แก้ไข
นี้เป็นกระทู้แรกที่ตั้งค่ะ. แนะนำตัวก่อนนะคะ เราเปนพยาบาลวิชาชีพ ทำงานที่ รพ ประจำจังหวัด เข้าเรื่องเลยล่ะกัน ช่วงนี้ดูจะมีข่าวเกี่ยวกับพยาบาลหมอ เยอะมากๆๆๆๆๆๆ คุณๆรู้ไหมค่ะ กว่าพวกเราจะเรียนจบกันมา มันอยากลำบากแค่ไหน ต้องเจออะไรต่อมิอะไรมาบ้าง พวกคุณรู้ไหมพวกเราต้องฝึกงานทำวานกันตั้งแต่สมัยเป็นนักเรียนพยาบาล ชีวิตของพวกเราดูแลคนไข้ผู้ป่วยทุกคนมาโดยตลอด ไม่เคยทิ้งให้ผู้ป่วยต้องรอหรือเป็นอันตราย พวกเราทุกคนช่วยคนไข้ทุกคนเต็มที่. วันๆนึงพวกเราแทบจะไม่ได้มีวันหยุด เทศกาลต่างๆก้ไม่ได้หยุด ครอบครัวก็ไม่ค่อยได้เจอกัน พ่อแม่คิดถึง ไม่ใช่เราไปหาท่านแต่กับเป็นท่านที่แก่ชรากันมากแล้วต้องขับรถนั่งรถเดินทางมาหาพวกเรา บนตึกที่มีคนไข้เยอะมากมาย พวกเราพยาบาลต้องอยู่กับความเสี่ยงต่างๆไม่ว่าจะเป็นเชื้อโรค โรคติดต่อที่ไม่มีทางรักษาหายในตอนนี้. ยกตัวอย่าง เวรดึกคือคนที่ขึ้นช่วงเวลา 24:00-08:00 น. ตอนเช้ามืดตี 4. พวกเราออกมาอาบน้ำให้คนไข้ที่นอนติดเตียงไม่มีญาติช่วยเหลือ. เช็ดอึเปลี่ยผ้าปูที่นอนให้. พวกเราไม่เคยบ่น. ที่สำคัญพวกเราไม่เคยลงเวรตรงเวลาเลย. ขึนเวรก็ก่อนเวลาทุกครังอย่างน้อย. 15นาทีตามที่วิลัยพยาบาลของเราสอนไว้. และกลับก้บ้างที่เป็นชั่วโมงกว่าจะได้ลง. แถมบางคนต่อเวรบ่ายอีก. บาครั้พวกเราไม่มีเวลาแม้แต่จะเข้าห้องน้ำหรือรับประทานอาหาร. เราเจอญาติผู้ป่วยทีใช้วาจาไม่สุภาพบ่อยมากโดนว่าต่างๆนาๆพวกเราเข้าใจทุกท่านทุกคน. ที่ต้องการความเร็วแต่พวกเราขึ้นอย่างน้อย 5-6. คน. ผู้ป่วย. 60. กว่าคน. เราแบ่งทีมกันแต่ก้ช่วยเหลืออกัน. บางครั้งเราติดคนไข้อีกเตียงแต่มีญาติมาเรียก. 2-3 เตียงในเวลาใกล้เคียงกันเราไปไม่ไวก็โดนด่าว่าไม่สนใจ. พวกคุณรู้ไหมพยาบาลส่วนใหญ่ทำงานจนไม่มีเวลาดูแลตัวเองครอบครัว. ลูก. สามี ภรรยา รู้ไหมค่ะชีวิตครอบครัวไม่ได้สวยงามเลย. ทุกวันนี้กระแสสังคมแรงมาก. มีแต่ด่าว่าพยาบาล พวกเราอยากได้กำลังใจและความรักจากพวกคุณบ้างเห็นใจเราบ้าง. เราทำงานเงินเดือนน้อยนะค่ะ. จนปริญญาเงินเดือนรวมค่าเวรต่างๆนาๆที่ขึ้นแบบไม่มีเวลาว่างเลยยังไม่ถึง. 15000 เลยค่ะ พวกเราก็เสียภาษีนะคะไม่ใช่ไม่เสีย. ส่วนตัวเวลามีคนโพสด่าว่าเอาภาษีปชชไปเป็นเงินดูแลให้มันสมกับที่ได้ภาษีด้วย. น้อยใจนะค่ะ. พวกเราทุกคนดูแลพวกคุณ ด้วยหัวใจความเป็นมนุษย์. อย่างที่วิลัยพยาบาลของพวกเราสั่งสอนมา. แค่ปรารถณาให้ทุกท่านเข้าใจพวกเราด้วยพวกเราก็มีหัวใจมีความรู้สึก. หากจะว่าขอให้ระบุรายบุคคลเลยค่ะ. เหมารวมหมดพวกเราเสียกำลังใจค่ะ. พวกเรารักอาชีพ พยาบาลค่ะ
หัวอกพยาบาล
นี้เป็นกระทู้แรกที่ตั้งค่ะ. แนะนำตัวก่อนนะคะ เราเปนพยาบาลวิชาชีพ ทำงานที่ รพ ประจำจังหวัด เข้าเรื่องเลยล่ะกัน ช่วงนี้ดูจะมีข่าวเกี่ยวกับพยาบาลหมอ เยอะมากๆๆๆๆๆๆ คุณๆรู้ไหมค่ะ กว่าพวกเราจะเรียนจบกันมา มันอยากลำบากแค่ไหน ต้องเจออะไรต่อมิอะไรมาบ้าง พวกคุณรู้ไหมพวกเราต้องฝึกงานทำวานกันตั้งแต่สมัยเป็นนักเรียนพยาบาล ชีวิตของพวกเราดูแลคนไข้ผู้ป่วยทุกคนมาโดยตลอด ไม่เคยทิ้งให้ผู้ป่วยต้องรอหรือเป็นอันตราย พวกเราทุกคนช่วยคนไข้ทุกคนเต็มที่. วันๆนึงพวกเราแทบจะไม่ได้มีวันหยุด เทศกาลต่างๆก้ไม่ได้หยุด ครอบครัวก็ไม่ค่อยได้เจอกัน พ่อแม่คิดถึง ไม่ใช่เราไปหาท่านแต่กับเป็นท่านที่แก่ชรากันมากแล้วต้องขับรถนั่งรถเดินทางมาหาพวกเรา บนตึกที่มีคนไข้เยอะมากมาย พวกเราพยาบาลต้องอยู่กับความเสี่ยงต่างๆไม่ว่าจะเป็นเชื้อโรค โรคติดต่อที่ไม่มีทางรักษาหายในตอนนี้. ยกตัวอย่าง เวรดึกคือคนที่ขึ้นช่วงเวลา 24:00-08:00 น. ตอนเช้ามืดตี 4. พวกเราออกมาอาบน้ำให้คนไข้ที่นอนติดเตียงไม่มีญาติช่วยเหลือ. เช็ดอึเปลี่ยผ้าปูที่นอนให้. พวกเราไม่เคยบ่น. ที่สำคัญพวกเราไม่เคยลงเวรตรงเวลาเลย. ขึนเวรก็ก่อนเวลาทุกครังอย่างน้อย. 15นาทีตามที่วิลัยพยาบาลของเราสอนไว้. และกลับก้บ้างที่เป็นชั่วโมงกว่าจะได้ลง. แถมบางคนต่อเวรบ่ายอีก. บาครั้พวกเราไม่มีเวลาแม้แต่จะเข้าห้องน้ำหรือรับประทานอาหาร. เราเจอญาติผู้ป่วยทีใช้วาจาไม่สุภาพบ่อยมากโดนว่าต่างๆนาๆพวกเราเข้าใจทุกท่านทุกคน. ที่ต้องการความเร็วแต่พวกเราขึ้นอย่างน้อย 5-6. คน. ผู้ป่วย. 60. กว่าคน. เราแบ่งทีมกันแต่ก้ช่วยเหลืออกัน. บางครั้งเราติดคนไข้อีกเตียงแต่มีญาติมาเรียก. 2-3 เตียงในเวลาใกล้เคียงกันเราไปไม่ไวก็โดนด่าว่าไม่สนใจ. พวกคุณรู้ไหมพยาบาลส่วนใหญ่ทำงานจนไม่มีเวลาดูแลตัวเองครอบครัว. ลูก. สามี ภรรยา รู้ไหมค่ะชีวิตครอบครัวไม่ได้สวยงามเลย. ทุกวันนี้กระแสสังคมแรงมาก. มีแต่ด่าว่าพยาบาล พวกเราอยากได้กำลังใจและความรักจากพวกคุณบ้างเห็นใจเราบ้าง. เราทำงานเงินเดือนน้อยนะค่ะ. จนปริญญาเงินเดือนรวมค่าเวรต่างๆนาๆที่ขึ้นแบบไม่มีเวลาว่างเลยยังไม่ถึง. 15000 เลยค่ะ พวกเราก็เสียภาษีนะคะไม่ใช่ไม่เสีย. ส่วนตัวเวลามีคนโพสด่าว่าเอาภาษีปชชไปเป็นเงินดูแลให้มันสมกับที่ได้ภาษีด้วย. น้อยใจนะค่ะ. พวกเราทุกคนดูแลพวกคุณ ด้วยหัวใจความเป็นมนุษย์. อย่างที่วิลัยพยาบาลของพวกเราสั่งสอนมา. แค่ปรารถณาให้ทุกท่านเข้าใจพวกเราด้วยพวกเราก็มีหัวใจมีความรู้สึก. หากจะว่าขอให้ระบุรายบุคคลเลยค่ะ. เหมารวมหมดพวกเราเสียกำลังใจค่ะ. พวกเรารักอาชีพ พยาบาลค่ะ