ไม่รู้จะเริ่มยังไงดี รู้แต่ว่าตอนนี้เสียใจมาเลย แมวที่เลยดูแลมา 2 อาทิตย์ ตายแล้วเมื่อวาน (12/11/2557)
เสียใจมากเลยค่ะ แม้จะไม่ได้เลี้ยง เพราะมันเป็นแมวจรเนื่องจากแม่มันคาบมาไว้ที่บ้าน ทั้งหมดมี 5 ตัว แต่เนื่องจากมีอยู่หนึ่งตัว มันตัวเล็กมากๆ ที่บ้านเลยช่วยกันดูแลเพราะสงสารมัน เราตั้งถือให้มันด้วยว่า "นกหวีด" เพราะมันร้องเสียงแหลมเหมือนนกหวีดมาก และจากสงสารก็กลายเป็นความรักขึ้นมา เราเป็นภูมิแพ้ด้วย แพ้ขนแมว แต่ไม่คิดเหมือนกันว่าระยะเวลาเพียงไม่นาน มันกลับทำให้คนในบ้านเสียน้ำตาไปเป็นตุ่มเลยค่ะ เศร้ามากๆ
เมื่อวันที่ 10/11/57 แม่แมวมาคาบเอาลูกมันไปอยู่ที่อื่นหมดเลย 5 ตัว ที่บ้านตกใจและใจหายมาก เพราะแม่แมวคาบไปต่อหน้าต่อตาทีละตัวๆ จนครบ 5 ตัว เรางี้เกาะประตูบ้านร้องไห้เลย แต่เราก็ไม่กล้าตามมันไปเพราะกลัวมันจะกัดเอา (เราไม่เคยมีประสบการณ์เลี้ยงแมวมาก่อนด้วย)
เย็นวันที่ 11/11/57 เรากับพี่สาวเดินไปตามหามัน เพราะเป็นห่วงมันมาก เดินเป็นชัวโมงก็หาไม่เจอ แต่ปากหนักไม่กล้าถามคนแถวนั้น เพราะเขาคิดว่าเอามาปล่อย ถ้าวันนั้นเรากับพี่สาวกล้าถามสักหน่อย นกหวีดก็คง.... :'(
วันที่ 12/11/57 ตอนเย็นแม่เราออกไปตามหาด้วย มีเรา แม่ และพี่สาว อแกไปตามหามันอีก ทีนี้แม่เราจัดการถามเองเลยว่าเห็นลูกแมวบ้างไหม แม่แมวมันคาบมา 5 ตัว มีคนบอกว่สเห็นด้วยนะ แต่มีคนจับไปเลี้ยงแล้ว 2 ตัว แสดงว่านี่ก็ต้องเหลืออีก 3 ตัวสินะ เราก็ยังเดินตามหามันต่อไป จนมืดมองไม่เห็นแล้วเลยตัดใจไม่ตามหาและถอดใจคิดว่ามันคงมีคนเอาไปเลี้ยงเหมือนกับ 2 ตัวนั่นแล้ว จนมาถามกับคนแถวนั้นอีกคนนึง เขาบอกว่าเขานี่แหละเป็นคนจับพวกมัน 5 ตัวใส่ถังแล้วเอาไปปล่อยหน้าบ้านหลังหนึ่งที่เขาชอบให้อาหารแมว เราก็เริ่มใจชื้นคิดว่ามันคงปล่อยภัยแล้ว ....... หลังจากกลับมาบ้านคืนนั้นเรารู้สึกใจคอไม่ดีเลยทีเดียว เพราะเรานั่งๆอยู่ของก็หล่น หล่นแบบไม่มีสาเหตุ ทั้งที่ไม่มีลมเลยสักนิด แต่ก็คิดว่ามันคงไม่มีอะไรมั้ง...
13/11/57 เมื่อเช้านี้เอง เราไม่ลดละความพยายาม เดินไปตามหาอีกกับแม่เรา คิดว่ามันต้องเจอหน่อยล่ะวะ เดินไปเดินมา เดินๆๆๆๆๆถามไปเรื่อยๆอีก จนมาเจอผู้หญิงคนนึง
ญ : เมื่อวานเห็นลูกแมว มี 3 ตัวใช่ไหม? แต่มันตายไปตัวนึงนะ
เรา : ห๊ะ!!! จิงหรอคะพี่?(แต่ในใจนี่คิดว่า ขออย่าให้เป็นนกหวีดเลย)
ญ : ใช่น้อง ตายไปตัวนึง พี่เห็นอยู่ 3 ตัวน่ะ เมื่อวานเอง ตัวที่ตายอ่ะตายเมื่อวานตอนเช้า
เรา : ก็เมื่อวานงั้นสิพี่ (12/11/57) งั้นพี่รู้ไหมว่าตัวไหน มันตัวดำๆเทาๆลายๆทั้ง 3 ตัวเลยใช่ไหมพี่ ที่พี่เห็นน่ะ (เราก็รีบหยิบรูปในโทรศัพท์มห้ดูในทันทีว่าใช่ตัวนี้ไหมวะ)
ญ : ใช่ๆ ลายๆนั้นล่ะ ตัวนี้แหละๆ (เขาดูรูปที่เราหยิบให้ดู) มันตัวเล็กสุดในบรรดา 3 ตัวนั่นเลย
เรา : (อึ้ง ช๊อค พูดไม่ออก น้ำตาไหลในทันที ) จริงหรอคะพี่ แล้วอีก 2 ตัวล่ะคะ พี่เห็นมันไหม ?
ญ : ไม่เห็นนะ เห็ยตายแค่ตัวเดียว มีคนเอาน้ำฉีดมัน มันเลยตาย ไม่รู้หนาวตายหรือสำลักน้ำตาย น่าสงสาร มันตัวเล็กมากเลยนะ ถ้าอยากรู้ที่เหลือให้รอถามเจ้าของบ้านหลังนี้นะ ไม่รู้กลับมาเมื่อไหร่
เรา : ค่ะ เล็กมาก ขอบคุณนะคะพี่ (แต่น้ำตานี้ไหลพรากๆแล้ว)
...เราเดินมาเรื่อยๆจะกลับบ้านพร้อมกับแม่ (ซึ่งแม่เรานี่ก้อเงียบไปแล้วเหมือนกัน และต่างคนต่างไม่พูดอะไรทั้งคู่ ) ระหว่างทางได้เจอคนแถวนั้นอีกคนบอกว่า "คนที่ฉีดน้ำก็คนนั้นแหละน้อง บ้านตรงข้ามเขานั่นแหละ พี่เคยเห็นบ่อยๆ ทั้งฉีดน้ำ เอาไม้ทิ่ม เขาเกลียดแมว" .....เราเลยตอบกลับไปว่า "ขอบคุณนะคะพี่ที่บอก ทำไมเขาใจร้ายจัง ทั้งที่เขานี่แหละที่บอกหนูเมื่อวานเย็น(12/11/57) ว่าไม่เห็นลูกแมวเลยแถวนี้"
>>คนใจร้าย ใจร้ายมากๆ ...แต่ในที่สุดวันนี้เราก็ได้รู้คำตอบแล้วว่า นกหวีดตายแล้ว ไม่อยู่บนโลกนี้แล้ว เราเสียใจมากเลย ตอนนี้ก็ยังนั่งร้องไห้อยู่เลย มันเป็นแมวที่น่ารักมาก น่าสงสารด้วย มันตัวเล็กสุดในบรรดาพี่น้อง 5 ตัว เราเสียใจมากว่าทำไมเราไม่รีบกลับไปตามหามันมาให้เจอ เพียงแต่คิดว่าแม่แมวคงไปหาที่อยู่ที่ดีกว่านี้ให้พวกมัน มันตายเพียงเพราะมีป้าเลวๆคนนึงฉีดน้ำไล่มัน
อยากอัพรูปนกหวีดให้ดูจังค่ะว่ามันน่ารักขนาดไหน แต่ตอนนี้อัพไม่ได้เลย เศร้ามากๆเลยค่ะ
ตอนนี้ที่เรานั่งพิมพ์อยู่ เราได้กลิ่นแมวตลอดเวลาเลย หูก็แว่วเหมือนได้ยินนกหวีดร้องเหมือนตอนมันร้องกินนม เราหลอนหรือคิดไปเองหรือเปล่าก็ไม่รู้ค่ะ แต่มันรู้สึกได้แบบนั้นจริงๆ
>>เราเลยแค่อยากรู้ว่าแมวเวลาตายแล้วมันจะกลับมาหาคนที่รักมันไหม? ดูเหมือนเป็นความคิดที่เด็กน้อยมากเลย บางคนอ่านแล้วอาจจะคิดว่าเราบ้าก็ได้ แต่สำหรับคนที่รักแมว คงเข้าใจอารมณ์เศร้าแบบเรานะคะ มันเจ็บจริงๆค่ะ
R.I.P นกหวีด .. จะรักและคิดถึงนกหวีดตลอดกาล :'(
อยากรู้ว่าแมวตายแล้วไปไหน? จะกลับมาที่ที่มันคิดถึงที่แรกเหมือนคนไหม?
เสียใจมากเลยค่ะ แม้จะไม่ได้เลี้ยง เพราะมันเป็นแมวจรเนื่องจากแม่มันคาบมาไว้ที่บ้าน ทั้งหมดมี 5 ตัว แต่เนื่องจากมีอยู่หนึ่งตัว มันตัวเล็กมากๆ ที่บ้านเลยช่วยกันดูแลเพราะสงสารมัน เราตั้งถือให้มันด้วยว่า "นกหวีด" เพราะมันร้องเสียงแหลมเหมือนนกหวีดมาก และจากสงสารก็กลายเป็นความรักขึ้นมา เราเป็นภูมิแพ้ด้วย แพ้ขนแมว แต่ไม่คิดเหมือนกันว่าระยะเวลาเพียงไม่นาน มันกลับทำให้คนในบ้านเสียน้ำตาไปเป็นตุ่มเลยค่ะ เศร้ามากๆ
เมื่อวันที่ 10/11/57 แม่แมวมาคาบเอาลูกมันไปอยู่ที่อื่นหมดเลย 5 ตัว ที่บ้านตกใจและใจหายมาก เพราะแม่แมวคาบไปต่อหน้าต่อตาทีละตัวๆ จนครบ 5 ตัว เรางี้เกาะประตูบ้านร้องไห้เลย แต่เราก็ไม่กล้าตามมันไปเพราะกลัวมันจะกัดเอา (เราไม่เคยมีประสบการณ์เลี้ยงแมวมาก่อนด้วย)
เย็นวันที่ 11/11/57 เรากับพี่สาวเดินไปตามหามัน เพราะเป็นห่วงมันมาก เดินเป็นชัวโมงก็หาไม่เจอ แต่ปากหนักไม่กล้าถามคนแถวนั้น เพราะเขาคิดว่าเอามาปล่อย ถ้าวันนั้นเรากับพี่สาวกล้าถามสักหน่อย นกหวีดก็คง.... :'(
วันที่ 12/11/57 ตอนเย็นแม่เราออกไปตามหาด้วย มีเรา แม่ และพี่สาว อแกไปตามหามันอีก ทีนี้แม่เราจัดการถามเองเลยว่าเห็นลูกแมวบ้างไหม แม่แมวมันคาบมา 5 ตัว มีคนบอกว่สเห็นด้วยนะ แต่มีคนจับไปเลี้ยงแล้ว 2 ตัว แสดงว่านี่ก็ต้องเหลืออีก 3 ตัวสินะ เราก็ยังเดินตามหามันต่อไป จนมืดมองไม่เห็นแล้วเลยตัดใจไม่ตามหาและถอดใจคิดว่ามันคงมีคนเอาไปเลี้ยงเหมือนกับ 2 ตัวนั่นแล้ว จนมาถามกับคนแถวนั้นอีกคนนึง เขาบอกว่าเขานี่แหละเป็นคนจับพวกมัน 5 ตัวใส่ถังแล้วเอาไปปล่อยหน้าบ้านหลังหนึ่งที่เขาชอบให้อาหารแมว เราก็เริ่มใจชื้นคิดว่ามันคงปล่อยภัยแล้ว ....... หลังจากกลับมาบ้านคืนนั้นเรารู้สึกใจคอไม่ดีเลยทีเดียว เพราะเรานั่งๆอยู่ของก็หล่น หล่นแบบไม่มีสาเหตุ ทั้งที่ไม่มีลมเลยสักนิด แต่ก็คิดว่ามันคงไม่มีอะไรมั้ง...
13/11/57 เมื่อเช้านี้เอง เราไม่ลดละความพยายาม เดินไปตามหาอีกกับแม่เรา คิดว่ามันต้องเจอหน่อยล่ะวะ เดินไปเดินมา เดินๆๆๆๆๆถามไปเรื่อยๆอีก จนมาเจอผู้หญิงคนนึง
ญ : เมื่อวานเห็นลูกแมว มี 3 ตัวใช่ไหม? แต่มันตายไปตัวนึงนะ
เรา : ห๊ะ!!! จิงหรอคะพี่?(แต่ในใจนี่คิดว่า ขออย่าให้เป็นนกหวีดเลย)
ญ : ใช่น้อง ตายไปตัวนึง พี่เห็นอยู่ 3 ตัวน่ะ เมื่อวานเอง ตัวที่ตายอ่ะตายเมื่อวานตอนเช้า
เรา : ก็เมื่อวานงั้นสิพี่ (12/11/57) งั้นพี่รู้ไหมว่าตัวไหน มันตัวดำๆเทาๆลายๆทั้ง 3 ตัวเลยใช่ไหมพี่ ที่พี่เห็นน่ะ (เราก็รีบหยิบรูปในโทรศัพท์มห้ดูในทันทีว่าใช่ตัวนี้ไหมวะ)
ญ : ใช่ๆ ลายๆนั้นล่ะ ตัวนี้แหละๆ (เขาดูรูปที่เราหยิบให้ดู) มันตัวเล็กสุดในบรรดา 3 ตัวนั่นเลย
เรา : (อึ้ง ช๊อค พูดไม่ออก น้ำตาไหลในทันที ) จริงหรอคะพี่ แล้วอีก 2 ตัวล่ะคะ พี่เห็นมันไหม ?
ญ : ไม่เห็นนะ เห็ยตายแค่ตัวเดียว มีคนเอาน้ำฉีดมัน มันเลยตาย ไม่รู้หนาวตายหรือสำลักน้ำตาย น่าสงสาร มันตัวเล็กมากเลยนะ ถ้าอยากรู้ที่เหลือให้รอถามเจ้าของบ้านหลังนี้นะ ไม่รู้กลับมาเมื่อไหร่
เรา : ค่ะ เล็กมาก ขอบคุณนะคะพี่ (แต่น้ำตานี้ไหลพรากๆแล้ว)
...เราเดินมาเรื่อยๆจะกลับบ้านพร้อมกับแม่ (ซึ่งแม่เรานี่ก้อเงียบไปแล้วเหมือนกัน และต่างคนต่างไม่พูดอะไรทั้งคู่ ) ระหว่างทางได้เจอคนแถวนั้นอีกคนบอกว่า "คนที่ฉีดน้ำก็คนนั้นแหละน้อง บ้านตรงข้ามเขานั่นแหละ พี่เคยเห็นบ่อยๆ ทั้งฉีดน้ำ เอาไม้ทิ่ม เขาเกลียดแมว" .....เราเลยตอบกลับไปว่า "ขอบคุณนะคะพี่ที่บอก ทำไมเขาใจร้ายจัง ทั้งที่เขานี่แหละที่บอกหนูเมื่อวานเย็น(12/11/57) ว่าไม่เห็นลูกแมวเลยแถวนี้"
>>คนใจร้าย ใจร้ายมากๆ ...แต่ในที่สุดวันนี้เราก็ได้รู้คำตอบแล้วว่า นกหวีดตายแล้ว ไม่อยู่บนโลกนี้แล้ว เราเสียใจมากเลย ตอนนี้ก็ยังนั่งร้องไห้อยู่เลย มันเป็นแมวที่น่ารักมาก น่าสงสารด้วย มันตัวเล็กสุดในบรรดาพี่น้อง 5 ตัว เราเสียใจมากว่าทำไมเราไม่รีบกลับไปตามหามันมาให้เจอ เพียงแต่คิดว่าแม่แมวคงไปหาที่อยู่ที่ดีกว่านี้ให้พวกมัน มันตายเพียงเพราะมีป้าเลวๆคนนึงฉีดน้ำไล่มัน
อยากอัพรูปนกหวีดให้ดูจังค่ะว่ามันน่ารักขนาดไหน แต่ตอนนี้อัพไม่ได้เลย เศร้ามากๆเลยค่ะ
ตอนนี้ที่เรานั่งพิมพ์อยู่ เราได้กลิ่นแมวตลอดเวลาเลย หูก็แว่วเหมือนได้ยินนกหวีดร้องเหมือนตอนมันร้องกินนม เราหลอนหรือคิดไปเองหรือเปล่าก็ไม่รู้ค่ะ แต่มันรู้สึกได้แบบนั้นจริงๆ
>>เราเลยแค่อยากรู้ว่าแมวเวลาตายแล้วมันจะกลับมาหาคนที่รักมันไหม? ดูเหมือนเป็นความคิดที่เด็กน้อยมากเลย บางคนอ่านแล้วอาจจะคิดว่าเราบ้าก็ได้ แต่สำหรับคนที่รักแมว คงเข้าใจอารมณ์เศร้าแบบเรานะคะ มันเจ็บจริงๆค่ะ
R.I.P นกหวีด .. จะรักและคิดถึงนกหวีดตลอดกาล :'(