....ยามเย็นเห็นนกน้อย..........ร่อนถลา
โฉบฉวัดกระหวัดพา..............นึกย้อน
เจ้าสุขดั่งทัศนา...................ฤๅเปล่า
ฤ ก็เร้ารุ่มร้อน......................เลี้ยงชีพเผ่าพงศ์  (โคลงสี่โสภา)

....คงเหน็ดเหนื่อยใช่น้อย......เจ้าเอย
ภาระหนักบ่เคย....................หยุดเว้น
จิ๊บจิ๊บเจี๊ยบเจี๊ยบเผย.............บอกบ่ง...ใดนา
ทุกข์ท่วมสุดหลีกเร้น.............ฤ เจ้าหฤหรรษ์  (โคลงสี่สุภาพ)



* ฤ ก็เร้ารุ่มร้อน        เลี้ยงชีพเผ่าพงศ์  (โคลงสี่โสภา)
จะเห็นได้ว่า บางครั้ง การสลับที่ เอกโท เป็น โทเอก ให้ความไพเราะ และสื่อความหมายได้ดีกว่า
แต่มักไม่ได้รับการสนับสนุน
อย่างข้างต้น "เลี้ยงชีพ" เหมือนรับ สัมผัสอักษร ต่อจาก รุ่มร้อน
(คำแนะนำจากผู้รู้หลายท่านว่า หากสามารถแต่ง "สัมผัส ระหว่างวรรค" โคลงจะไพเราะมากขึ้น)
และเมื่ออ่าน ก็ให้ความเข้าใจได้ชัดเจนดีกว่า ชีพเลี้ยง
อย่างไรก็ตาม ความเห็นส่วนตัว แค่เปลี่ยนเพียงจุดนี้เท่านั้น ผู้คนคงยากจะยอมรับให้เป็น โคลงอีกประเภท

* เพื่อให้เห็นชัดถึงการ วัฒนาของร้อยกรอง  ขอยก ฉันท์ ให้ได้พิจารณากัน

วิเชียรภุชงค์ฉันท์ 11 (อินทรวิเชียรฉันท์ 11 ผสมกับภุชงคปยาตฉันท์ 12)
(ซ้ำกับอินทรลิลาตฉันท์ 11 ของ กรมพระนราธิปประพันธ์พงศ์)

เหมันตดิเรกฉันท์ 15 (วสันตดิลกฉันท์ 14 ผสมกับอินทวงศ์ฉันท์ 12)
(ซ้ำกับวสันตวงศ์ฉันท์ 11 ของ กรมพระนราธิปประพันธ์พงศ์)

ผู้เสนอปรับเปลี่ยน
คุณ ประสาทพร ภูสุศิลป์ธร  หรือนามปากกา คมทวน คันธนู