ชวนคุยเรื่องอื่นที่ไม่เชื่อมโยงถึงประเด็นที่ทะเลาะครับ
ถ้าเพื่อนคุณเป็นผู้ใหญ่พอ เขาจะรู้ว่าคุณได้พยายามที่จะรักษาน้ำใจที่มีมาแสนนานและเริ่มพูดคุยกันอีกครั้งครับ
ถ้าคุณเป็นฝ่ายผิด หลังจากพุดคุยปรับความเข้าใจครั้งแรกแล้ว ให้เอาใจเพื่อนครับ
แต่ถ้าเป็นการทะเลาะแบบไร้เหตุผล ก็แค่พูดปรับความเข้าใจก็พอครับ

ผมจะเล่ากรณีของผมให้ฟัง ผมกับเพื่อนที่ผมสนิทสุดๆแถมเป็นรูมเมทด้วยทะเลาะกันเรื่องปิดไฟตอนนอน
(คือเพื่อนผมบางทีมันไม่ยอมปิดไฟและทำให้ผมซึ่งนอนก่อนมันข่มตาหลับลำบาก)
ทะเลาะกันจะเป็นจะตายด้วยเรื่องจิ๊บจ๊อยมาก แต่ผมและเพื่อนเป็นมุสลิมมีข้อตกลงว่า ไม่ควรโกรธกันเกินสามวัน
นั่นแหละครับ  ระหว่างนี้โกรธมันมาก อยู่ห้องเดียวกันไม่สบตากันเลย เวลาจะไปกินข้าวก็ต่างคนต่างไป ไม่พูดกันเลยตลอดสามวัน
ในใจก็อยากคงสถานะนี้ไปนานๆให้เกินสามวัน เพราะมันโกรธมันแค้น แต่กำหนดที่ใกล้เข้ามาทำให้ผมเริ่มคิดถึงบางอย่าง
แน่นอนว่าคนที่เป็นฝ่ายพูดก่อนอาจถูกมองเป็นผู้แพ้ แต่ผมยอม ผมยอมที่จะเป็นฝ่ายไปพูดเพื่อสานสายใยเดิมๆกลับมา
พอพ้นวันที่สามผมเป็นฝ่ายไปพูดกับเพื่อนผมก่อน โดยเลือกประเด็นอื่น หรือแจ้งข่าวบางอย่างให้ทราบและพยายามจะสนทนาด้วย
เพื่อนผมก็พูดตอบกลับมาครับ ความโกรธต่างๆที่เคยมีมันก็จางๆลงไปแล้ว จากการพูดคุยฉันเพื่อน
เราทั้งสองคนไม่คุยถึงเรื่องที่เราทะเลาะกันเลย เพราะกลัวบรรยากาศที่ดีๆ ที่กำลังงอกขึ้นมาจะถูกทำลายลง

ผมกำลังจะบอกคุณว่า ให้คุณทำตัวเพื่อให้รู้ว่าคุณกำลังโกรธเพื่อนคุณอยู่นะจากการกระทำอะไรสักอย่าง คุณควรแสดงออกแบบพองาม
และควรจะมีขีดจำกัดด้านเวลาด้วย
ระหว่างนี้ พึงทราบไว้ในใจว่าเพื่อนที่เราสนิทนั้นมันช่างหายาก และการเอ่ยปากพูดคำแรกนั้นมันช่างยากนัก
แต่เมื่อถึงเวลาคุณจะรู้เองว่าโอกาศเหมาะๆนั้นมีอยู่ตั้งมาก อย่าถือทิฐิเกินไปนักเลย