สมัยเรียนอยู่ปี1 ผมชอบเอาเวลาหลังเลิกเรียนมาเล่น msn เล่นเพื่อระบายความเครียดจากการเรียน เล่นเพื่อแก้เหงา ก็แชทกันไปทั่ว ทั้งคนรู้จัก ไม่รู้จัก รุ่นพี่รุ่นน้อง แต่ประทับใจสาวรายหนึ่ง ถามกันไปถามกันมาก็ทราบความว่า เป็นรุ่นน้องอายุน้อยกว่า 1 ปี เรียนพยาบาล ขอเบอร์และได้เบอร์มาด้วยบันทึกลงมือถือเรียบร้อยแต่ไม่เคยโทร(ตามสไตล์ อิอิ) แชทกับเขาแล้วสนุก หลังจากนั้นจะเน้นแชทกับเขาเป็นพิเศษ บางวันก็นั้งรอเขาออน แต่โชคชะตาเล่นตลก msn ถูกยกเลิก ทำให้ไม่ได้แชทกันมาเกือบ 3 ปี จนลืมเขาไปแล้ว แต่โชคชะตาไม่ได้ใจร้ายเกิน msn ไป line ก็มาแทน และแล้วก็มีเบอร์เขาเป็นเพื่อนในไลน์โดยอัตโนมัติ ณ ตอนนั้นลืมแล้วจริงๆว่าเจ้าของเบอร์คือใคร ก็ลองทักไลน์ไป ไม่คิดว่าเขาจะตอบ แต่เขาก็ตอบมา จากนั้นก็ทำความรู้จักในไลน์กันใหม่ในที่สุดก็จำได้ว่า เป็นสาวที่เคยคุยใน msn ยังไม่เคยเจอหน้ากันเลย ยิ่งไลน์ยิ่งใกล้มีจริงครับ จากไลน์ก็เปลี่ยนเป็นการโทรหา นัดเจอกินข้าวด้วยกัน เจอกันครั้งแรกก็รู้สึกหลงรักเขาไปเลย เขาเป็นคนร่าเริง กันเอง ไม่หยิ่ง พูดเก่งมาก กินข้าวด้วยกันหลายครั้ง คุยกันมาก็ปีกว่าแล้ว รู้สึกสนิทมากขึ้น ก็เลยตัดสินใจบอกความในใจให้เขารู้ แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือความเชยชาจากเขา เขาไม่ยอมบอกว่าเขารู้สึกอย่างไรกับผม นับจากนั้นก็เลยรู้สึกคิดมาก ผมไม่น่าไปบอกเขาเลย แต่ผมก็ยังชอบเขาอยู่ ยังคงสนิทกินข้าวด้วยกันบ่อยๆ ยิ่งนานวันก็ยิ่งชอบเขา ด้วยความที่เขาเป็นคนร่าเริง กันเอง ไม่หยิ่ง พูดเก่ง ยิ่งนานวันก็ยิ่งทำให้ผมคิดมาก หรือเขาเป็นคนอัธยาศัยดีทำอย่างนี้กับทุกคน ช่วยเดาใจเขาให้ผมหน่อยครับว่าเขารู้สึกอย่างไรกับผม