เราสงสัยมาตลอดว่ากฎแห่งกรรมบางทีก็ไม่ยุติธรรม ทำผิดหนเดียวทำไมถึงต้องชดใช้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนกว่าผู้ถูกกนะทำจะพอใจ
ซึ่งอาจจะต้องชดใช้หลายครั้ง มันยุติธรรมแล้วเหรอ แต่มาวันนี้คิดได้ถึงเรื่องจิตที่เคยเรียนอภิธรรมเมื่อสองสามปีก่อนที่ว่าเรื่องจิตก่อภพ
จิตทำงานเร็วมากถ้าจะเทียบกับหลักการปัจจุบัน อาจจะเร็วกว่าระดับนาโนวินาที คือเราเรียนก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ค่ะ และคิดว่าธรรมะระดับลึกขนาดนี้
น่าจะมีแค่คนที่ปฏิบัติเท่านั้นทึ่เข้าใจ อย่างเราพูดไปอาจจะบาปเปล่าๆเพราะคงรู้ได้แค่ระดับความคิดธรรมดา เกินกว่านั้นคงจะเป็นแค่มโน เราเลยอยากเข้าใจในระดับที่สมองพอรับได้ก็พอค่ะ
เกริ่นมาซะยาว ขอเข้าเรื่อง เราคิดว่าการที่คนเราก่อกรรมครั้งเดียวแต่ต้องชดใช้หลายครั้ง อาจจะหลายชาติเป็นเพราะ ณ ขณะที่เราก่อกรรม เราอาจคิดว่าทำร้ายเค้าไม่กี่วินาที แต่เนื่องด้วยจิตทำงานเร็วมาก ไม่กี่วินาทีนั้นจิตอาจเกิดดับเป็นล้านรอบ ทำให้เราชดใช้ให้หมดได้ยากเพราะมันได้ก่อภพจำนวนนับไม่ถ้วนรอไว้ให้เราชดใช้ จากจิตที่เกิดดับในระหว่างก่อกรรมนั้น ไม่รู้ว่าเราคิดถูกมั้ยคะ
จากที่เราได้อ่านเรื่องของนายแพทย์อาจินต์ บุณยเกตที่ท่านต้องชดใช้ด้วยอาการปวดหัวเรื้อรังเป็นเวลาหลายปีเพราะท่านเคยเป็นพัศดีทรมานนักโทษที่ไม่มีความผิดให้สารภาพด้วยการใช้เหล็กบีบกระหม่อม แต่นักโทษไม่ยอมรับเพราะไม่ได้ทำ สุดท้ายก็ตายเพราะทนความเจ้บปวดไม่ไหว คุณหมอท่านต้องทนเจ็บปวดมาหลายสิบปี และต้องผ่าตัดอย่างทรมานหลายครั้ง เคสแบบนี้มันจะขึ้นอยู่กับสองตัวแปรรึเปล่าคะ คือวิบากกรรมจากกรรมที่ก่อรอส่งผลกับความแค้นของผู้ถูกกระทำ ถ้าสองตัวรวมกันก็จะต้องชดใช้นานและทรมาน ส่วนอีกเคสที่ผู้ถูกกระทำอโหสิให้แต่ยังมีวิบากรอให้ผลซึ่งคนก่อกรรมอาจจะโดนคนอื่นสนองแทน แบบนี้ผลจะเท่าเดิมหรือเปล่า
กับอีกเคสนึง อันนี้เคยได้ยินมา ผิดถูกยังไงช่วยชี้แนะด้วยค่ะ ต่างคนต่างอยากหลุด เช่นเจ้ากรรมนายเวรอยากไปเกิด เราก็อยากหลุดแต่มันไม่หลุด แบบนี้หมายความว่ายังไงคะ
เราเข้าใจว่าเรื่องกรรมเป็นอจิณไตย เข้าใจยาก แต่ก็อยากทราบจากคนที่รู้เยอะกว่าค่ะ ว่ามีความเห็นยังไง
ปล ขออีกคำถามนึงค่ะ ไม่ทราบว่าท่านใดเคยเปิดพระไตรปิฎกแล้วเกิดหลับกลางอากาศทั้งที่ยังไม่ได้อ่านมั้ยคะ เรื่องนี้เกิดขึ้นตอนไปเป็นชีและเรียนอภิธรรม เลยหาหนังสืออ่าน เล่มอื่นไม่เป็น วิสุทธิมรรคก็ไม่เป็นแบบนี้ค่ะ อ่านได้ปกติ แต่จะอ่านรู้เรื่องหรือไม่อีกเรื่องนึง เพราะภาษาเข้าใจยาก แต่มาเป็นกับพระไตรปิฎกค่ะ แค่เปิดหน้าแรกก้สัปหงกเลย พยายามถ่างตาอ่านจนฟุบหลับคาหนังสือ เป็นแบบนี้ทุกครั้ง
เรื่องกรรมและการชดใช้
ซึ่งอาจจะต้องชดใช้หลายครั้ง มันยุติธรรมแล้วเหรอ แต่มาวันนี้คิดได้ถึงเรื่องจิตที่เคยเรียนอภิธรรมเมื่อสองสามปีก่อนที่ว่าเรื่องจิตก่อภพ
จิตทำงานเร็วมากถ้าจะเทียบกับหลักการปัจจุบัน อาจจะเร็วกว่าระดับนาโนวินาที คือเราเรียนก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ค่ะ และคิดว่าธรรมะระดับลึกขนาดนี้
น่าจะมีแค่คนที่ปฏิบัติเท่านั้นทึ่เข้าใจ อย่างเราพูดไปอาจจะบาปเปล่าๆเพราะคงรู้ได้แค่ระดับความคิดธรรมดา เกินกว่านั้นคงจะเป็นแค่มโน เราเลยอยากเข้าใจในระดับที่สมองพอรับได้ก็พอค่ะ
เกริ่นมาซะยาว ขอเข้าเรื่อง เราคิดว่าการที่คนเราก่อกรรมครั้งเดียวแต่ต้องชดใช้หลายครั้ง อาจจะหลายชาติเป็นเพราะ ณ ขณะที่เราก่อกรรม เราอาจคิดว่าทำร้ายเค้าไม่กี่วินาที แต่เนื่องด้วยจิตทำงานเร็วมาก ไม่กี่วินาทีนั้นจิตอาจเกิดดับเป็นล้านรอบ ทำให้เราชดใช้ให้หมดได้ยากเพราะมันได้ก่อภพจำนวนนับไม่ถ้วนรอไว้ให้เราชดใช้ จากจิตที่เกิดดับในระหว่างก่อกรรมนั้น ไม่รู้ว่าเราคิดถูกมั้ยคะ
จากที่เราได้อ่านเรื่องของนายแพทย์อาจินต์ บุณยเกตที่ท่านต้องชดใช้ด้วยอาการปวดหัวเรื้อรังเป็นเวลาหลายปีเพราะท่านเคยเป็นพัศดีทรมานนักโทษที่ไม่มีความผิดให้สารภาพด้วยการใช้เหล็กบีบกระหม่อม แต่นักโทษไม่ยอมรับเพราะไม่ได้ทำ สุดท้ายก็ตายเพราะทนความเจ้บปวดไม่ไหว คุณหมอท่านต้องทนเจ็บปวดมาหลายสิบปี และต้องผ่าตัดอย่างทรมานหลายครั้ง เคสแบบนี้มันจะขึ้นอยู่กับสองตัวแปรรึเปล่าคะ คือวิบากกรรมจากกรรมที่ก่อรอส่งผลกับความแค้นของผู้ถูกกระทำ ถ้าสองตัวรวมกันก็จะต้องชดใช้นานและทรมาน ส่วนอีกเคสที่ผู้ถูกกระทำอโหสิให้แต่ยังมีวิบากรอให้ผลซึ่งคนก่อกรรมอาจจะโดนคนอื่นสนองแทน แบบนี้ผลจะเท่าเดิมหรือเปล่า
กับอีกเคสนึง อันนี้เคยได้ยินมา ผิดถูกยังไงช่วยชี้แนะด้วยค่ะ ต่างคนต่างอยากหลุด เช่นเจ้ากรรมนายเวรอยากไปเกิด เราก็อยากหลุดแต่มันไม่หลุด แบบนี้หมายความว่ายังไงคะ
เราเข้าใจว่าเรื่องกรรมเป็นอจิณไตย เข้าใจยาก แต่ก็อยากทราบจากคนที่รู้เยอะกว่าค่ะ ว่ามีความเห็นยังไง
ปล ขออีกคำถามนึงค่ะ ไม่ทราบว่าท่านใดเคยเปิดพระไตรปิฎกแล้วเกิดหลับกลางอากาศทั้งที่ยังไม่ได้อ่านมั้ยคะ เรื่องนี้เกิดขึ้นตอนไปเป็นชีและเรียนอภิธรรม เลยหาหนังสืออ่าน เล่มอื่นไม่เป็น วิสุทธิมรรคก็ไม่เป็นแบบนี้ค่ะ อ่านได้ปกติ แต่จะอ่านรู้เรื่องหรือไม่อีกเรื่องนึง เพราะภาษาเข้าใจยาก แต่มาเป็นกับพระไตรปิฎกค่ะ แค่เปิดหน้าแรกก้สัปหงกเลย พยายามถ่างตาอ่านจนฟุบหลับคาหนังสือ เป็นแบบนี้ทุกครั้ง