เหมือนได้เที่ยวไปด้วย ได้ทำบุญไปด้วย ได้เป็นเห็นวัดวาอาราม สถานที่ปฎิบัติธรรม ตามป่า ตามเขา ลำธารสวยๆ
แล้วก็มาชวนคนในห้องสนทนา ไปทำบุญด้วย คนเขาก็บริจาคกัน จะสร้างเครื่องกรองน้ำให้วัด จะสร้างกุฎิ บูรณพระพุทธรูป
เรี่ยไรช่วยเหลือพระสงฆ์ที่เจ็บใข้ได้ป่วย พอว่างหน่อยก็เข้าไปศูนย์ปฎิบัติธรรม นั่งสมาธิ-วิปัสานะ กับสหายธรรม อบอุ่นมากๆ

อยากมีอิสระชีวิตแบบนี้จริงๆ
ไม่ต้องมานั่งหดหู่อยู่ในกรุงเทพ เช้ารถติด เย็นกว่าจะกลับ กว่าจะหลับ อากาศก็อึดอัด จิตก็หงุดหงิด คือจิตมันส่งออกตลอดเวลาเลย

มีใครมีชีวิตที่อิสระ แล้วตระเวณทำบุญ ช่วยเหลือคนอื่นตามต่างจังหวัดแบบนั้นบ้าง คงมีความสุขแทบทุกวัน