วันนี้ไปเดินห้างแถวบ้าน แล้วเขาเปิดคอนเสิร์ต D2B เรายืนดูอยู่นาน ตอนดูรู้สึกแปลกๆ มันเหงาๆ บอกไม่ถูก
ยืนดูสักพักได้เย็นเสียงผู้หญิงดังมาจากข้างหลังว่า

คิดถึงเนอะ . . . ไม่ได้ฟังเพลงดีทูบีตั้งนาน
พอเราหันไปมอง ก็เห็นผู้หญิงกำลังเช็ดน้ำตาอายๆ

แล้วเราก็หันกลับมาแอบเช็ดน้ำตาเหมือนกัน

เราจำได้ว่า เคยเขียนจดหมายไปหาพี่บีมหลายฉบับ
พับนกกระดาษเป็นพันๆตัวส่งไปให้บิ๊ก
เก็บเงินค่าขนมไปซีดีของดีทูบี ที่ราคาแสนแพงในสมัยนั้น
แอบพ่อแม่ ดูทีวีตอนดึกๆที่มีรายการเพลง เพราะจะดูสัมภาษดีทูบี ที่ฉายตอนเกือบเที่ยงคืน
แมกกาซีน ซื้อทุกเล่ม เจอรูปในหนังสือพิมพ์ฉบับไหนก็ซื้อมาตัดเก็บไว้
เราเป็นเด็กต่างจังหวัด พอดีทูบี มีคอนเสิร์ตที่จังหวัดเรา ก็เก็บเงินอดขนม อดทุกสิ่งเพื่อไปซื้อบัตรเข้างานราคา 300
ตอนปิดเทอม ทำงานพิเศษ เก็บเงินไประยอง เพื่อไปหาพี่บีม (ที่บวชอยู่ตอนนั้น) นั่งรถไป 10 กว่าชั่วโมง เพื่อใส่บาตร 10 นาที
พอย้อนนึกไปถึงตอนนั้นเเล้วก็มีความสุขแบบเด็กๆ
ปริ่มมาก เล่าให้คนอื่นฟังเขาคงคิดว่าบ้าดารา
บ้าจริงค่ะ แต่พอกลับไปคิดเรื่องตอนนั้นก็มีความสุขเสมอ

เวลาผ่านไปเร็วมาก เผลอแปปเดียว 13 ปีแล้ว

เรากลับมาค้นอินเตอร์เน็ต เผื่อจะมีข่าวของดีทูบี (เพราะมีคอนเสิร์ต)
ก็ไปเจอรายการวันวานฯ สัมภาษถึงโมเม้นที่เจอกันครั้งแรกของ 3 หนุ่ม
ทุกคนยังจำได้ดี แม้แต่รายละเอียดเล็กน้อยของกันและกัน ดูแล้วคิดถึง

คอนเสิร์ตคิดถึง d2b เราซื้อบัตรไม่ทัน เสียใจมาก อยากไปดูสุดๆ

อยากจะให้เพื่อนแชร์ความทรงจำของตัวเองที่มีต่อ D2B ใครมีความทรงจำอะไรแชร์กันมาค่ะ


สุดท้ายอยากจำว่า
คิดถึงเสมอ D2B