เท่าๆที่ทุกคนทราบอยู่แล้วว่า วันลอยกระทง เป็นวันที่เต็มไปด้วยความสุข เต็มไปด้วยผู้คนมากมาย ทั้งมากับครอบครัว ญาติพี่น้องเพื่อนผองหรือแม้กระทั่งแฟน แต่สำหรับผม มันคือวันที่หดหู่และเหงาของผม ขอเล่าก่อนว่าผมเป็นเด็กหอ ห่างไกลจากบ้าน ผมเป็นคนที่ข้อนข้างจะเงียบชอบความสงบไม่เล่นเกมและไม่ใช่เพลย์บอย   หลายคนก็หาว่าผมไม่มีเพื่อน  ที่ผมคิดว่าวันลอยกระทงเป็นวันแห่งความเศร้าของผมคือ ผมเคยมีความรักที่ไม่สมหวัง ฝังใจมาตลอด (พึ่งผ่านมาไม่นานเท่าไหร่)และความรักอันนี้ที่ทำให้ผมเสียหลายๆอย่าง เช่นการเรียน เอ่าะ ลืมบอกไป ผมอายุ 17 ครับ ขึ้น ปวช 2 ความรักครั้งนั้นทำให้ผมร้องให้อยู่คนเดียวในห้อง ไม่ออกไปเรียนเกือบเป็นเดือน ผมเสียใจมาก หลังจากนั้นผมเป็นปกติ แต่ก็ยังรู้สึกสะเทือนใจอยู่ตลอดในเรื่องแบบนี้ และไม่อยากจีบใครเลย นี่แค่เริ่มต้น
  พอวันลอยกระทงกำลังจะมาถึง เริ่มวินาทแล้วแหล่ะ เปิดfacebookก็ไม่แต่ชวนแฟนกันไปลอยกระทง เพื่อนๆผมชวนกันไปลอยกระทง แต่สภาพจิตใจผมมันไม่ได้ เลิกคิดว่าจะไปแหล่สาวได้เลย แถมเพื่อนผมก็ไปกับแฟนอีก  ไม่ไปก็เศร้า ไปก็เศร้าไปอีก (เห็นแต่คนควงแขนกัน) ส์ ชีวิต… ผมนี่อยากจะกลับบ้าน ไปลอยกระทงกับครอบครัว เจอเพื่อนเก่าๆ แต่ก็รู้ๆอยู่ว่าไม่ใช่วันหยุด เลยต้องมานั่งอยู่ในหอคนเดียว  ผมคิดว่าสำหรับคนที่เหงา คนอกหักหรือคนโดนหักอก ก็อาจจะมีอารมณ์ประมาณนี้บ้าง สำหรับผม ไม่มีการปลอบใจตัวเองตัวการลอยกระทงในคอมหรอกน่ะ คนไม่ใช่คนแนวนั้น