ส่วนใหญ่จะเป็นคุนพ่อจ้าา ชอบแกล้งเรามาก สมัยเรียน ให้เราวิ่งเข็นรถมอไซหน้าโรงเรียนยั้งงี้ คนนี้มองเพียบเลย แถมยังขี่รถไปส่งเราถึงหน้าตึกเรียนอีก ทั้งที่เขาไห้ส่งแค่หน้าโรงเรียน ทั้งตอนประชุมผู้ปกครอง อยู่ดีๆก้เอาเสื้อวินมาใส่ซะงั้น เรานะก้แอบอายนิดๆ แต่ก้รุ้อยู่ว่าพ่อของเราลำบากเพื่อเรา ไม่ว่าพ่อจะเป็นอะไรก้รัก พ่อทั้งนั้น ไม่เคยอายเลยที่เกิดมาจน

แม่เดินหน้านิ่งๆ มาหาเราที่กำลังนั่งอ่านการ์ตูนอยู่ แล้วบอกให้แบมือ แม่มีอะไรจะให้
พอเราแบมือยื่นไปตรงหน้า นางวางหางจิ้งจกที่ยังขยับดุ๊กดิ๊กๆ ลงบนมือเรา....
ผลคือกระเจิงค่ะ... คนไปทาง หนังสือไปทาง หางจิ้งจกไปอีกทาง
เราโวยวายลั่นบ้านด้วยความตกใจ ส่วนแม่ลงไปนอนกลิ้งหัวเราะอยู่บนพื้น


แบบนี้เรียกแกล้งแบบเกรียนๆ ได้ไหมคะ

พ่อเรานี่ตัวดีเลยค่ะ ขึ้นชื่อมาก

ด้วยความที่นิสัยขี้แกล้งอยู่แล้ว และเฮี้ยวมากๆ จึงเป็นหัวโจกของครอบครัวและญาติ เป็นที่รักของเด็กมาก อย่างวันสงกรานต์ เด็กจะถามก่อนเลยว่าอาต๋อง(พ่อเรา)ไปมั้ย ไม่ไปไม่เล่น ขนาดตอนนั้นก็ 50 กว่าแล้วนะ ยังซ่าได้อีก แก๊งค์รวมตัวญาติบ้านเราจะขึ้นรถกะบะแล้วเอาถังน้ำขึ้นไปเที่ยวราดชาวบ้าน เป็นการต่อสู้องรถน้ำ พ่อเรานี่แหล่ะตัวดีเลย จะคอยห้อยอยู่ท้ายกะบะ พอรถจอดที ก็จะวิ่งไปไล่ราดน้ำสู้กับพวกแกงค์เด็ก พอรถออกก็วิ่งตามรถแล้วกระโดดขึ้นเกาะ มันนนนส์อยู่คนเดียวเลย

(เราเคยโดนหนุ่มแอบเข้ามาประแป้ง พ่อกระโดดจากรถวิ่งไล่กวดหนุ่มคนนั้นจนหายวับไปเลย หนุ่มคนนั้นก็โกยเถอะโยมหายไปไหนไม่รู้ โหดมาก 5555)


วีรกรรมเค้าเยอะมากก

ที่เด็ดสุดคือตอนนั้นเด็กๆ เราเป็นผู้หญิงคนเดียวในบ้าน แต่พ่อไม่เคยออมมือให้ เล่นแรงด้วยตลอดเหมือนพี่ชายน้องชาย เราเลยกลายเป็นออกแนวห้าวไปด้วยเลย ไปเล่นน้ำปิงกัน เราไม่ยอมลงน้ำอยู่คนเดียว พ่อเลยขึ้นมาบนหาด แล้วตะโกนบอกเรา

"นั่น ช้างงงงงงงงงงงงงงงงงงง" แล้วชี้ไปยังภูเขาที่ไกลลิบ

เราก็หา ช้างเหรอ ไหนๆ เงยหน้าขึ้นมองเท่านั้นแหล่ะ พ่อถีบเราหน้าคว่ำลงน้ำตูมมมมมมมมมมมม!! ตั้งแต่นั้นก็โดยทั้งพ่อและญาติๆล้อกันมาสนุกสนาน T^T


ชอบเล่นมวยปล้ำ ชอบแหย่ แซวแรงๆ ลามกๆ เราเลยไม่ค่อยวี๊ดว๊าดเวลาพวกผู้ชายแซวทะลึ่งเท่าไหร่ เพราะเธอต้องมาเจอพ่อชั้น นั่งกินข้าวอยู่ พ่อตะโกนขึ้นมา เยดดด เยดดด เยดดด เราแบบ

"พ่อออออ พูดอะไร!!"

"เยดดดดเซอร์!" พร้อมตะเบ๊ะ แล้วก้มลงกินข้าวต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น - -"



คนที่โดนแกล้งมากสุดคือแม่ พ่อจะชอบทำท่าปล้ำแม่ต่อหน้าลูกๆ จนลูกเอือม ทั้งแซว ทั้งแกล้ง ลอยกระทงปีนี้ก็บอกไม่ไปลอยกับแม่หรอก เค้าต้องลอยกับสาวๆ แม่อายุเกิน อะไรแบบนี้ แต่ตอนนี้พ่อก็แก่ลงไปเยอะแล้ว ผ่าเปลี่ยนหัวเข่าทั้งสองข้างเป็นเหล็ก เดือนที่แล้วเพิ่งผ่าหมอนรองกะดูกคอใส่เหล็กเข้าไปแขนก็รถชนเหล็กดามทั้งสองข้างตอนหนุ่ม ตอนนี้กลายเป็น Iron man ไปแล้ว ความซ่าเลยลดลง แต่ฝึปากไม่เคยลด 5555

แต่ก็รักพ่อที่สุดเลย ความทรงจำกับผู้ชายคนนี้เปี่ยมล้นด้วยความสุขมากๆ ครอบครัวเรามีแต่คนอิจฉา พ่อสนุกสนาน รักครอบครัว พูดมากจนลูกทุกคนดูเงียบไปเลย ถึงจะขี้เล่นแต่ก็เป็นคนจริงจัง ตั้งใจหาเงินทำมาหากินเพื่อลูกมาเสมอ ทำงานหนักเพื่อลูกมานานแสนนาน แม้แต่ทุกวันนี้ก็ยังทำทั้งๆที่ลูกก็มีหน้าที่การงานกันหมดแล้ว....ทุกวันนี้ยังจำได้ว่าอ้อมกอดพ่อยังอบอุ่นเสมอ เราเคยแกล้งหลับครั้งนึงหลังจากนั่งรถด้วยกันมาจากต่างจังหวัด พ่อไม่ปลุกเรา แต่พ่ออุ้มเราเดินขึ้นบันไดชั้นสองเพื่อพาไปนอน ตอนนั้นประทับใจมาก นึกถึงทุกครั้งแล้วน้ำตาจะไหล ทุกวันนี้พ่ออุ้มเราไม่ไหวแล้ว พ่อตัวเล็กลงไปมากแล้ว แต่ความรักที่พ่อมีให้ลูกไม่เคยเปลี่ยน มีแต่มากขึ้นทุกๆวัน

สิ่งทีเราภูมิใจและพูดกับแฟนเสมอคือ พ่อไม่เคยหวงลูกสาว พ่อรักแฟนเรามากๆ ไม่เคยมีมาดพ่อตาเลย (มีแต่บอกเมื่อไหร่เค้าจะมาดาววววน์ พ่อไม่อยากให้ลูกขึ้นคานนน 555) พ่อบอกแค่ว่า "ขอแค่ให้ผู้ชายคนนั้นรักลูก เท่ากับที่พ่อรักก็พอ"  T^T

โอ้... ของเราแม่ไม่เท่าไหร่ เค้าเป็นคนอารมณ์ดีเฉยๆ (แบบขำง่าย) แต่พ่อเรานี่ให้เชื้อเกรียนมาตั้งแต่เราเด็กๆเลยค่ะ

ทั้งเวลาเคาะประตูห้องต้องเคาะเป็นโค้ด (เป็นทำนองเพลง) จนทุกวันนี้ถ้ามีคนเคาะห้องแล้วเป็นเสียงนี้จะรู้เลยว่าเป็นคนในบ้านชัวร์ๆ

หรืออย่างเช่นก่อนจะขับรถออกไปต้องหันไปถามลูกๆว่า ทุกคนรัดเข็มขัดแล้วจับขอบกางเกงในให้มั่นแล้วรึยัง (เคยพูดกับเพื่อนทีนึงเพื่อนหัวเราะอยู่นานมาก เพิ่งรู้ว่ามันตลก เราได้ยินตั้งแต่เล็ก 5555+)

ส่วนเรื่องเดินขึ้นบันไดแล้วดึงกางเกงนี่ก็เคยโดน แต่พอลูกๆเริ่มโตแม่ก็บอกพ่อว่าไม่ให้เล่นแล้ว เดี๋ยวลูกอาย (ลูกสาว 3 ลูกชายคนเล็กน่ะค่ะ พ่อก็ชอบแกล้ง)

หรือมีรุ่นพี่แวะมาเข้าห้องน้ำที่บ้าน (รุ่นพี่ผู้ชาย) พ่อก็เดินมาบอกว่า... แวะมาอาบน้ำหรอ... จ่ายค่าน้ำยัง แล้วพอเห็นรุ่นพี่หน้าซีดๆ พ่อก็หัวเราะ บอกว่าเดินมาแกล้งเฉยๆ

จนทุกวันนี้ความเกรียนของเราก็ยังไม่หายไปไหนนะคะ เวลามีคนสงสัยว่าทำไมเกรียนจัง ก็ต้องบอกให้กลับไปที่บ้านด้วยกัน แล้วจะเข้าใจ