สวัสดีค่ะ เรารู้สึกอึดอัดอัดอั้นจนเราอยากมาระบายที่นี่
เราเป็นคนที่ผิดหวังในความรักมาตลอด ซึ่งตัวเราไม่รู้นะว่าเราทำเวรทำกรรมอะไรกับใครไว้
เราคบใครไม่โดนเขาหลอก เขาก็มีแฟนอยู่แล้ว แต่มีเราด้วย...
คำว่าเพื่อนมันกิดกันได้ มันจูบกันได้ มันมีอะไรกันได้ด้วยหรอ?
หลายๆเรื่องผ่านเข้ามา เรารู้สึกแย่มากค่ะ...
เท้าความไปถึงเรื่องที่เราจะเล่า ก่อนหน้านี้ (หลายเดือนก่อน) เราเจอกับผู้ชายคนนึง เขาก็ไม่ใช่คนหล่ออะไรมากมาย และเราก็ไม่ได้คิดจะชอบเขาเลย
จนเขาน่ารักกับเราทุกๆวัน คือเราอยู่คอนโดเดียวกันค่ะเลยได้เจอกันทุกวัน ใจเราก็เลยโอนเอน คุยกันไปเรื่อยๆ
จนเรารู้สึกว่าก็โอเคนะคุยๆกันไปศึกษากันไปถ้าใช่มันก็ใช่เอง เขาบอกเราว่าเขาไม่มีใคร เลิกกับแฟนเก่าไปแล้ว
ตัวเราเองก็ไม่มีใคร มันก็โอเคดี...
แต่....
เราก็เริ่มทะเลาะกันบ่อยๆค่ะ เพราะเขาเปลี่ยนไป...หรือว่าจะอารมณ์ได้แล้วก็เบื่อแล้วก็ไม่รู้นะ
เราเลยคิดว่าเราเองควรจะห่างออกมา เพราะถ้าจะจบควรตั้งแต่ตอนนี้ เพราะเพิ่งจะเริ่ม
ใช่ค่ะ เราทำได้เราห่างจากเขา2อาทิตย์ โดยที่ไม่คุยไลน์ไม่โทรหา ไม่อะไรทั้งสิ้น
เราอดทนนะ เราใจแข็งเพื่อตัวเอง ถามว่าเจ็บไหม เราเจ็บมาก
แต่เราทำเพื่อใจเราเอง...
แล้วเราก็กำลังดีขึ้น...เขาก็กลับมาค่ะ...เราก็ใจอ่อน...กลับมาเป็นเหมือนเดิม
(ตอนห่างกันไปเราคิดว่าเขาน่าจะกลับไปเคลียร์กับคนเก่าเขานะคะ...)
หลังจากนั้นไม่นาน เขาไปต่างประเทศค่ะ(ด้วยหน้าที่ของเขานะคะ) เขาไปเราก็คุยกัน แต่ไม่ค่อยบ่อยมาก เราก็เข้าใจเพราะต้องทำกิจกรรมต่างๆตลอด
แล้ววันนึง...เหตุการณ์ก็เกิดขึ้น เราทักหาคุยไลน์ปกติ แต่เขาด่ากลับมา สารพัดค่ะ เราอึ้ง...เรางง...พูดไม่ออกเลย คืนนั้นพูดเลยเราเมามากเสียหลัก
เราก็เลยเริ่มคิดว่า สิ่งที่เราคิดมันเป็นเรื่องจริง เขาคงกลับไปดีกันแล้ว กลับมาหาเราเพราะว่าเหงา...
เราก็เลยคิดว่าครั้งนี้ควรพอแล้วล่ะ จบแล้ว เราทนคบกับเขา เราด่าเรากี่ครั้ง ว่าเรากี่ครั้ง ไม่เคยใส่ใจเรากี่ครั้ง เราให้อภัยตลอด...
เราอดทนกับคำว่าคบกันมากๆนะ เรายอมเพื่อที่จะได้ไม่เป็นปัญหาอะไร แล้วยังไง...ความดีมันไม่มีค่า เรากลับถูกเหยียบย่ำต่างๆนานาๆ
เราบอกตรงๆเลยค่ะ...ใจเราแหลกมากๆช่วงนั้น เสียผู้เสียคน งานการไม่ทำ เอาแต่ออกข้างนอก ร้องไห้ เมา ทุกวัน...
หลังจากนั้น2อาทิตย์เราไปต่างประเทศค่ะ...เพื่อนเราไลน์มาบอกว่า "รู้หรือยังมันประกาศออกข่าวช่อง3ว่ามันจะแต่งงาน"
เรานี่หน้าตึงไปเลยค่ะ...อึ้ง ทำไรไม่ถูก แต่เราไม่ถามอะไรเขานะคะ ใจเราเจ็บ เราถามอีกกลัวคำตอบที่จะได้...
เขากลับไปคบกันทำไมไม่บอกเรา...เขามีเราไว้ทำไม? เพื่ออะไร? ทำร้ายเราขนาดนี้เพื่ออะไร?
ตลอดเวลาเราไม่เคยทำอะไรให้เขารู้สึกแย่สักนิด
>> มาถึงเรื่องที่เราจะเล่า...
ระหว่างที่เรากำลังเสียใจอย่างหนัก...เราก็ไปรู้จักกับผู้ชายคนนึงค่ะ เราไปทำงานที่สนามบอลแห่งนึง เขาเป็นคนที่Followเฟซบุ๊คเราค่ะ
ตอนนั้นบอกตรงๆเราก็ยังรักคนนั้น ไม่ได้คิดอะไรกับคนนี้เลยจริงๆ...
แล้วเราก็คุยกันมากขึ้นค่ะ คงเพราะเรากำลังเสียใจ เหมือนเสียหลักอะต้องการไหล่ใครสักคนไว้อิง
เราคุยกันไปสักระยะนึง(ไม่นานมาก) เขาก็สารภาพว่าเขามีแฟนอยู่แล้ว...เราก็รู้สึกใจหายนิดๆนะ
คือแบบ มีแฟนแล้ว...จะมาทำดีกับเราทำไม? จะมาเจอเราทำไม?
แต่ก็เข้าใจได้เพราะตอนนั้นเราก็ไม่ได้คิดอะไรขนาดนั้น...
แต่เหมือนใจเรากำลังช้ำอย่างหนัก เราก็เลยคิดว่า ไม่เป็นไรหรอก คุยกันเป็นเพื่อนต่อไปเรื่อยๆก็ได้....
แล้วเหมือนเราก็ชอบเค้ามากขึ้นทุกวัน...
เราไปหาเขาที่บ้านค่ะ(ก่อนวันที่เราจะบินไปต่างประเทศ)...บางคนอาจคิดว่าอยู่ดีๆไปหาเขาหรือเปล่า เราคุยกันมาเรื่อยๆจนรู้สึกว่าเรามีความรู้สึกดีๆต่อกัน
เรามีอะไรกับเขา...เรารู้สึกดีมาก...เราไม่รู้สึกแบบนี้มานานมากๆแล้ว แต่เรารู้นะว่าเราผิด แต่เราก็พยายามทำทุกอย่างตามที่เขาขอ
เขาไม่อยากให้เราบอกใคร เขาไม่อยากให้แฟนเขารู้ เราพยายามทำดีกับเขาทุกอย่าง เราไม่ได้หวังให้เขาต้องเลิกกันมาคบกับเรา
เราไม่เคยขอให้เขามีเราคนเดียว เราตกอยู่ในสภาวะนี้ เราจำยอม...ถามว่าเราอยากเป็นไหม เราไม่อยากเลย...แต่ใจเราต้องการมีเขา...แค่นั้นเอง
ระหว่างที่เราพิมพ์เรื่องนี้เราพูดเลยนะคะ มันมาจากใจเราล้วนๆ เราร้องไห้หนักมาก เพราะเหตุการณ์ที่จะเล่าต่อไปมันเป็นอะไรที่เราคิดว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากเป็น....
(แท็คผิดขอโทษนะคะ)
ถ้าทำกับเราแบบนี้ แล้วเขาบอกว่าเราคิดไปเอง เราเป็นเพื่อนกัน... เป็นคุณ คุณจะทำยังไง?
เราเป็นคนที่ผิดหวังในความรักมาตลอด ซึ่งตัวเราไม่รู้นะว่าเราทำเวรทำกรรมอะไรกับใครไว้
เราคบใครไม่โดนเขาหลอก เขาก็มีแฟนอยู่แล้ว แต่มีเราด้วย...
คำว่าเพื่อนมันกิดกันได้ มันจูบกันได้ มันมีอะไรกันได้ด้วยหรอ?
หลายๆเรื่องผ่านเข้ามา เรารู้สึกแย่มากค่ะ...
เท้าความไปถึงเรื่องที่เราจะเล่า ก่อนหน้านี้ (หลายเดือนก่อน) เราเจอกับผู้ชายคนนึง เขาก็ไม่ใช่คนหล่ออะไรมากมาย และเราก็ไม่ได้คิดจะชอบเขาเลย
จนเขาน่ารักกับเราทุกๆวัน คือเราอยู่คอนโดเดียวกันค่ะเลยได้เจอกันทุกวัน ใจเราก็เลยโอนเอน คุยกันไปเรื่อยๆ
จนเรารู้สึกว่าก็โอเคนะคุยๆกันไปศึกษากันไปถ้าใช่มันก็ใช่เอง เขาบอกเราว่าเขาไม่มีใคร เลิกกับแฟนเก่าไปแล้ว
ตัวเราเองก็ไม่มีใคร มันก็โอเคดี...
แต่....
เราก็เริ่มทะเลาะกันบ่อยๆค่ะ เพราะเขาเปลี่ยนไป...หรือว่าจะอารมณ์ได้แล้วก็เบื่อแล้วก็ไม่รู้นะ
เราเลยคิดว่าเราเองควรจะห่างออกมา เพราะถ้าจะจบควรตั้งแต่ตอนนี้ เพราะเพิ่งจะเริ่ม
ใช่ค่ะ เราทำได้เราห่างจากเขา2อาทิตย์ โดยที่ไม่คุยไลน์ไม่โทรหา ไม่อะไรทั้งสิ้น
เราอดทนนะ เราใจแข็งเพื่อตัวเอง ถามว่าเจ็บไหม เราเจ็บมาก
แต่เราทำเพื่อใจเราเอง...
แล้วเราก็กำลังดีขึ้น...เขาก็กลับมาค่ะ...เราก็ใจอ่อน...กลับมาเป็นเหมือนเดิม
(ตอนห่างกันไปเราคิดว่าเขาน่าจะกลับไปเคลียร์กับคนเก่าเขานะคะ...)
หลังจากนั้นไม่นาน เขาไปต่างประเทศค่ะ(ด้วยหน้าที่ของเขานะคะ) เขาไปเราก็คุยกัน แต่ไม่ค่อยบ่อยมาก เราก็เข้าใจเพราะต้องทำกิจกรรมต่างๆตลอด
แล้ววันนึง...เหตุการณ์ก็เกิดขึ้น เราทักหาคุยไลน์ปกติ แต่เขาด่ากลับมา สารพัดค่ะ เราอึ้ง...เรางง...พูดไม่ออกเลย คืนนั้นพูดเลยเราเมามากเสียหลัก
เราก็เลยเริ่มคิดว่า สิ่งที่เราคิดมันเป็นเรื่องจริง เขาคงกลับไปดีกันแล้ว กลับมาหาเราเพราะว่าเหงา...
เราก็เลยคิดว่าครั้งนี้ควรพอแล้วล่ะ จบแล้ว เราทนคบกับเขา เราด่าเรากี่ครั้ง ว่าเรากี่ครั้ง ไม่เคยใส่ใจเรากี่ครั้ง เราให้อภัยตลอด...
เราอดทนกับคำว่าคบกันมากๆนะ เรายอมเพื่อที่จะได้ไม่เป็นปัญหาอะไร แล้วยังไง...ความดีมันไม่มีค่า เรากลับถูกเหยียบย่ำต่างๆนานาๆ
เราบอกตรงๆเลยค่ะ...ใจเราแหลกมากๆช่วงนั้น เสียผู้เสียคน งานการไม่ทำ เอาแต่ออกข้างนอก ร้องไห้ เมา ทุกวัน...
หลังจากนั้น2อาทิตย์เราไปต่างประเทศค่ะ...เพื่อนเราไลน์มาบอกว่า "รู้หรือยังมันประกาศออกข่าวช่อง3ว่ามันจะแต่งงาน"
เรานี่หน้าตึงไปเลยค่ะ...อึ้ง ทำไรไม่ถูก แต่เราไม่ถามอะไรเขานะคะ ใจเราเจ็บ เราถามอีกกลัวคำตอบที่จะได้...
เขากลับไปคบกันทำไมไม่บอกเรา...เขามีเราไว้ทำไม? เพื่ออะไร? ทำร้ายเราขนาดนี้เพื่ออะไร?
ตลอดเวลาเราไม่เคยทำอะไรให้เขารู้สึกแย่สักนิด
>> มาถึงเรื่องที่เราจะเล่า...
ระหว่างที่เรากำลังเสียใจอย่างหนัก...เราก็ไปรู้จักกับผู้ชายคนนึงค่ะ เราไปทำงานที่สนามบอลแห่งนึง เขาเป็นคนที่Followเฟซบุ๊คเราค่ะ
ตอนนั้นบอกตรงๆเราก็ยังรักคนนั้น ไม่ได้คิดอะไรกับคนนี้เลยจริงๆ...
แล้วเราก็คุยกันมากขึ้นค่ะ คงเพราะเรากำลังเสียใจ เหมือนเสียหลักอะต้องการไหล่ใครสักคนไว้อิง
เราคุยกันไปสักระยะนึง(ไม่นานมาก) เขาก็สารภาพว่าเขามีแฟนอยู่แล้ว...เราก็รู้สึกใจหายนิดๆนะ
คือแบบ มีแฟนแล้ว...จะมาทำดีกับเราทำไม? จะมาเจอเราทำไม?
แต่ก็เข้าใจได้เพราะตอนนั้นเราก็ไม่ได้คิดอะไรขนาดนั้น...
แต่เหมือนใจเรากำลังช้ำอย่างหนัก เราก็เลยคิดว่า ไม่เป็นไรหรอก คุยกันเป็นเพื่อนต่อไปเรื่อยๆก็ได้....
แล้วเหมือนเราก็ชอบเค้ามากขึ้นทุกวัน...
เราไปหาเขาที่บ้านค่ะ(ก่อนวันที่เราจะบินไปต่างประเทศ)...บางคนอาจคิดว่าอยู่ดีๆไปหาเขาหรือเปล่า เราคุยกันมาเรื่อยๆจนรู้สึกว่าเรามีความรู้สึกดีๆต่อกัน
เรามีอะไรกับเขา...เรารู้สึกดีมาก...เราไม่รู้สึกแบบนี้มานานมากๆแล้ว แต่เรารู้นะว่าเราผิด แต่เราก็พยายามทำทุกอย่างตามที่เขาขอ
เขาไม่อยากให้เราบอกใคร เขาไม่อยากให้แฟนเขารู้ เราพยายามทำดีกับเขาทุกอย่าง เราไม่ได้หวังให้เขาต้องเลิกกันมาคบกับเรา
เราไม่เคยขอให้เขามีเราคนเดียว เราตกอยู่ในสภาวะนี้ เราจำยอม...ถามว่าเราอยากเป็นไหม เราไม่อยากเลย...แต่ใจเราต้องการมีเขา...แค่นั้นเอง
ระหว่างที่เราพิมพ์เรื่องนี้เราพูดเลยนะคะ มันมาจากใจเราล้วนๆ เราร้องไห้หนักมาก เพราะเหตุการณ์ที่จะเล่าต่อไปมันเป็นอะไรที่เราคิดว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากเป็น....
(แท็คผิดขอโทษนะคะ)