นี่เป็นกระทู้แรกของเราคือเพื่อนเราหลายๆคนแนะนำให้มาพิมพ์ในนี้ดูจริงๆมันไม่มีอะไรหรอกเราแค่อยากจะเล่าเรื่องของตัวเองความรักที่ตัดกันไม่ขาดสักทีไม่ว่าจะกี่ครั้งต่อกี่ครั้งก็นะจริงๆเราก็ได้ข้อคิดหลายอย่างนะจากรักครั้งนี้แล้วเราก็อยากให้เค้ารู้ว่าตอนนี้เราคิดยังไงรู้สึกยังไงอยู่ เราก็ไม่เคยคิดเลยว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นกับเราหลายคนอาจจะสงสัยว่ามันอะไรยังไง แต่มันเป็นความรักที่เราลืมไม่ได้เลยจากที่เราคุยเยอะไม่ค่อยแคร์ใครไม่ค่อยทำอะไรให้ใครไม่ค่อยยอมใครหยิ่งๆด้วยแหละ

จนกระทั่งเรามาเจอเค้า จริงๆเราก็เจอเค้ามานานแล้วนะเค้าเป็นแฟนเก่าเพื่อนของเราเองแหละเอาจริงๆนะตอนแรกไม่ได้คิดไรกับเค้าเลยไม่ชอบหน้าด้วยซ้ำแต่เค้าดันมาเรียนรร.เดียวกับเราซะงั้นละเค้ามาจีบเราเค้าเป็นคนนิ่งๆขี้อายปากแข็งมากพูดไม่เก่งเก็บความรู้สึกมากกกกกแต่นั้นเราก็มีคนคุยอยู่แล้วแหละเราก็ไม่ได้สนใจแต่พอกับคนที่คุยอยู่มันไม่ใช่แล้วเค้าก็คอยทักมาตลอดๆเราก็เลยลองคุยดูแล้วรู้สึกดีเราก็คุยๆจนคบกันเมื่อเกือบ3ปีที่แล้ว ตั้งแต่วินาทีแรกที่เราคบกับเค้านะเรามั่นใจมากว่าเราอยากอยู่กับเค้าอยากดูแลเค้าจะรักเค้าให้ดีที่สุดเราคนนี้คนสุดท้ายพอแล้วไม่หาอะไรแล้วจริงจังมากไม่เคยเป็นแบบนี้กับใครเราก็คบกันไปนะจากที่เค้าเป็นคนขี้อายแต่พอกับกันไปนานๆก็เริ่มหายเค้าดูแลเราดีมากไม่รู้ดิ้คือไม่มีใครทำให้เราแบบนี้ใส่ถุงเท้าใส่รองเท้าดึงเราเวลารถจะชนเอามือไปจับเวลาข้ามถนนไม่ดูถือของให้ไปไหนก็ไปด้วยกันตลอดเวลาเราเป็นประจำเดือนเค้ายังไปหาผ้าอนามัยให้เราเลยงื้อออเวลาไปเที่ยวกันดึกๆเรางอแงง่วงนอนเค้าก็จะคอยถามตลอดไหวมั้ยกลับบ้านมั้ยเวลาเราเดือดร้อนเราก็มีเค้าอยู่ข้างๆตลอดเค้าไม่เคยทิ้งเราเลยสักครั้งเวลาเค้ามานอนบ้านเราเค้าก็ทำกับข้าวให้เรากินเราก็คอยซักเสื้อรีดเสื้อให้เค้าทำนู้นทำนี้ปลุกเค้าให้ตื่นไปอาบน้ำบ้างแต่ชอบทุกๆคืนเลยนะที่เจอเค้าเป็นคนสุดท้ายแล้วตื่นมาเจอเค้าตอนแรกช่วงนั้นแฮปปี้มากๆ

แต่เราเรียนห่างกัน1ปีแต่เค้าทำให้เรารู้สึกว่าเค้าเป็นได้ทั้งเพื่อนทั้งพี่น้องเป็นได้ทั้งคนรักแต่รักเราไม่ได้สวยงามขนาดนั้นจริงๆก็ทะเลาะกันบ่อยนะทะเลาะกันตลอดแม้แต่เรื่องเล็กๆน้อยก็ทะเลาะกันได้เถียงกันตลอด55555เราขี้ระแวงขี้หึงขี้หวงปากไม่ค่อยดีด้วย5555เรางอแงใส่เค้าได้ตลอดงี่เง่าสุดๆขี้งอนเอาแต่ใจสารพัดเรื่องมากเค้าก็ทนเราได้นะเค้าอยู่กับเราตลอดเลยเราเลิกกันไปตั้งหลายรอบแต่ทุกครั้งก็คืนดีกันตลอดเรื่องหนักๆก็ผ่านมาได้ตลอดแต่เราก็รู้สึกว่าเราเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลกจริงๆนะตอนคบกับเค้ามันอาจจะดูเว่อไปหน่อยแฮ่ะแต่เราก็คบกันมาปีกว่าจนเรารู้ว่าเค้าแอบชอบรุ่นพี่คนนึง

พอรู้ก็หืมมสกิลความขี้หึงพุ่งปี๊ดดดเราก็หาเรื่องเค้าเลยชวนทะเลาะเลยคือเราปากไม่ดีด้วยแหละปากหมาเลยก็ได้แล้วใจร้อนมากๆพูดไรไม่ค่อยคิดเท่าไหร่เราพูดกับเค้า "เลือกมาเลยดีกว่าจะอยู่กับเราหรือจะอยู่กับพี่คนนั้น" คือคำพูดตอนนั้นมันงี่เง่ามากแต่เค้าเคยเลือกเรานะมันมีกรณีนี้เกิดขึ้นอยู่ แต่ครั้งนี้เค้ากับไม่เลือกใครเลยมันทำให้เราเฟลมากๆเราก็งี่เง่าใส่เค้าต่อตั้งแต่ห้าทุ่มคืนนั้นยันตีสองจนเค้าทนไม่ไหวบอกเรามาว่า "พอเถอะหยุดเถอะงั้นก็เลิกๆไปเถอะ" คือตอนนั้นเราก็รั้งเค้านะรั้งเค้าทุกอย่างเท่าที่จะทำได้ยันตีสี่ตีห้าเราจำประโยคนี่ของเค้าได้แม่นเลย "พอเหอะกูไม่เอาละวะเป็นพี่น้องกันเหอะกูไม่รักแล้วอย่ามายุ่งกับกูเลิกยุ่งกับกู" ตอนนั้นมันเจ็บจนชาไปทั้งตัวเราจำความรู้สึกนั้นได้ดีเลยแล้วเรายื้อทุกอย่างพยายามพูดให้เค้ามาเคลียร์กับเราทำทุกอย่างพยายามโทรไปง้อขอให้มาหาเค้าบอกไม่ว่างเราทำตัวไร้ค่าร้องไห้แทบตายนั่งรอเค้าตอบแชททั้งวันแต่เค้ากับไปเที่ยวกับพี่คนนั้นน่าตาเฉยไม่รู้สึกอะไรเลยแม้แต่น้อยถ่ายรูปอัพเฟสบุ๊คแล้วที่บอกกับเราไม่ว่างคือไรไปเที่ยวกับพี่คนนั้นอ้อ?แล้วเราล่ะ?เรานั่งถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมาเราทำแบบนี้ทุกวันพยายามขอร้องให้เค้ารับสายเราขอเค้าแค่1นาทีก็พอแต่ป้าวเลยไม่มีวี่เเววจนเราต้องโทรเข้าเบอบ้านเค้าถึงจะยอมรับสายเราตอนนั้นเราขอร้องเค้าสุดๆกว่าเค้าจะยอมคุยกับเราและเราก็ทำเหมือนเดิมขอร้องให้เค้ามาหาเค้าที่บ้านมาเคลียร์กันตอนแรกเค้าก็ปฏิเสธเรานะเราเลยบอกว่าถ้าไม่มาเราไปเลยคือตอนนั้นมันมีม้อบด้วยแหละแถวบ้านเค้าเค้าเลยบอกเออๆเดี๋ยวไปคืนนั้นเราคิดถึงเรื่องเรากับเค้าตลอดมันผุดขึ้นมาเองหมดเลยจำได้ตั้งแต่วันแรกที่มีเค้าจนวันนั้นตอนนั้นมันจำแม่นมากแต่เชื่อมั้ยพอวันที่เค้ามาหาเราเราไปนั่งรอร้านข้าวที่เค้าชอบกินเรานั่งรอเค้าจนคิดว่าเค้าจะไม่มาแล้วแต่พอเจอหน้าเค้าคือสายตาเค้าบ่งบอกเลยมันเย็นชามากจากปกติเค้าเป็นคนขี้เล่นชอบแกล้งเราจากต้องเดินตัวแทบจะสิงกันแต่วันนั้นเค้าเดินห่างเรามากแค่หน้าเราเวลาคุยกันเค้ายังไม่มองละเราก็มาเคลียร์กันที่บ้านเราก็พูดทุกอย่างที่เราคิดว่าจะทำให้เค้าเปลี่ยนใจแต่มันสูญเปล่ามากเค้าไม่กลับมา... เราก็เลยเออพอละโอเคพี่น้องนะแต่เราขอได้มั้ยอย่าพึ่งมีใครอยู่กับเราก่อนมั้ยอย่าไปไหนเค้าสวนกลับมาว่า มันต่างไรจากเป็นแฟนกัน คือเค้าโคตรหมดเยื่อใยกับเราเลย

จนพอไปรร.ถัดจากที่เราเลิกกันได้3วันเค้าก็คบกับพี่คนนั้นเราเหมือนคนทำใจได้นะเรานิ่งมากเพื่อนทุกคนก็แบบทำได้ไง แต่เปล่าเลยเรากลับมาร้องทุกวันที่บ้านมีแม่คอยปลอบเราอยู่ที่บ้านเราไม่เคยเผื่อใจกับเค้าเลยสักนิดแค่นิดเดียวก็ไม่เคยเราบอกเค้าตั้งแต่วันที่เลิกกันว่าเราขอหายไปก่อนนะเราไม่ไหวจริงๆ เค้าก็บอกเราให้ดูแลตัวเองดีดีอย่าร้องไห้บ่อยนะกินข้าวให้ตรงเวลาด้วยแต่สุดท้ายเราก็ติดต่อเค้าไปอยู่ดีเราคุยกับเค้าทุกวันจนเหมือนเค้าคิดได้มั้งความสัมพันธ์เรากลับมาเหมือนเดิมแต่ในฐานะเพื่อนมันรู้สึกแย่นะอึดอัดทำตัวเหมือนคนรักกันในวันที่เป็นได้แค่เพื่อนเราโดนพี่คนนั้นโจมตีพี่คนนั้นแบล็กเยอะมากกจนเราตัดสินใจเดินออกมาเองไม่ตอบเฟสไลน์ไม่รับโทรสับเค้าแต่เค้าก็ทำมาเรื่อยๆจนเราใจอ่อน เราก็กลับไปเหมือนเดิม มันเป็นอย่างงั้นไปเรื่อยๆเราเลยบอกเค้าเลือกสักทีได้มั้ยกูเจ็บนะเลือกใครสักคนเลือกคนที่เค้าต้องการที่สุดขาดไปแล้วอยู่ไม่ได้อยู่แล้วมีความสุขที่สุดปกติเค้าเป็นคนโลเลกับทุกเรื่องอยู่แล้วนิสัยเค้าเด็กด้วยแต่เป็นคนคิดมากอยู่คนเดียวไม่บอกใครเราเลยให้เวลาเค้าคิดทบทวนทุกอย่างช่วงนั้นเราแทบจะคุยกันแต่เรื่องนี้ทะเลาะแต่เรื่องนี้ทั้งเราแล้วเค้าร้องไห้แต่กับเรื่องนี้คือมันไม่รู้จะยังไงเค้าโลเลจนเราเลือกจะไปอีกก็ขอให้เราจตุจักรกับเค้าครั้งสุดท้ายได้มั้ยเราก็ไป แต่เราก็ทะเลาะกันอีกใครจะทนได้อยู่กับเราแต่ตอบแชทพี่คนนั้นบอกว่าขาดเราไม่ได้ๆอย่างงู้นอย่างงี้ละดูทำตัว เราก็บอกเค้านะเราสบายใจที่จะไปไหนมาไหนกับเค้าช้อปปิ้งซื้อนู้นกินนี่เค้าก็บอกกับเราแบบนั้นเหมือนกัน ตอนนี้เราโคตรเหมือนแฟนเก็บเค้าเลย เราเลยเลือกหายไปอีกแล้วครั้งนี้เงียบกว่าทุกครั้งเราหายไปเลยจนเค้าให้เพื่อนเค้ามาคุยกับเราเพื่อนเค้าบอกว่าเราเค้าคิดได้แล้วกลับมาได้มั้ยเพื่อนเค้าพยายามพูดให้เรากลับไปแต่เราก็ไม่

จนเค้ามาพูดกลับเราเองเค้าบอกเราเค้ารู้แล้วว่าเค้าต้องการอะไรต้องการใครมันไม่สายไปใช่มั้ยหรือสายไปให้เลิกกับพี่คนนั้นเลยมั้ยแต่เราเลือกที่จะเดินออกมาแล้วเราใจแข็งมากๆเราไม่หันหลังกลับไปแล้วพอแล้วกับคนนี้ แต่พอเวลาผ่านไปเค้าก็ติดมาเราติดต่อไปบ้างมันเป็นอย่างงั้นตลอดบางทีเค้าก็หายไปบางเราก็หายไปจนเรามีคนอื่นแล้วคบกับแฟนมาได้หลายคนแล้วจนเราคิดว่าเราไม่คิดอะไรกับเค้าแล้วเราลืมเค้าได้จริงๆแล้วเราก็ไปเที่ยวกับเค้าและพี่คนนั้นนะเราก็เห็นเค้าสวีทกันเราก็อิจนะเพราะตรงนั้นมันเคยเป็นที่ของเราแต่เราก็ต้องสลัดความคิดทิ้งชั่งเหอะเค้าไม่ใช่ของเราแล้วมีช่วงนึงเรากับสนิทกับพี่คนนั้นด้วยพี่เค้าชอบมาปรึกษาว่าแฟนเก่าเราเป็นนั้นเป็นนี่เราก็บอกเค้าหมดเลยนะช่วยให้แฟนเก่าเรากับพี่คนนั้นคือดีกันบ่อยๆ

มันเป็นอย่างงั้นมาเรื่อยๆจนวันนึงความรู้สึกเดิมเรากลับมาจนมันทำให้เรารู้ว่าที่ผ่านมาเราหลอกตัวเองว่าลืมเค้าได้มาโดยตลอดมันเหมือนคนหวังแล้วก็เลิกหวังแล้วก็กลับมาหวังอีกซ้ำๆไปเรื่อยๆเค้าจะทำกับเราเหมือนว่าเค้าลืมทุกอย่างเกี่ยวกับเราไปหมดแล้วแต่เค้าแสดงกับคนอื่นตรงข้ามกับที่แสดงกับเราเค้าทำเหมือนเค้ายังแคร์เราเหมือนเดิมยังมีเยื่อใยยังไม่ลืมเราแต่ตั้งแต่เลิกกับเค้าเรามีคนใหม่ๆเข้ามาในชีวิตเยอะนะ แต่ไม่ว่าจะพยายามทำความรู้จักกับคนไหนคบกับคนไหนแต่ในใจเราลึกๆมันยังมีเค้าอยู่ตลอดเลยคิดถึงมาตลอด สุดท้ายเราก็ปฏิเสธไปหมดเลย เวลาไปที่ที่เคยไปด้วยกันไม่ว่าจะไปกับใครพ่อแม่เพื่อนมันก็เห็นภาพเค้าตลอดๆ ตอนนี้เราก็เลิกกับเค้ามาจะปีแล้ว

มีหลายคนบอกกับเรานะว่าตอนนี้เราน่าจะยังคบกับเค้าอยู่เหตุการณ์แบบนี้ไม่น่าเกิดกับเราถ้าไม่มีพี่คนนั้นเข้ามาแต่เราว่ามันเป็นอุปสรรคมากกว่าเรากับเค้าก็เคยคุยกันนะแปลกที่เราผ่านครั้งนี้มาไม่ได้แต่เรากับเค้าไม่เคยบอกความรู้สึกจริงๆเลยไม่มีใครเคยพูดแต่วันนี้เราอยากพูดนะแต่มันมีโอกาสเลยเราเลยมาพันทิปนี่แหละ555555555

เราอยากบอกเค้าว่า “เราอยากให้ลองดูกันอีกสักครั้งให้ลืมเหตุผลทุกอย่างคิดว่าโลกนี้เหลือแค่กูกับถ้าไม่มีพี่เค้าเราจะเป็นยังไงวันนี้ยังมีความรู้สึกดีดีของเราอยู่บ้างมั้ยยังจำทุกอย่างของเราได้อยู่ใช่มั้ยถามใจนะถ้ายังเหลือมันอยู่แค่นิดเดียวให้โอกาสเริ่มกันใหม่ได้มั้ยลองดูกันอีกครั้งนะกูไม่ได้จะบอกให้ทิ้งพี่เค้าละมาหากูนะแต่กูอยากให้คิดดีดีกูยังมีอยู่นะกูยังรู้สึกกับนะแต่ถ้ารู้สึกก็ลองกลับมาดูได้กูรอนะแต่ถ้าไม่แล้วบอกกูเลยบอกมาให้ชัดเลยมันอาจจะเป็นครั้งแรกที่ได้พูดนะกูจะได้เลิกหวังเราจะได้เป็นเพื่อนกันอย่างสนิทใจสักที”
ถ้าได้อ่านแล้วทักไลน์กูมานะ..................