ผมคบกับแฟนผมมา1ปี กับอีก2เดือนคับ ช่วงแรกที่เราคบกัน เราก้ทะเลาะกันบ้าง แต่ก้แบบน่ารักๆน่ะคับ เค้ายอมผมทุกอย่าง  ผมเป็นคนอารมณ์ร้อนมาก  คิดอะไรก้พูดไปเลย ตอนนั้นคู่ผมเป็นคู่ที่น่าอิจฉาก้ว่าได้ เรานอนด้วยกันทุกวัน กินข้าวพร้อมกันทุกมื้อ ไปเรียนก้ไปเรียนพร้อมกัน เรา2คนจะไม่ทิ้งช่วงห่างจากกันเลย มันทำให้ผมรู้สึกว่าผมรักเค้ามากขึ้นทุกวัน และเค้าก้เป็นแฟนคนเดียวที่ผมทุ่มให้ทุกอย่าง ให้ได้ทุกอย่าง เพื่อให้เค้ามีความสุข  พอผ่านมาได้ประมาณครึ่งปี เรา2คนต่างไม่เหมือนเดิม อยากเอาชนะกันมากขึ้น เวลาทะเลาะกันแรงๆ เราต่างคนก้สงบอารมณ์ไม่อยู่ทั้งคู่ ผมเคยคิดจะเลิกตั้งหลายรอบ แต่ผมก้ทำไม่ได้ เพราะ"รัก"คำเดียวจริงๆคับ พอเราดีกัน เราก้จะมาปรับความเข้าใจกัน ควรเปลี่ยนตรงไหน จากนั้นเราก้สัญญากัน ว่ามีไรให้พูด พอหลังจากที่คุยกันซัก2วัน เอาอีกแล้วคับ ยิ่งหนักกว่าเดิม ผมเลยลองคิดว่า ผมควรนิ่งไว้ ไม่โต้ตอบ แต่ยิ่งผมนิ่ง เค้ายิ่งโมโหแรง ผมเลย งง ว่าผมควรเป็นแบบไหน. พอถึงครบรอบ1ปีพอดี เรา2คนก้พูดกันไว้ว่า เราจะไม่ทำให้ใครคนนึงต้องเสียความรู้สึก แล้วก้สัญญาว่าจะไม่มีใคร ไอข้อที่บอกว่าสัญญาว่าจะไม่มีใครน่ะ. ผมทำได้นะ เพราะผมไม่กล้าทำให้เค้าเสียใจ แต่ข้อที่บอกว่าจะไม่ทำให้เสียความรู้สึก ผมกลัวจัง พอคิดเท่านั้นแหละวันถัดไป เอาอีกแล้วคับ ทะเลาะกันหนักขึ้นทุกวัน บางครั้งก้คิดนะว่าแต่เรื่องเล็กๆทำไมต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่ อย่างเช่นๆนะคับ เช่นผมนอนไม่รอเค้า คือมันใช่ป่าวว้าาาา -..- พอเกิดประเด็นนี้ปุ๊ป ทะเลาะกันเกือบไม่ได้นอน บางครี้งผมก้โมโหเค้านะที่เค้าติดเพื่อนมาก้กินไป ผมยอมรับว่าผมหวงเค้า แต่พอผมคิดได้ ผมก้สัญญากับตัวเองว่าจะไม่งี่เง่าเรื่องไร้สาระ ต่อจากนั้นมาเรื่อยๆจนเราประคองกันมาได้1ปี2เดือน เรื่องวันนี้แหละคับทำให้ผมต้องมาตั้งกระทู้ถาม เราทะเลาะกันเรื่องข้าวเช้า เค้าอยากกินที่โรงอาหาร อ่าโอเคผมก้บอกเค้าไปว่างันผมจะรอเค้ากินข้าวนะ เส็ดแล้วก้พาผมไปซื้อไก่ทอดกินด้วย พอจบประโยคเท่านั้นละคับ สีหน้า ท่าทาง คำพูดมาหมด ผมก้อธิบายให้เค้าฟังว่าผมไม่โกดเลย เค้าก้บอกว่าไม่กินแล้ว ผมก้เริ่มละคับ ผมก้บอกไปว่า ก้ไปกินสิ จะรอ ไม่ว่า ไม่ด่าเลย ตัวผมเองอยากกินอย่างอื่น เค้าบอกว่าเค้าอยากให้ผมกินตามเค้า เอ๊าา!!นี่ผมผิดหรอ ผมก้บอกว่าคือถ้าผมกินตามเค้า ผมก้กินไม่หมด เสียดายของ สู้ให้ผมกินสิ่งที่ผมคิดว่ามันทำให้ผมกินหมดดีกว่า พอกลับมาห้องเท่านั้น้ละคับ เค้าบอกกับผมแบบนิ่มๆว่า เราห่างกันเหอะ 0_oผมนิ่งไปซักพัก ผมก้ถามว่าคิดดีแล้วใช่มั๊ย. จากนั้นละคับมาเต็ม  พอเพื่อนคนอื่นกลับมาเค่าก้เปลี่ยนไปอีกอารม เหมือนประมาณว่างอแงอ่าคับ ผมก้งงกับอารมเค่า ตอนนี้ผมเครียดมาก อยากไปให้ไกลๆ แต่ไปไม่ได้ เพราะต้องเรียนอีก ผมแค่อยากรู้ว่าผมควรทำยังไงต่อไป ผมไม่อยากให้ความรู้สึกจากรักกลายเป็นเกลียด เพระผมเคยผ่านเรื่องแบบนี้มา ผมควรถอยหรือปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆคับ