สิ่งที่เราคิดว่าเป็นเสน่ห์ของเรื่องนี้คือ ความไม่ชัดเจน ความคลุมครือ เป็นแนวหวานอมขมกลืน รักซึมลึก ฉากพระนางแต่ละฉากนี่มีหลายอารมณ์ซ้อนกันอยู่ จะหวานก็ไม่สุด จะเศร้าก็ไม่สุด ไม่ได้ดราม่ารันทดบีบหัวใจจนทำให้น้ำตาไหลพราก  แต่ดูแล้วจะได้ความรู้สึก หนวงๆ อืน มีน อึดอัด เหมือนแบกอะไรหนักๆตลอดทั้งเรื่อง แล้วมาคลายเอาตอนจบ (จบดี)
             เรื่องนี้เกี่ยวกับคนสองคน ที่อินโนแซนท์ในเรื่องความรัก พระนางเรื่องนี้มีความรักที่สุดโต่งเกินไป รักมากก็ยอมเสียสละให้ได้ทุกอย่าง การงาน อนาคต ครอบครัว เมื่อรักแล้วจึงทุ่มให้สุดตัว เมื่อสองคนมาเจอกัน แต่เป็นเพราะความรักที่เกิดขึ้นในเวลาต่างกัน จึงทำให้เรื่องต่างๆเกิดขึ้นมากมาย

         เราชอบที่ตัวละครมีความซับซ้อนและขัดแย้งทางอารมณ์ ตลอดทั้งเรื่องงอารมณ์ของตัวละครจะมีการเปลียนแปลงพลิกไปพลิกมาอยู่เรื่อยๆ ทำให้คนดูต้องคิดตาม
         พระเอก-นางเอก ก็มีทั้งความดี-ร้าย ความแข็งกร้าว-อ่อนแอ อยู่ในตัวเอง ทั้งสองตัวละครสามรถทำให้เรารู้สึก รำคาญ สงสาร เอาใจช่วย รัก หรือแม้กระทั้ง กลัว ได้
         ตัวร้ายหรือตัวรอง "ฮันแจฮี" ก็ร้ายแบบมีที่มาที่ไป ทำให้เราจะเกลีบดก็เกลียดได้ไม่สุด บางทีก็เวทนา

         นักแสดงเรื่องนี้เรารักมากบอกเลย แสดงได้ดีมาก ตอนแรกเราแอบคิดว่าจุงกิหน้าเด็กไป อาจทำให้ไม่อิน ปรากฏว่าเคมีพระนางแรงมากๆ
         พระเอก ซงจุงกิ คือหน้านิ่งทั้งเรื่องแต่การเสื่ออารมณ์มาเต็มจริงๆ ทุกอย่างผ่านสายตาล้วนๆ แทบไม่ต้องขยับกล้ามเนื้อบนใบหน้าก็สามารถทำให้เราเข้าใจและอินกับอารมณ์ของเค้าได้
        นางเอก มุนแชวอน แสดงได้หลายบุคลิกได้น่าทึ่งและ smooth มากๆ ทั้งตอนต้นที่เป็นคนก้าวร้าว แมนๆ ตอนมีความรักก็แลดูบอบบางอ่อนแอ ตอนกลางๆเรื่องกลายเป็นสาวๆใสๆอินโนเซนท์ พอตอนท้ายนี่มาเต็มอารมณ์แบบซ้อนทับกันไปหมดทั้งรัก-แค้นทั้งเสียใจ แต่ทำให้เชื่อได้ว่าบุคลิกทั้งหมดนี้มันมีอยู่ในตัวคนๆเดียว

        พล็อตเรื่องน้ำเน่าพอสมควร – เริ่มเรื่องโดยการที่พระเอกติดคุกรับผิดแทนนางรอง ออกมาโดนหักหลังเลยแก้แค้น หรืออยากดึงนางรองให้กลับมา โดยหลอกใช้นางเอกเป็นทางผ่านเข้าหานางรอง แต่นางเอกดันรักพระเอกจริงๆ รักมากๆถึงขั้นหลง .......... เรื่องนี้มีทั้ง ความจำเสื่อม หลอกรัก เอาคืน ป่วย ครบสูตรเลย
        พล็อตแบบนี้ค่อนข้างเดาทางได้ง่ายๆ บางที่ก็ดูน่าติติงว่า เวอร์จริงๆ โง่จริงๆ อะไรจะขนาดนั้น แต่เราพบว่าถ้าเราไม่คิดตามมุมมองของเรา แต่กลับมองผ่านมุมมองของตัวละครจะเข้าใจความสมเหตุสมผลในความน้ำเน่า เช่น [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้- ทำไมนางเอกถึงรักพระเอกขนาดนั้น ถ้าเป็นเราเราก็รักคะ เพราะนางเอกเป็นคนที่ขาดความอบอุ่น ขาดคนเข้าใจ เมื่อเจอพระเอก ที่ยอมเสี่ยงชีวิตให้ มาช่วยทำงานที่แทบจะเป็นไปไม่ได้ให้เป็นไปได้ แถมดูเป็นคนเดียวที่จะเข้าใจเธอ สามารถพึ่งพาได้ จึงเป็นธรรมดาที่จะรักจะหลงขนาดนั้น
- หรือ ทำไมพระเอกถึงรักนางรองขนาดนั้น ก็คนเขาผูกพันธ์กันมาเนิ่นนาน ช่วยเหลือกันมา แถมเป็นรักแรก มันยากจะลืมคะ แต่เมื่อพระเอกเลือกที่จะจบ เขาก็จบจริงๆ การะกระทำทั้งหมดตอนกลาง-จบเรื่องก็เพื่อนางเอกคนเดียว
        อีกอย่างที่ชอบคือ ความวุ่นวายของเรื่องอยู่ไม่ได้อยู่ที่โชคชตา แต่อยู่ที่การกระทำของแต่ละคนเอง ซึ่งแต่ละคนก็รับผลกรรมในสิ่งที่ต้นก่อไว้ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ - ฮันแจฮี (นางรอง/ร้าย) ความผิดของตัวเอง ไม่ควรจะให้ใครมารับผิดชอบแทน เพราะมันจะทำให้เธอติดหนี้เขา เมื่อเธอตัดสินใจหักหลังเจ้าหนี้ ก็สมควรที่เขาจะมาแก้แค้นเธอ เพราะเธอเองก็ไม่เลิกที่จะทำร้ายเขาเพื่อให้ตัวเองปลดภัย
- คังมารุ (พระเอก) ผิดที่บูชาความรักมากเกินไปจนไม่เผื่อใจไว้ผิดหวัง ผิดที่ไม่ยอมปล่อยวางเมื่อความรักจบลง ผิดที่เลือกจะแก้แค้น โดยเอาคนไม่เกี่ยวข้องมาหลอกใช้เป็นทางผ่าน
- ซออึนอี (นางเอก) เหมือนพระเอกเดี้ยะๆ และผิดเต็มๆที่เลือกจะหนีความผิดหวังโดยการฆ่าตัวตายโดยไม่สนใจว่าใครจะได้ผลกระทบอะไรรึเปล่า
ทั้งหมดนี่ แต่ละคนก็จะมานั่งเสียใจว่าชั้นไม่น่าทำแบบนั้นเลย เพราะถ้าไม่ทำความทุกข์ก็จะไม่บังเกิด