สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของดิฉันนะคะ ตื่นเต้นมากค่ะ กลัวพิมผิดๆถูกๆ หากแท็คผิดห้อง
หรือผิดพลาดยังไงขออภัยด้วยนะคะ ยังไงก็น้อมรับทุกความคิดเห็นเลยนะคะ
มาแชร์กันเยอะๆยิ่งดีค่ะ จะเอาไปเป็นแนวทางในการดำเนินชีวิตนะคะ
ไม่รู้จะปรึกษาใครดี อยากได้ความเห็นที่เป็นกลาง ไม่อยากเก็บปัญหาไว้คนเดียว
กลัวจะคิดเข้าข้างตัวเองหรือคิดปรักปรำแฟนในแง่ร้ายเกินไป ดิฉันจึงตัดสินใจขอความคิดเห็น
ที่หลากหลายของพี่ๆและเพื่อนๆทุกๆคนที่มีประสบการณ์ในพันทิพย์ด้วยนะคะ ดิฉันขอแชร์เรื่องของดิฉันดังนี้ค่ะ

ดิฉันกำลังจะเข้าพิธีแต่งงานอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า แฟนอายุ 28 ดิฉันอายุ 25 คบกันมา 3 ปีแล้วค่ะ
แต่ติดปัญหาตรงที่ว่า ไม่มั่นใจในตัวของคนรัก ว่าเค้าจะรักเรามากพอนะค่ะ แฟนเป็นผู้ชายเงียบๆค่ะ ไม่ค่อยพูด
และเป็นคนไม่คิดมากในเรื่องใดๆเลย ไม่เก่งในเรื่องออกความคิดเห็นหรือตัดสินใจ บางครั้งก็เป็นคนขี้ลังเลด้วยซ้ำ
เป็นคนเฉยๆนิ่งค่ะ แต่ข้อดีก็คือเป็นคนอะไรก็ได้ เข้ากะคนอื่นได้ง่าย ดูใจดีอบอุ่น
แต่ดูใจเค้าไม่ออกจริงๆค่ะว่าคิดอะไรอยู่ ทั้งๆที่ดิฉันมักจะเป็นคนที่อ่านใจคนอื่นค่อนข้างแม่นมากๆ
แต่กับแฟนนี่มองไม่ออกเลยค่ะ กับเพื่อนๆหรือคนทั่วไปนี่จะเป็นอีกแบบค่ะ คือมีน้ำใจ
สนุกสนานและพร้อมจะรับฟังปัญหาคนอื่น ไม่เคยปฏิเสธใครเลย ดูสุขุม และใจเย็น ใจดีมากกกก
ทำให้คนทั่วไปที่เป็นเพื่อนและญาติพี่น้องดิฉันต่างรักและเอ็นดูในตัวแฟนค่ะ อยากเห็นเราแต่งงานกันทั้งนั้น
พ่อกับแม่ทั้งฝ่ายแฟนและฝ่ายดิฉันต่างก็ยินดีกับการแต่งงานของเราทั้งคู่ นี่น่าจะนับเป็นเรื่องที่น่ายินดีค่ะ

ถ้าไม่ติดตรงที่ว่าแฟนมักจะแสดงนิสัยที่เป็นตัวตนด้านมืดกับดิฉันแค่คนเดียว ตอนแรกๆดิฉันก็คิดว่า
อาจเป็นเพราะเค้าอยู่กับเราแล้วทำให้เค้ารู้สึกสบายใจมั้ง เลยเป็นตัวของตัวเอง ทำไรอาจจะไม่ได้นึก
เพราะเรายอมทุกอย่างไง เลยเหมือนของตายมั้ง เลยทำให้บางทีเค้าไม่ระมัดระวังคำพูดหรือเผลอทำในสิ่งที่ทำให้เราเสียใจ
เช่นเวลาเราไม่สบายเค้าก็ไม่ถามว่าเรากินยายัง กินข้าวรึยัง ไปหาหมอมั๊ย ไม่ค่อยเป็นห่วงเท่าไหร่
เคยถามเค้าก็บอกว่ารู้ว่าเราดูแลตัวเองได้ ถ้ามีไรก็บอกเพราะเค้าไม่รู้ จะกินไรก็สั่งไม่ต้องรอให้ซื้อมาฝาก
เค้าคิดไม่เก่ง เค้าไปทำงานไม่เคยมีขนมมาฝากเลย ไปเดินตลาดนัดจะซื้อของที่ตัวเองชอบกิน
ไม่เคยถามว่าอันนี้เราอยากกินมั๊ย  อยากได้อะไรมั๊ย ไม่เคยสนใจว่าเราชอบหรือไม่ชอบอะไร
ผิดกับเราที่คอยห่วงเค้าทุกอย่าง จำได้ขึ้นใจว่าชอบอะไรบ้าง ทุกเทศกาลเราจะมีของขวัญให้
วันเกิดเราแฟนให้ตังค์ไปซื้อของที่เราอยากได้ เค้าเลือกของไม่เป็น และไม่เคยพยายาม ไม่เคยมีเซอร์ไพรใดๆทั้งสิ้น
แม้แต่ตอนเป็นแฟนกันยังไม่เคยส่งเมสเสจมาหาเลยค่ะ ถ้าให้อธิบายถึงสิ่งที่เค้าละเลย สิบหน้ากระดาษก็คงไม่หมด
เราตรงข้ามกับเค้าทุกอย่างค่ะ เป็นคนเอาใจใส่แฟน โรแมนติค ไม่เชิงว่าหวานนะคะ แต่รักมากอยากให้เค้าได้สิ่งที่ดีที่สุด
เราคิดเสมอว่าอาจไม่มีวันพรุ่งนี้ เราเลยทำดีกับคนที่ใกล้ตัวให้มากที่สุดทุกคน ย้ำว่าทุกคนค่ะ

ในเรื่องของความรักแฟนติดจะเป็นคนเฉยชามากๆ เป็นแฟนแต่ไม่เคยบอกรักหรือพูดจาเพราะๆ
หรือล้อเล่นใดๆทั้งนั้น จะพูดเฉพาะเรื่องที่เป็นงานเป็นการเท่านั้น และเป็นคนไม่ค่อยแสดงออกด้วยค่ะ
พูดง่ายๆว่าไม่เคยแสดงออกถึงความเอื้ออาทรหรือเอ็นดู เหมือนคนที่เป็นแฟนกันเค้าทำกันเลยค่ะ
ทั้งๆที่เราเด็กกว่าแต่ต้องเป็นผู้นำ ตัดสินใจแทนทุกอย่าง และต้องมานั่งคอยเอาใจ ดิฉันเลยคิดมาตลอดว่า
เค้าอาจจะคบกับเราเพราะเราเหมาะสมหรือเปล่าก็ไม่รู้นะคะ เพราะพ่อแม่ญาติพี่น้องเค้าเราก็เข้าหาเก่ง
งานเราก็เก่ง เราไม่มีปัญหากวนใจเรื่องเงินนะคะ ตอนนี้เราทั้งคู่ลาออกมาเปิดร้านขายของๆตัวเองคนละร้าน
ซึ่งก็คือเราอีกที่ตัดสินใจริเริ่มทำ เราไม่มีภาระหรือหนี้ใดๆเลย ไม่มีปัญหาที่ต้องเครียด งานก็ไม่เหนื่อย
ไม่กดดัน และเราเป็นคนทำแต่งาน ทำงานทุกวันค่ะ ตอนเรียนก็เรียนไปด้วยทำงานด้วย
ขยันเรียนได้เกียรติ์นิยมด้วย (ภูมิใจมาก อิอิ)ไม่ชอบเที่ยวกลางคืนค่ะ
ไม่ค่อยมีเพื่อนฝูง ไม่ดื่มเหล้า ไม่มีสังคม เก็บเงินเก่งค่ะ แต่ก็ไม่บังคับแฟนนะคะว่าต้องทำแบบเรา
เข้าใจว่าผู้ชายอาจต้องมีบ้าง กินเหล้า สังสรรค์ กินเยอะ ใช้เงินเปลือง
เราก็เก็บออมส่วนของเราเผื่อวันหน้ามีลูกจะได้ไม่ลำบาก เลิกร้านถึงบ้านก็อาจจะไปเดินตลาดหรือห้างดูหนังกับแฟนบ้างค่ะ
ตามใจได้หมด เค้าพาไปไหนก็ไม่เกี่ยงทั้งนั้น ไม่เคยบังคับแฟน ทำงานสร้างอนาคตอย่างเดียว เราทำงานหนักกว่าแฟนได้
เพราะเราเคยลำบากมาก่อน จึงค่อนข้างโตกว่าและคิดเสมอว่าเรามีหน้าที่หลายอย่างในชีวิต
อย่าประมาท ซึ่งมันแตกต่างกับแฟนที่เกิดมามีกินมีใช้ ไม่ต้องดิ้นรน แต่เค้าก็ไม่ได้ใช้เก่งมากนะคะ
แค่ชอบซื้อขนมเท่านั้นเอง และทำงานหนักมากไม่ได้ นอนน้อยไม่ได้ ไม่เหมือนเราสักอย่างเลย เราอึดและบึกบึนกว่าเยอะ
เวลาทะเลาะมีปัญหากันแฟนก็จะเงียบค่ะไม่เคยพูดหรือเคลียร์ปัญหาให้มันจบเลยค่ะ
ถ้าดิฉันร้องไห้เค้าก็ไม่อธิบายค่ะ เค้าบอกเค้าพูดไม่เก่ง จบค่ะ แล้วเค้าก็หลับไป ทิ้งทุกอย่างให้เราคิดและคิดๆๆ
จนเราต้องหายเอง กลัวเป็นผู้หญิงเรื่องเยอะ กลัวเค้ารำคาญ กลัวสารพัด พยายามไม่คิดมาก
ไม่งั้นคงบ้าซะก่อนเพราะถ้าคิดมากเราก็คงไปกันไม่ได้ ปัญหาที่พูดกันแบบไม่เคลียร์มันเลยทิ้งค้างๆ
เอาไว้ในใจเรื่อยมาจนรู้สึกเก็บกดเหมือนแฟนไม่รัก ดิฉันขอเรียนตามตรงว่ารักเค้ามาก แค่อยากทำทุกอย่าง
เพื่อคนที่เรารักให้มากที่สุดก็เท่านั้นเอง


ตอนคบกันเอาใจเค้าทุกอย่างนะคะ ทำงานบ้าน ซักรีดเสื้อผ้า คอยนวดให้เวลากลับจากทำงาน
ตัดเล็บมือเล็บเท้า ทาครีม หรือแม้แต่ตัดขนจมูก 555 คอยแหย่คอยแกล้ง คอยเป็นตัวตลกเพื่อให้เค้ายิ้มได้
เพื่อให้เราได้มีกิจกรรมร่วมกัน (บ่อยครั้งที่ทำแล้วเค้าก็ไม่พอใจ โดนดุก็มีค่ะ) เค้าบอกไม่ชอบอยากอยู่เงียบๆคนเดียว
เราก็เงิบเลย หวังดีแต่มันไม่ถูกใจเค้า ก็เสียใจนะคะ คิดซะว่าเค้าเป็นแบบนี้เอง ชอบพูดแบบมะนาวไม่มีน้ำ
บางทีเวลาไม่มีไรพูด ดิฉันจะเอาเรื่องโน้นเรื่องนี้มาเล่าเรื่องให้เค้าฟัง บรรยากาศจะไม่เงียบจนเกินไป
เพราะหากรอเค้าพูดคงไม่มีค่ะ มันทำให้ดิฉันรู้สึกอึดอัด บางทีก็เล่านิทาน เล่าเรื่องกระทู้สนุกๆในพันทิพบ้าง
เราค่อนข้างจะพูดเก่งอ่ะค่ะ ร่าเริง เป็นคนเข้ากะคนอื่นได้ง่าย แต่เราไม่เจ้าชู้นะคะ ไม่มีเรื่องนอกใจ รักใครรักจริง
คิดเสมอว่านอกจากความรักความเอาใจใส่เราจะมอบความซื่อสัตย์จงรักภักดีให้กับผู้ชายที่เรารัก
เอาเป็นว่าเราทำเพื่อเค้าได้ทุกอย่างค่ะ แค่อยากให้เค้ามีความสุข เรื่องใดก็ตามไม่เคยอิดออดทั้งนั้น
แค่ขอให้บอก ไม่ว่าปัญหาใดๆ เราจัดการให้เค้าได้หมด จนเพื่อนเราบอกว่าเราได้แฟนแถมลูก
เราไม่ซีเรียสนะคะที่เค้าเป็นคนไม่เก่ง ขอแค่เรายังรักกัน เราจะเติมเต็มเค้าในส่วนที่เค้าขาด
ขอแลกแค่เพียงเศษใจหรือเศษเสี้ยวความเมตตาจากเค้าบ้างก็พอ คิดเสมอว่าหากวันใดที่เค้าเจอคนที่รัก
เป็นคนที่เค้าอยากเอาใจ อยากดูแล อยากอยู่ใกล้ๆ ก็คงต้องปล่อยเค้าไปให้เค้ามีความสุข
เค้าเป็นคนเจ้าชู้หรือเปล่าเราไม่รู้นะ แต่เค้าเคยแอบคุยกับเพื่อนที่ทำงานเก่าเค้าค่ะ
แต่เราจับได้ซะก่อนก็เลยเลิกค่ะ เพราะเค้าเลือกเรา แต่กว่าจะเลิกเด็ดขาดก็จับได้หลายครั้งค่ะ
จนเรื่องถึงหูญาติๆเรา เค้าค่อนข้างเกรงใจและที่บ้านเค้าไม่ยอมรับด้วย เลยเลิกขาด
เราเคยคาดคั้นเค้าตรงๆ แล้วเค้าสารภาพว่าไม่ได้รักเรา เพราะเค้าทำในแบบที่เราต้องการไม่ได้
หมายถึงแคร์ความรู้สึกเราค่ะ แต่เค้าอยู่กับเราได้เพราะเราเป็นคนดี เค้าไม่คิดว่าจะมีใครที่รักเค้ามากแล้ว
ดีพร้อมอย่างเราได้อีก เค้าบอกว่าถึงไม่รักแต่ก็แต่งงานอยู่กินกับเราแบบมีความสุขได้ เค้ายอมรับว่าเป็นที่สันดานเค้า
ที่เค้ามักจะแคร์ความรู้สึกเพื่อนมากกว่าแฟน  
เราร้องไห้ อึ้งค่ะ ไม่ยอมค่ะ จะเลิกคนเราอยู่กันแบบไม่รักกันได้ไงคะ กลัวว่าจะไม่มีใครแล้วจะเหงาเหรอ
เคยนึกถึงความรู้สึกเราบ้างมั้ย  แต่เค้าก็โทรมาง้อและบอกกับเราว่าเค้ารู้ใจตัวเองแล้วว่ารักและขาดเราไม่ได้
และตัดสินใจแต่งงานกับเรา พ่อเค้าเป็นคนขอนะคะ เค้าไม่ได้พูดอะไร เราก็ถามอีกอ่ะ
เค้าก็บอกว่าเต็มใจแต่ง ถ้าไม่รักคงไม่แต่ง


ทุกวันนี้ความรักในมุมของเรามันไม่สวยงามเหมือนที่เราเคยฝัน มันไม่อิ่มเอิบเมื่อนึกถึง
อยู่กับความรู้สึกที่ต้องปลงกับรักข้างเดียวตลอดเวลา เมื่อมาถึงทางต้องเลือกเราก็คงต้องแต่งงาน
ทั้งๆที่เราไม่มั่นใจเลย อยู่กับความรู้สึกหวาดกลัวชีวิตคู่ ที่ว่า ผช ที่เรารักมากที่สุดไม่ได้ปกป้อง
และทำให้เราหายกังวลกับการจะเป็นเมียและแม่ในอนาคตได้เลย เหมือนเราต้องต่อสู้ตามลำพัง
และพยายามปรับเข้าหาเค้าอยู่ฝ่ายเดียว บางครั้งก็ไหวแต่บางทีมันก็มีท้อบ้างกับคนที่หัวใจด้านชา
เราบอกตัวเองว่าต้องเข้มแข็งไม่งั้นไม่ใช่เราคนเดียวที่ต้องเสียใจ จะมีพ่อแม่ทั้งสี่คน
และญาติพี่น้องอีกที่ต้องผิดหวัง เราจะอดทนจนถึงที่สุด ถ้าเค้าไม่ทิ้งเราๆจะไม่มีวันเดินจากเค้าไปไหน
ขอให้กระทู้นี้เป็นคำสัญญาทิ้งท้ายก่อนเราจะแต่งงานนะคะ จากใจของคนๆหนึ่งที่รักใครสักคนจากใจจริง
ปล ถึง ผช คนนั้นอาจจะไม่มีหัวใจ แต่ไม่เป็นไรค่ะ อย่างน้อยเราก็รู้ว่าเรารักใครและทำเพื่อใครบ้าง
เรามีเป้าหมาย เรามีความฝัน แค่นี้ก็ดีแล้วค่ะ

อยากเรียนถามทุกคนดังนี้ค่ะ
1.    แฟนเราอาจรักเราบ้างมั้ยคะ รักพอที่จะจับมือกันไปเมื่อเจออุปสรรคในวันข้างหน้ารึเปล่า เราไม่อยากเห็นความล้มเหลวของชีวิตคู่ เราเป็นห่วงความรู้สึกของพ่อแม่ทั้งสองฝ่าย
2.    รสนิยมแฟนเราชอบผู้หญิงแต่งตัวเก่ง เปรี้ยว ชอบผู้หญิงที่มีชั้นเชิงในการพูดจา แต่เราไม่ใช่ เป็นคนตรงๆ ซื่อๆ เราไม่อยากเปลี่ยนตัวเองถึงขนาดนั้น แค่แลกกับการให้เค้ามารักในแบบที่ไม่ใช่ตัวเอง มันคงได้ไม่ตลอด แต่มันอาจทำให้แฟนเราหันมาสนใจเรามากขึ้น และทำให้ชีวิตคู่ไม่มีปัญหา เหตุผลนี้เพียงพอมั๊ยคะที่ทำให้เค้าเลิกรัก หรือเพราะเราไม่ใช่ตั้งแต่ต้น ไม่ว่าทำยังไงก็ไม่รัก แต่เค้าเป็นฝ่ายจีบเรานะคะ แต่ตอนคบกันแรกๆ เค้าก็แฮปปี้เวลาเราแต่งตัวแต่งหน้า แต่ตอนนี้เราต้องทำงานทุกวัน ยุ่งไม่มีเวลาแต่ง และเราก็ทำทุกอย่างเพื่ออนาคตของเราทั้งคู่ และงานแต่งงานก็ใกล้เข้ามาเราต้องรีบหาเงิน

3.    เราเคยพยายามเงียบแบบแฟนบ้างค่ะ เผื่อเค้าจะรู้สึกและเปลี่ยนบ้าง แต่เค้าก็จะยิ่งเงียบกว่าเดิมค่ะ มันทำให้เรายิ่งอึดอัดและเรียนรู้ว่า การไม่พูดกันไม่ทำให้ใครเข้าใจกันมากขึ้น มันยิ่งทำให้เราสั่งสมปัญหาและความเจ็บปวดเอาไว้ในใจมากไปอีก ควรทำยังไงถึงจะปรับตัวให้เข้ากับคนโลกส่วนตัวสูงดีคะ

4.    เมื่อเราเป็นทุกข์เราควรจัดการยังไงกับใจตัวเองเพื่อไม่ให้คิดมากเกินไป เราไม่คิดว่าถึงกับต้องเลิกกัน เพราะไม่ใช่ปัญหาใหญ่ถึงขั้นนอกใจ คนอื่นมีปัญหาที่ใหญ่กว่าเราอีก ถึงเลิกกันไปเจอคนอื่นก็มีปัญหาอย่างอื่นอีกเหมือนกัน อาจจะต้องปรับที่เราเยอะหน่อย

5.    แฟนเราเคยตบหน้าเราค่ะ และเคยตีเรานิดหน่อย ไม่รุนแรง แต่เราเสียใจมาก แต่เราผิดเอง เราควบคุมอารมณ์ไม่ดีพอ ตบหน้าเค้าก่อน เพราะเราแค้นใจที่เค้าไม่ยอมพูดหรืออธิบายอะไรเลย โมโหพลั้งมือไปซึ่งเราก็เสียใจมาก ที่ควบคุมอารมณ์โกรธไม่ได้ เวลาเราโมโหจะโมโหแรงค่ะ แต่ก็มีเหตุผลค่ะ ตรงนี้เราทำไงดี เวลาเค้าไม่พูด ทะเลาะกันเรื่องไม่ทำการบ้านค่ะ แฟนเราไม่เก่งเรื่องนี้ค่ะ เพราะเค้ามีปัญหาเรื่องขนาดและเวลาด้วย เราพยายามให้กำลังใจเค้า แต่เค้าก็ไม่พยายามแก้เลย เค้าไม่สนใจด้วยซ้ำ

หากใครหรือคุณผู้ชายที่เป็นเหมือนกัน มีอะไรจะแนะนำให้เราปรับตรงไหนเพิ่ม บอกได้เลยนะคะ เรายินดีปรับค่ะ หรือเราบกพร่องตรงไหนบอกได้เลยค่ะ ขอบคุณที่สละเวลามาอ่านเรื่องของเรานะคะ มือใหม่มากๆเลยค่ะ อิอิ