคิดว่าในที่สุดข้าก็จะยอมพูดในสิ่งที่ท่านอยากได้ยิน? สรรเสริญท่าน? ยอมรับว่าท่านเป็นฝ่ายพูดถูกมาตลอด?
ข้าจะไม่ทำเช่นนั้น
แม้ยามนี้...ที่ข้าต้องเผชิญหน้ากับความจริงจากคำพูดอันเย็นชาของท่าน ข้าปฏิเสธที่จะยอมรับมัน เพราะข้าเชื่อว่าเรายังเปลี่ยนแปลงมันได้ สุดท้ายแล้วข้าอาจจะทำไมสำเร็จ ภาคีมือสังหารอาจต้องขวนขวายทุรนทุรายอีกเป็นพันๆปีอย่างเสียเปล่า...แต่ข้าจะไม่หยุดพยาม!!
การประนีประนอม นั่นคือสิ่งที่ทุกคนเชื่อมั่น ข้าเองก็ได้เรียนรู้เช่นกัน แต่คงเป็นในแบบที่ต่างจากคนส่วนใหญ่...
ข้ารู้แจ้งแล้วว่าเรื่องเหล่านี้ต้องใช้เวลา ว่าเส้นทางเบื้องหน้านั้นทั้งยาวไกลและมืดมิด สิ่งที่รออยู่อาจไม่ใช่สิ่งที่ข้าหวังจะได้เจอ และสุดท้ายแล้วชีวิตข้าคงจบสิ้นก่อนจะถึงปลายทาง แต่ข้าก็จะขอมุ่งไปทั้งอย่างนั้น
เพราะสิ่งที่เดินเคียงข้างข้าคือความหวัง แม้ทุกผู้ทุกนามจะกล่าวให้ข้าหันหลังกลับ ข้าก็จะฝืนทน นี่...
นี่แหละคือการประนีประนอมของข้า"