บอกตามตรงเราใจจะขาดที่เราเห็นลูกแมวอายุประมาณ4-6เดือนเดินขาเป๋มาร้องอย่างโหยหวนแถวบ้านเรา
เด็กข้างบ้านบอกว่า แมวตัวนี้เป็นแมวของบ้านนึงในซอยเราค่ะ โดนเจ้าของไล่ออกมาทั้งที่ฝนตก เข้าบ้านนู้นบ้านนี้ก็โดนไล่ออกไป รวมถึงบ้านเรา

วันนี้ เมื้อกี้ (8 พ.ย.) ได้ยินเสียงแมวร้องโหยหวนยาวสุดเสียง เราเดินออกไปหน้าบ้าน เจอเจ้าน้ำตาล(เด็กแถวบ้านตั้งให้)ร้องเสียงลากยาวพร้อมเดินขาเป๋มาหา เราแทบทรุดค่ะ เพราะสายตาน้องเค้าขอความช่วยเหลือมากๆ เราเลยเดินกลับบ้านมาโทรหาแม่ แต่เสียงป๊าพูดผ่านแม่บอกว่า ไม่ใช่แมวเรา สงสารมันก็สงสาร แต่เราช่วยค่าใช้จ่ายไม่ไหวหรอก แม่ก็เสริมว่าให้เอาไปปล่อยนอกซอย เราเลยวางสาย เพราะเราร้องไห้แล้ว เราเลยทำได้แค่เอาน้ำออกมาให้มันกิน
ยายก็ดุว่าให้มันมาทำไมเดี๋ยวมันเข้าบ้าน อย่าไปให้มัน เราเทน้ำทิ้งเดินเข้าบ้านนั่งร้องไห้ เคยมีฟิลแบบทำไรไม่ได้มั้ยคะ แบบนั้นเลย

เราเองเป็นแค่นักศึกษา ไม่ได้มีรายได้ ที่บ้านเราเลี้ยงแมว1ตัว อายุไล่กับเจ้าน้ำตาลเลย แต่ทุกบาททุกสตางค์ที่ดูแลแมวของเรา เราเจียดจากค่าขนมที่แม่ให้
เราไม่รู้ว่าค่าใช่จ่ายมันเท่าไหร่กับเคสนี้ เราอยากได้รับความช่วยเหลือค่ะ จะโทรหา จะไลน์มาดู จะรับน้องไปดูแล หลังไมค์ได้เลยค่ะ น้องเข้าหาทุกคนได้ ไม่เดินหนี

ปล.ขอโทษนะคะถ้าเขียนแล้วอ่านไม่รู้เรื่อง คือจิตใจเรามันไม่อยู่กับตัวแล้ว เราไม่รู้จะเรียบเรียงคำยังไงดี