การจดจำของมนุษย์นั้นแน่นอนว่าเป็นความสัมพันธ์ระหว่างตาและสมอง
ความจดจำที่ติดตามักจะเกิดจากอารมณ์และความรู้สึก รัก โกรธ ตกใจ และกลัว

กระทู้นี้อาจฟังดูตลก ไม่ก็ขำขำ แต่รับรองว่าเป็นเหตุการณ์จริงครับ

เมื่อคืนก่อนรุ่งเช้า ผมฝันแปลก เป็นฝันที่ชัดเจนและจำได้ติดตา ซึ่งไม่ทราบว่าทำไมเป็นเช่นนั้น
.... ฝันว่าได้ขับรถไปทำธุระที่แห่งหนึ่งในเวลากลางคืน
ผมจอดรถ City รุ่นแรก สีเลือดหมูไว้บนที่ว่างริมถนนแห่งหนึ่ง แล้วเดินขึ้นฟุตปาธจะไปยังที่หมาย
เมื่อถึงที่หมาย ปรากฎว่าสถานที่นั้นปิดเสียแล้ว คงเพราะเป็นเวลาค่ำมีดมากแล้ว
ผมเดินกลับมาที่รถ พบผู้หญิงอายุประมาณ 30 ปีใส่เสื้อสีขาวแขนยาวกางเกงขายาวสีดำ และ....
สาวประเภทสอง อายุประมาณเท่าๆกัน สวมเสื้อยืดแขนกุดสีเทาเข้มกางเกงขาสั้นสีเทาอ่อน
ทั้งสองคนยืนคุยกันอยู่บนฟุตปาธติดริมถนน
(สองคนนี่ไม่ใช่จุดสนใจแต่ผมจำได้แม่น)
เมื่อเดินมาใกล้ถึงรถ ปรากฏว่ามีชายคนหนึ่งอายุประมาณไม่เกินสามสิบปี
สวมเสื้อยืดคอกลมสีขาวมีรูปดาวและตัวหนังสือภาษาอังกฤษสีแดง นุ่งกางเกงขาสามส่วนหลายกระเป๋า สีเขียว
ชายคนนั้นเดินผ่านมาและยิ้มให้....
ผมเดินมาที่รถ เปิดประตูเข้าไปนั่งในรถ รีบปิดและพยายามกดล้อค ด้วยเพราะไม่ไว้ใจชายคนนั้น
ระหว่างที่กำลังกดล้อค ปรากฎว่าไฟในห้องโดยสารสว่างขึ้นเหมือนคนเปิดประตูรถ
ผมหันไปมองที่ประตูด้านหลังฝั่งคนขับ ประตูเปิดอยู่แต่ไม่เห็นคน สักพัก ประตูปิดเอง ไฟห้องโดยสารดับ
เวลานั้น ผมตกใจมาก คิดในใจว่าเกิดอะไรขึ้น ผมโดนผีหลอกแน่ๆ
ผมพยายามปลดล้อคเพื่อเปิดประตู แต่มันไม่ยอมเปิด
ในฝัน รู้สึกเหมือนผมกำลังจะคลั่ง แล้วพลันประตูก็เปิดออก
ผมรีบออกมาจากรถและยืนตะโกนด้วยเสียงดังว่า..... ออกไป ออกไป
ชายคนนั้นออกจากรถของผมโดยประตูไม่ได้เปิด เดินห่างออกไปและหันกลับมามอง
ผมจำใบหน้านั้นได้ติดตา....
ผิวขาว ค่อนข้างท้วม หน้ากลม ไว้ผมยาวเสมอต้นคอ
ตอนนั้นผมรู้ตัวแล้วว่าถูกผีหลอก ผมกลัวมาก ทั้งที่ปกติไม่ใช่คนกลัวผี
ผมท่องคำว่า อัปเปหิ ซ้ำๆ แล้วตื่นขึ้นด้วยใจเต้นระทึก

ที่เล่ามาด้วยความละเอียดนั้น เพราะผมจำได้แม่นมาก ชัดเจนมาก
เพื่อนๆสมาชิกเคยเจอเหตุการณ์ทำนองนี้กันบ้างไหม